Adressiz Sorgular

ve devrimin adaletinden kurtulamayacaklarını anladıklarında bu, bir salgın hastalığa dönüşecektir.
YOLDAŞLAR BİR BİR GEÇİYOR GÖZLERİMİN ÖNÜNDEN...
Bağlı bulunduğum yer, normal bir ev odası büyüklüğünde. Ortada serili bir halıfleks var. Karşımda
kapalı vaziyette duran portatif bir somya. Poliste itibar kazananların yatması içinmiş. Kapı sağ tarafımda,
radyatör ise onun tam karşısındaki duvarın yanında. Bağlı olduğum duvarda, yerden yetmiş
santimetre kadar yükseklikte iki delik bulunuyor, bu deliklerden birer zincir geçirilmiş, zincirlerin bir
ucu arkadaki odaya çıkıyor. Her birisinin ucuna bir kelepçe takılı. Deliklerin arası yaklaşık iki kol
açıklığı kadar. Bu iki zincire iki kolumdan kelepçeliyim. Zinciri diğer oda tarafından gerdiklerinde
kollarım geriliyor. Bu durumda ayaktaysam oturabilmem olanaksız. Zaten ilk zamanlar oturmama ve
uyumama bir an bile olanak tanımamaya çalışıyorlardı. Daha sonraları kimi zaman zinciri gevşek
bırakmaya başladılar, ya da oturduğum yerden gerdiriyorlardı ki, bu da az berbat bir şey değil. Saatlerce
bu durumda kalındığından kollar bir süre sonra duyarsızlaşıyor, bilekler ve omuzbaşlarında gittikçe
şiddetini artıran bir ağrı başlıyor.
Bu ve arkadaki odaya her gün hücrelerden sorguya çıkartılanlar ve yeni yakalanıp, polisin bir an önce
çözebilmek için yoğun işkence altında tuttuğu kişiler konurdu. İkinciler, dört ya da beş gün burada
tutulur sonra hücrelere indirilirdi.
Yirmibeş gün bu odada tutuldum, ilk on gün yoğun işkenceyle geçti. Gün işkenceyle başlıyor, gün
bitiyor işkence bitmiyordu. Elektrik işkencesi, halat tomarı ve kum torbası ile dövme, penis ve
husyelerime şişip kanayıncaya kadar ince çubukla vurulması, ayak tırnaklarımın ezilmesi, aç, susuz ve
uykusuz bırakma, tazyikli su sıkma, soğuk suyla ıslatıp gece boyunca rüzgâr altında bırakma, "asma",
"kurşuna dizme" burada kaldığım günlerde gördüğüm işkence biçimleriydi.
Bu odadan yan odalarda yapılan işkenceleri, işkencedekilerin canhıraş feryatlarını, zincirleme
çözülmeler ve soylu direniş örneklerini anbean izleyebiliyordum. Biraz ötende insanlara işkence
yapılıyor, sen hiç bir şey yapamıyorsun. Kız arkadaşlara en aşağılık biçimde sarkıntılık yapıyorlar,
duyuyorsun, hiçbir şey yapamıyorsun. Gece koyulaşıyor, saat 24:00 suları, işkenceciler silahlarını
kuşanıp geliyorlar. Ağır kokulu losyonla bastırılmaya çalışılan içki kokusu, iğrenç bir bileşim. Birkaç
tekme, yumruk... sonra gidiyorlar. Kimi zaman yanlarında gündüzki işkencelerde çözülmüş bir hain,
baskına gidiyorlar. Gittiklerini görüyorsun, biliyorsun ama hiçbir şey yapamıyorsun. Çaresizliği hiçbir
zaman bu kadar derinden hissetmemiştim. İki-üç saat sonra dönüyorlar. Büyük bir gürültü ile, zafer
naraları atarak. İçkiyle boğmaya çalıştıkları korkularını atmışlar, nara atıyorlar. Az ötende yoğun bir
işkence başlıyor. Operasyondan yeni getirdiklerini şaşkınlıktan kurtulamadan panikletip çözmek için
yoğun bir saldırı.
Yakalanışımın ilk beş günü hiç su verilmedi. Daha sonra tuvalete götürdüklerinde birkaç yudum içmeme
göz yumuyorlardı. Yiyeceği ise, dokuzuncu gün cebimden para alıp getirdiler. Bunun dışında
ondokuz gün hiç yiyecek verilmedi. Açlık, işkenceyle birleşince fiziki yıpranma büyük oluyor. Hızla
zayıflıyordum. Kazağımı pantolonun içine sokuyorum, fakat yine de pantolonum bol geliyordu.
Hücrelerde kalanlar yiyecek alabiliyorlardı. Onlara ertesi gün yukarı çıkanlara söylemelerini, yiyecek
getirmelerini istiyorduk. Bir parça ekmek, bir-iki bisküvi. Ertesi gün ve sonraki günler sonuç çok
şaşırtıcıydı. Çünkü birkaç kişi dışında yiyecek getiren kimse yoktu. Hücrelerden yukarıya çıkartılan
insanların ruh halini ileriki günlerde, aşağıya indirildikten sonra gördüm ve bu tavrın nedenini
anlayabildim!
Hücrelerdeki kız arkadaşlar yiyecek getirme, yukarıdaki direnen insanlara yardım konusunda daha
duyarlıydılar. Onlar da aynı koşullar altındaydılar ama salt kendilerini düşünme korku ve bencilliğini
aşabildiler. Bir yoldaşımıza, DS ve TDKP'den sorgulanan birkaç kız arkadaşın küçük ama direnen
insanlara güç ve moral veren yardımları oldu. Kadınlarda özveri, paylaşma duygusu çok daha güçlü ve
o ağır koşullar dahi onlara yüzyılların ötesinden gelen birikimlerini unutturmuyor.
Bir gece DS'lu bir kız arkadaşı getirdiler. Ertesi sabah işkenceye alacaklardı ve niyetleri, geceden getirip
onu psikolojik olarak çözülmeye hazır hale getirmek, yumuşatmaktı, istiyorlardı ki, gece boyunca
49