Adressiz Sorgular

ir yerlere giden insanlara, duraklara, fabrikalara ve ıslak yeşil yapraklarından damlalar süzülen ağaçlara
sanki ilk kez görüyormuş gibi bakıyorduk.
Önce Kozyatağı'nı, ardından İdealtepe'yi sıyırarak geçtik. Daha iki ay kadar zaman önce içinde oturduğum
–şimdi kapıları mühürlü– dairelerin bulunduğu apartmanların damları görünüyordu uzaktan.
Eğer birgün cezaevinden çıkar da özgür olursam, ilk işim, bu evleri ve bu evlerde nice ortak anılarım
olan sevgili şehit yoldaşlarımın mezarlarını ziyaret etmek olacak...
İstanbul'u gerilerde bırakmıştık. Cellatlarımız sanki yiyecekmiş gibi bakıyorlardı bize, elleri tetikteydi,
ve namlularının üstündeki gözleri bir an bile ayrılmıyordu üzerimizden. Aşağı yukarı onbeş saatlik bir
yol uzanıyordu önümüzde.
Şimdi yapılacak tek şey, bu uzun yolculuğun tadını çıkarmaktı. Kelepçeli ellerimle cebimden güçlükle
çıkardığım paketten bir sigara yaktım. Ve sigaramın dumanları arasından, kıyıdaki kayalıklarda beyaz
köpükler bırakarak kırılan, ama hiç durmadan, bıkmak yorulmak nedir bilmeden çalkalanan Marmara'nın
hırçın dalgalarını seyre koyuldum.
Yaşar Ayaşlı
104