Adressiz Sorgular

– Operasyonu başarıyla tamamladık komutanım, diye anons etti.
– Tebrik ederim. Hepinizin gözlerinden öpüyorum.
Az sonra Şube'ye gidince polis şefinin neden "komutanım!" dediğini anladım. Bizi bir binbaşı bekliyordu.
SORGU
Gözlerim bantla sıkıca bağlandı. Fısıldaşmalarını duyuyordum. Önce hangimizi işkenceye alacaklarını
tartışıyorlardı. Bende karar kılındı. Göğsümden geriye doğru hızla itilirken aynı anda sert bir darbe de
dizlerimi ileri doğru itti. Yere düştüm. 6-7 kişi üstüme atıldı. Sorular soruyor, yumrukluyor, tekmeler
atıyor ve yırtınırcasına bağırıyorlardı. Bu halleriyle leş kargalarını andırıyorlardı. Amaçları beni korkutup,
paniklememi sağlamaktı. Cevap vermiyordum. Aslında istesem de cevap veremezdim. Aynı anda
birkaç kişi birden soru soruyor, yumruk atıyor ve gırtlağımı sıkıyordu. Ayaklarım falaka sopasına bağlandı.
– Ne diye boş yere uğraşıyorsunuz. Bırakın konuşmasın... Belki direnecek(!)..
Hep bir ağızdan kahkahalarla gülüyorlardı. Tabanlarıma hızla darbeler iniyordu. Bildik falaka sopası
adeta beynime iniyordu... Daha doğrusu kafamın içinde sanki bir burgu çevriliyordu. Ne kadar vurdular?
Ayaklarım hemen şişti mi? Neden ayaklarımı çözüyorlar? Anlam veremedim. Ayaklarımdan çözülen
sopa aynı aceleyle bu kez kollarıma bağlandı. Ayaklarımı sanki kesmişlerdi, ayakta durmak da acı
veriyordu. Yukarıya kaldırdılar, bıraktıklarında kollarımdan havada asılı kaldım. Sorular yeniden başladı.
Konuşacak mıymışım? Ne kadar dayanabilirmişim? Ellerine düşüp de çözülmeden çıkan bir tek
kişi yokmuş. Kendimi kahraman mı sanıyormuşum?..
1980'de gözaltına alındığımda falaka, elektrik, araba tekeri ile dövülme, karnımın, kasıklarımın,
göğsümün üstünde tepinmek gibi yöntemleri görmüştüm. Ama askı benim için yeni bir uygulamaydı.
Örgüt evlerine bir an önce baskın yapmak istiyorlardı, içindekileri ihanet karanlığında kıskıvrak
yakalamak; örgütün silahlarını ele geçirmek; devrime olan inancı, umudu yok etmek için aceleleri
vardı. Devrime olan inanç, falaka ve cereyan altında ezilmek, askıda boğulmak isteniyordu.
Askının da istedikleri sonuca ulaşmalarını sağlayamayacağını çabuk anladılar. Askıda iken falakaya
başladılar. Bacaklarımı geriye doğru çektiler, yere paralel duruma geldim. Tabanlarıma acele ve hızlı
darbeler inmeye başladı. Askıdan dolayı kollarım omuzlarımdan kopacak duruma gelmişti. Diğer yandan
ayak altlarına inen sopaların ağrısını taa beynimde duyuyordum.
Bekledikleri sonuca ulaşamamışlardı. Üzerimde kendi kimliğim vardı, ama inanmadılar. Fotoğraf
stüdyosuna götürüp fotoğrafımızı çektiler. Kimliğimizi tespit etmek için 20 İl'e göndereceklerdi. Demir-Çelik'te
çalışmıştım. Sigorta kartım üzerimdeydi. Araştırdılar. Sigorta kartımdaki bilgiler doğru
çıktı. Ancak eskiden beri sahte kimlikle dolaştığıma inanıyorlardı. Bana Ataman İNCE, B.'a Mustafa
Hilmi Begümcan diyorlardı!
KAN İÇİCİ YARASA SÜRÜSÜ VE YUNUS
Hücreden işkence için çıkarıldığımda; ben moral olarak güçlü, işkenceciler ise başarısızlıklarından
dolayı çöküntüye uğramışlardı. Falaka, elektrik, askı, askıda falaka, meydan dayağı şeklinde hınçla
işkence yapıyorlardı.
Yere düşürülmüştüm. Ayaklarım şiştiği için falaka atmıyor, tekme atıyor ve aşağılık el hareketlerinde
bulunuyorlardı. Boğuşma esnasında gözbağı açıldı. Hep birden;
– Bakma, gözbağını bağla! çığlıkları atıyorlardı.
225