Adressiz Sorgular

Soğuk su hortumunu tutan cellat kolumdaki saati görünce, beni azarladı, kızdı:
– Neden saati kolundan çıkarmıyorsun? Yazık değil mi? Çok mu zenginsin?
Saati kolumdan çıkardı. Eşyalarımın arasına koyacağını, giderken vereceklerini söyledi. İşkenceci
eşyaya değer veriyor, zarar görmemesi için özen gösteriyordu. Ama onun gözünde insanın hiçbir değeri
yoktu. İnsan sadece bir nesneydi... İşinin nesnesi… Saati kolumdan çıkaran işkenceci uzun süre
başımı soğuk su altında tutmuş, kendimden geçince bırakmıştı.
Her gün soğuk su altında iyice ıslatıp, açık iki pencerenin arasında tutuyorlardı... Günlerce sürdü bu.
Buz tutmuş halde hücreye götürülüyordum. Hücredekiler masaj yapıp, uyumam için yer açıyorlardı. 1-
2 saat uyuyup kendime geliyordum. Türküler söyleyip, fıkralar anlatıyorduk.
İşkenceciler bana zevk için işkence yapacaklarını söylemişlerdi. Ama kendilerini tutamadılar. Çeşitli
sorular sordular... Yanıt alamayacaklarını anlayınca vazgeçtiler.
Birgün bir odaya götürdüler. Kapıdan henüz girmiştim:
– Bu mu? Götürün bunu... götürün, götürün!
Bir yıl önce İran-Irak savaşını anlatan papaz efendinin sesiydi. Bu kez benimle konuşmaya tenezzül
etmediler!....
Tahsin bitişik hücreye indirildi. Sempatiyle bakılan biri. Tuvalet dönüşü bayan bir öğretmen el sallayarak
selamlamış... Tahsin'i hemen oracıkta falakaya yatırdılar... Öğretmeni yukarı "sorgu"ya çıkardılar.
İ. Ünverdi lisesinde sınıf gazetesine yazılan savaş karşıtı bir yazı nedeniyle ihbarda bulunulmuş. Polisler
yazan öğrenciyi alınca engel olmak istemiş ve yazıları kendisinin yazdığını, öğrenciyi bırakmalarını
istemiş. Bunun üzerine ikisini birden almışlar!
İki pencere arasında çırılçıplak soğukta bekletilirken işkenceci ayakkabı ucuyla henüz yeni kapanan
yaralarımı eziyor, höpürdeterek çay içiyor ve sıcak bir sobanın başında olmanın güzelliğini anlatıyordu.
– Ben olsam buna bir dakika bile dayanamam, diyordu.
İstanbul Şubesi'nde 24. günümdeyim. Tecrit odasına çıkarıp bir tomar kağıt, bir kalem verdiler. İşkenceci:
– İfadeni yaz, deyip gitti.
Bir kağıda nüfus kağıdımda bulunan bilgileri yazdım. Kağıdı gelip yokladı. Yeni ifade yazmamı istedi.
– Başka hiçbir şey yazmayacağım, dedim.
Sorgu odasına alıp bir süre elektrik verip bıraktılar. Hücreye indirilince çamaşırlarımı çıkardım.
Koridordaki kaloriferlerin üstüne serdim.
Sabah Selimiye'ye götürüleceğimiz söylendi. İki kişi taksiyle götürülüyorduk.
– 90 gün sonra çıkarsın, demişti götüren işkenceci. Selimiye'de tutuklandık… Bugün tutsaklığımın ilk
günü... Beynim ve yüreğim asla tutsak olmayacak...
235