Adressiz Sorgular

– Parklarda, sokaklarda yatan insanların adresine ne yazıyorsunuz?
– Bimekân.
– Bana da öyle yazın.
"Seni de geneleve yollamamız gerekir, bunu istemiyorum" diyerek, kendilerinin namuslu aile babası...
iyi insanlar olduklarını... görevlerinin çok zor olduğunu... işkence yapmak istemediklerini... anlatmaya
başladı.
Daha önce verdikleri elektriğin etkisiyle çok susamıştım. Bu iyilik rolünden faydalanıp, tuvalete gitmek
istediğimi söyledim. Oldukça nazik bir sesle:
– Tabii gönderirim. Ama sana nasıl hitap edeceğimi bilmiyorum. Sana E. diyebilir miyim? Adını söyle
hemen götürsünler.
– İşte gerçek yüzünü gösteriyorsun. En doğal insani ihtiyacı bile pazarlık konusu yapıyorsun.
Kem küm etmeye başladı. "İstiyorsan götürsünler" dedi.
– Gitmiyorum. Sizden hiçbir şey beklemiyorum.
Canı sıkıldı. Rolünü sürdürebilmesi için havayı yumuşatması gerekiyordu. Ayağımdaki yanık izini
göstererek, "ayağı kirlenmiş, götürün yıkasın" diye emir verdi.
Birisi kolumdan çekerek tuvalete götürdü. Odaya geri geldiğimde:
– Çok şanslı birisiymişsin... Biraz önce sıkıyönetimden birisi geldi. İfadeni tamamlayıp hemen O'na
teslim edeceğiz. Fakat adressiz ifadeyi kabul eder mi ona soralım. Kabul ederse seni hemen
göndereceğiz.
Kapı açılınca, "geliyor" sesiyle herkes ayağa kalktı. Gözbağımın altından işkencecilerin ayakkabılarını
ve pantolon paçalarını görebiliyordum. Bu sıkıyönetimden gelen(!), daha önce tekme vurandan başkası
değildi.
– Adressiz ifade olmaz.
– Adresimi söylemeyeceğim, nasıl yazarsanız yazın.
Kendimi yerde buldum. Tekme tokatla hırsını alamayıp, uzun süre başımı duvara vurdu. İyi roldeki
tekrar devreye girdi.
– Artık bu saatte evi boşaltmışlardır. İçin rahat etsin. Boş evi ne yapalım, biz senin iyiliğini istiyoruz.
Adresini ver de boşuna eziyet çekmeden hemen gönderelim.
Yakalandığımda ya yoldaşlarıma, inançlarıma ihanet yolunu ya da sonunda ölüm de olsa direnmeyi
seçecektim. Başka yol yoktu. İçimde yolumu seçmiş olmanın huzuru ve sakinliği vardı. Bu nedenle
onları dinlerken film izler gibiydim, sakindim. Nasıl insanlar olduklarını kavramaya çalışıyordum.
"Evimi söylemeyeceğim" dediğim halde "iyi polis" rolünü sürdürüyordu. Elektrik verilirken terden
sırılsıklam olmuş üstümü değiştirmem için giysi getirtti. Başka bir odaya götürüp gözbağımı açtılar.
Bayan polisin yanında giysilerimi değiştirirken bayan polis, "hayat kadını mısın?.. Seni II. Şube'ye mi
götürecekler?... Hangi semtte oturuyorsun?... Haber verecek kimsen var mı?.." vb. laflarla ağzımdan
laf almaya çalışıyordu. Birden kapı açıldı. O anda kim olduğunu bilmediğim hain Oğuz'la gözgöze
geldik. "Gözlerini bağla" diye bağırarak geri çekildi.
Tekrar sorgu odasına götürüldüm. Papaz rolündeki polisin sinirlerinin iyice bozulduğu ses tonundan
238