Adressiz Sorgular

ne işkencelerin sızısı, ne de yaralarımın acısı var... Çay içebileceğimizi söylüyorlar. Şaşırıyorum. Yoldaşlar
bakışlarıyla yüreklerinin içine koyuverecek gibiler.
Demir kapı gürültüyle açıldı. Buna da sonradan alışacağım. Her açılışta birilerimizi işkenceye alıyorlar.
"Ayşe" lafı duyar gibi olduk. Beni istiyorlar. Hemşire arkadaş ayağa fırlayarak:
– Bütün gece neredeyse komadaydı... Kalkamıyor... Sorguya gidemez, dedi.
– Biz ne yapalım, yukardan istiyorlar.
Arkadaş, hiç değilse bugünlük dinlenmemi sağlamak için işkencecilerle tartıştı durdu, başına gelecekleri
de umursamadan. Nafile... Beton avluyu geçerken düşünüyorum: Bugün uyduruk bir ifade verip
üstünde de direneceğim. İlk günkü sorgularından sonra kendime daha çok güveniyorum. İstemim dışında
ağzımdan laf alabilirler düşüncesini kafamdan sildim. Devrimciyim ya da TİKB'nin siyasi
görüşlerini savunuyorum diyebilirdim. İnançlarımı savunacağım. Yakalanma tarzım buna müsaitti.
Dünkü Gasp Masası dedikleri yer. Girer girmez Kel Cüce, karate yapar gibi dirseğiyle mide boşluğuma
vurdu. İki büklüm oluverdim. Kızgın, telaşlı, odada gidip geliyorlar.
– Yapma, böyle de olmaz ki.
Orta yaşlısı sahte bir kızgınlıkla sandalyeye oturttu.
– Bak kızım, polislik kuşkudur, kuşku. Kanımızdan bile kuşkulanırız. Kimliğini araştırdık, sahteymiş.
Silahın balistiğinden dört cinayet çıktı. Artık seni kesinlikle asarlar. Tek çıkış yolu var. Konuşursan,
ben alet oldum dersen az bir ceza ile kurtulabilirsin.
– Gerçek ismin ne?
– Söylemesen ne olur? Biz öğrendik, H....
Devreye 2. Şube Müdürü girdi. Küçük mavi gözleri olan, çam yarması bir şey. Yönettiği işkencelerden
dolayı adı "Allahsız Salih"e çıkmış. Telsizsiz gezmiyor. Alnının ortasında işkenceci olduğu yazılı
sanki.
– Burnuna sülük bırakmadınız daha değil mi?
– Hayır efendim.
– Başka şeye gerek yok, sökün sargılarını, yaraları kurtlansın, ölsün!
Sargı bezlerini söküp attılar. Etrafımda daire olmuş geziyorlar. Soracak olan iyice yüzüme eğiliyor,
sonra daire devam ediyor. "Evin", "örgütün", "arabayı ne yapacaktınız", "silahları kimden aldın", "askeri
eğitim gördün mü", "kim, nerede verdi bu eğitimi".
– Hangi örgüttensin?
– Örgütüm yok, devrimciyim. Odaya sessizlik çöktü.
– Hey Dilsiz'in dili çözüldü!
Bağırtıya Cinayet Masası'ndan yeni polisler geldi. Seyre koyuluyorlar. İlk kez sorularının yanıtlarına
yönelik bir laf çıktı ağzımdan.
– Devrimi nasıl yapacaktınız peki?
262