Adressiz Sorgular

– Nasıl tanımazsın? dedi.
Nerede, nasıl tanıştığımızı, kimin tanıştırdığını, neler konuştuğumuzu ayrıntılı olarak anlattı. İşkenceci
şef:
– Kendi aranızda anlaşın, diyerek ikimizi aynı hücreye koydu. Biraz moral vermeye, kendisini düzeltmesi
için yardımcı olmaya çalıştım. Uğraşlarımın etkisiz olduğunu gördüm. O beni konuşmaya, bu
arada kendisini de tanıdığımı kabul etmeye ikna etmek için çalışıyordu. 2-3 saat aynı hücrede kaldık.
İlk 10 dakikanın dışında tek kelime konuşmadık. Sessizce bekledik...
Konuşarak kendini kurtaracağını sanıyordu. Örgütle ciddi bir bağı olmadığı, hiçbir örgütsel çalışma
yapmadığı halde 5 yıl cezaevinde kaldı.
Beni "ikna" etmesi için aynı hücreye konulduğumuzda ceza almadan çıkacağını sanıyordu. Daha az
ceza alacağına ilişkin işkenceci şeflerce söz verilmişti.
– Neden konuşmuyorsun? Konuştuğunda daha mı çok ceza yersin? diyordu.
İşkence korkusu kadar ceza korkusu da kafasına yerleşmişti.
"MÜJDE"
Üstümüz arandıktan sonra Payas karakolunun üst katına çıkarıldık. B. hücreye konuldu. Beni boş bir
odada hemen hemen tabana bitişik olan kaloriferin su borusuna kelepçelediler. Bir bekçiyi başımda
nöbetçi bıraktılar. Bir tanıdığın, yardımcı olması için verdiği iki demokrat kişinin üzerimdeki adreslerini,
anahtar ve jetonu bulamamışlardı. İlk fırsatta bu adresleri yutmayı düşünüyordum. Bekçi koridora
çıkınca beklediğim anı yakaladım. İki büklüm duruyor ve zor kıpırdayabiliyordum. Adresleri çıkarmak
isterken boruya sürtünen kelepçe ses çıkardı, bekçi içeri girdi:
– Ne diye açmaya uğraşıyorsun? Sen kaçarsan benim çoluk çocuğum perişan olur, dedi.
Odada bulunan pencereye baktı.
– Atlarsan seni vururlar.
Çok kötü bağlandığımı, canımın yandığını, biraz yan dönmek istediğimi söyledim.
– Böyle bağlıyken nasıl kaçabilirim?
Rahatlayan bekçi tekrar koridora çıktı. Cebimden güç bela çıkardığım adresleri yuttum, anahtar ve
jetonu paspasın içine bıraktım.
Kısaca tavrıma ilişkin bir çerçeve çizdim. Asla konuşmayacak, asla ihanet etmeyecektim. Karar verilmişti.
Bekçi içeri girdi. Elleri titreyerek kelepçeyi açtı. Kelepçe açılır açılmaz kollarım arkaya doğru büküldü.
Arkadan iteklenerek hızla merdivenlerden indirilip yabancı plakalı minibüsün içine sokuldum.
B. da getirilmişti. İskenderun'a hareket ettik.
– Silahlar nerede?
– Konuşma bakayım. Az sonra bülbül gibi öteceksin. İskenderun'a yaklaştık. Şef el telsizini, camı açarak,
biraz dışarı çıkardı.
– Güzelbahçe... Güzelbahçe. Beklenen ses gelince:
224