Adressiz Sorgular

Oradan oraya savruluyorum. Bu sağanağın altında kendimi koruyabilmem imkânsız. Sakınmaya
çalıştığım sadece başım, kollarımın arasına almaya çalışıyorum. Yerdeyim, yuvarlanıyorum, on-onbeş
ayak birden iniyor üzerime. Vurma yarışındalar, birbirlerini itekleyerek vurmaya çalışıyorlar. Sonra bir
kısmını bağırarak, iterek dışarı çıkartıyorlar.
İlerdeki günlerde öğrendim. Bu bir intikam dayağıydı. Getirildiğim yer Bakırköy Emniyet Amirliği,
sorgulandığım oda, Bağcılar'daki çatışmada ölen Başkomiser'in makam odasıymış. Masanın arkasında
büyükçe bir resmi asılı. Osman, mermileri bitince elindeki bombayı kullanıyor. Bu Başkomiser
silahlar susunca kahraman kesilip merdivene yönelmiş...
İçerde birkaçı kalıyor. Ayaklarımı kaldırıp falakaya başlıyorlar, göğsüme, kollarıma basıyorlar. Saymaya
çalışıyorum, otuzlara, kırklara varıyorum, ötesine geçemiyorum. Daha fazla acı veren bir darbe,
yan boşluklarıma yediğim bir tekme, bir bağırış engelliyor. Düşünebilmek giderek imkansızlaşıyor,
zaman kavramı da kaybolup gidiyor. Kaldırıyorlar, "yürü", "koş", "zıpla", yere su döküyorlar. İkisi
kollarımdan sürüklüyor. Tekrar yatırıyorlar. Bu böyle sürüp gidiyor.
Üstümden çıkanlarla ilgili imzalamamı istedikleri bir tutanak getiriyorlar. "Gerçek ismini yaz, imzala!"
Kimlikteki ismimi söylüyorum. Birisi sopayı kaptığı gibi üzerime saldırıyor, nereme gelirse vuruyor.
Ardından birkaçı daha. Sopa kırılıyor, kırılanla vuruyor, o da kırılıyor, yere düşüyorum. Odun yarar
gibi dizlerime indiriyor sopayı. Bedenin en hassas yerlerinden birisi kaval kemiği, o da biliyor bunu,
tüm gücüyle aynı yere vuruyor. Ayaklarımı karnıma doğru çekmeye çalışıyorum çekiyorlar, yüzüstü
dönmeyi başarıyorum, sırtıma, bacaklarıma girişiyorlar bu kez. Gecenin geç bir vakti, bağırarak,
küfrederek çıkıyorlar odadan.
Vücudum kıpırtısız, giderek derin soluklar almaya, beynimde düşünceler şekillenmeye başlıyor;
kazandım...
Sabaha karşı yeniden geliyorlar. Bu kez ekip değişmiş. Gececiler. Ötekilerin yapamadığını kendileri
başaracaklar, hevesle başlıyorlar, hırslanıyorlar, zaman geçtikçe bazıları kendini kaybediyor. Çatışma
sonrası terkedilmiş bir evi kabul ettirmeye çalışıyorlar bana. Bir serigrafi kasnağı ve birkaç kurşun
çıkmış. Bu evi kabul ettirebilirlerse örgüt bağımı kanıtlamış olacaklar, sonra da bu noktadan ilerleme
düşüncesindeler. Sorularından yakalananın, beni ele verenin kim olduğunu çıkarmaya başlıyorum.
Düşündüğüm kişiyse büyük bir zarar veremez.
DİRENCİM ONLARI SARSMIŞTI
İlk beş gün, gündüzün geceye karıştığı günlerdi. Ayaklarım şişip duyarsızlaşınca kalın sopayı bırakıp
inceyle vuruyorlar; feodal sopa ülkemizde hâlâ işkencenin baş aracı. Falakanın değişik aşamalarında
kullanılan, ayakların duyarlılığına göre hazırlanmış çeşitli boy ve kalınlıkta sopalar bulunuyor. Devletin
bu konudaki tecrübe birikimine şaşmamak gerekir! Gerisinde yüzlerce yıl var. Egemen sınıfın
birisinin diğerine devrettiği bir yönetim geleneği. Onlara layık bir siyasal-kültürel miras.
Beşinci günden itibaren karşımdakilerin umudunun giderek kaybolmaya başladığını farkettim. O güne
dek karşılarında boyun eğmeyen birinin varlığını kabullenemiyorlar, dur durak bilmiyor, kimi zaman
vahşete varan çılgınlık örnekleri göstererek yanan sigarayı bacağıma bastırıyor, sopalar birbiri ardına
üstümde kırılıyordu. Direncim onları sarsmıştı, bunu çözemiyorlardı, anlayamadıkları bir şeyle karşı
karşıyaydılar, çaresizdiler, farkında olmadan bunu bir olgu olarak kabullenmeye başlamışlardı. Belki
çözebiliriz diye giderek zayıflayan bir umudu hâlâ koruyorlardı, tümden vazgeçmemişlerdi fakat işkence
giderek yarım güne ve saatlere doğru indi. Dokuzuncu günde en kaba biçimiyle sona erdi.
Yürüyemiyordum. Tüm vücudum şişmiş yara bere içindeydi. Buyanımdan öbür yanıma dönmek başlı
başına işkenceydi. Ertesi gün Gayrettepe'ye götürdüler. Oradakiler, kapıda şöyle bir bakıp geri çevirdiler,
ölürsem sorumluluğun kendilerinde kalmasını istemiyorlardı.
Döndükten sonra doktor getirdiler. Gözlerim bağlı, doktor buna karşın arkamda duruyor. Ayakta durmamı,
belimi doğrultmamı engelleyen şiddetli bir ağrı var. "Sinir uçları ezilmiş". Hepsi o kadar!
34