Adressiz Sorgular

ve temiz yürekli olan bir tanesi anlayamıyor benim bu tavrımın nedenini. Ciddi ciddi alınıyor bundan.
Şaşkın ve biraz da kırgın bir sesle:
– Bizi nasıl tanımazsın? diye soruyor bana; beni ve ailemi anlatıyor, kendileriyle olan yakınlığımızı
anımsatmaya çalışıyor. Ah iyi yürekli, dost insan! Elbette nasıl unuturum seni ve sizleri? Bize gösterdiğiniz
içten ve sıcak yakınlığı, üzerimizdeki emeklerinizi? Ama kimliğimi reddettiğim o koşullarda
sizleri tanıdığımı nasıl kabul ederim? Zaten bu yüzleştirmenin asıl amacı kimliğimi kabul ettirmek
değil. İşkenceciler bu insanlar aracılığıyla asıl olarak beni yeni bir manevi baskının altına almayı deniyorlar.
Sevdiğim, saydığım, bize geçen emeklerinden dolayı sınırsız bir vefa borcu duyduğum bu insanları
karşıma çıkararak, "onların başını da belaya soktuğumu" düşünmemi, "suçluluk psikolojisi"ne
kapılmamı istiyorlar. Akrabalık bağı ve ilişkisinin ötesinde bir ilişkimizin olmadığını pekâlâ bildikleri
halde zavallıların gözünü bu yüzden epey korkutmuş, paniğe sürüklemişler, içlerinden birine fiziki
işkence de yaptıkları belli oluyor. Bu nedenle hepsi adeta yıkılmış bir haldeler. Karşımda ağlıyor, sızlanıyor,
"kendilerini bu durumdan kurtarmam" için yalvarıyorlar. Onların bu halini gördükçe yüreğim
eziliyor. Kahroluyorum. Keşke, keşke yardımcı olabilsem! Onları bu çakalların elinden bir an önce
kurtarabilmek için o an yapabileceğim bir şeyler olsa! Bir tek benden istedikleri şeyi yapamam! Her
şey bir yana, bunun onlara da bir yararı olmaz. Karşısında zayıf kaldığım bir silah olarak kullanabileceklerini
gördükleri andan itibaren onların yakalarını öyle kolay bırakmazlar. Benden istedikleri her
şeyi aldıklarına iyice emin olana kadar bana karşı ellerinde bir koz olarak rehin tutar, bu arada kim
bilir neler yaparlar. Yine çok güç anlar yaşıyorum. Neyse ki bu işkencenin de sonu geliyor. Bu kez bir
fiske bile vurulmadığı halde hücreme indiğimde kendimi bir ton sopa yemiş gibi hissediyorum...
DİRENMEK YAŞAMAKTIR
Savcılığa sevkedileceğimiz gün gelip çatıyor sonunda. Aynı operasyonda gözaltına alındığımız insanlar
daha önce ben hastanedeyken gönderilmişler Selimiye'ye. Geriye sadece eşim ve ben kalmışız. Sabahtan
yukarıya çıkarılıyorum. Götürüldüğüm odada başkomiser Orhan'la birlikte 2-3 işkenceci daha
var. Evrakları hazırlıyorlar. Bir koşuşturmadır gidiyor. Sanki savaş zamanında başkomutanlıktan gelen
"bir dakikalık gecikme bile idamla cezalandırılır" kaydı taşıyan hayati bir emri, günlerdir geciktirmiş
bir posta erinin telaşı var üzerlerinde. O acele havası içinde önüme iki tutanak uzatıyorlar. O güne dek
tek bir tutanak bile imzalamamıştım.
– Okumadan herhangi bir şey imzalamam! diyorum.
– Yahu, diyorlar, zaten geç kaldık. Şimdi bir de sen oyalama bizi. Zaten bir şey yok ki bunların içinde.
Biri "Yakalama ve Üst Arama Tutanağı", diğeri de üzerinden çıkan eşyaları geri aldığına dair "Teslim
Tutanağı"...
– Ne olursa olsun, okumadığım şeyi imzalamam!.. Ayrıca üzerimden çıkan eşyalarımı vermediniz ki
onları geri aldığıma dair tutanak imzalayayım...
– Tamam, verelim. Al işte burada... Bir dolabın çekmecesinden küçük bir paket çıkarıyorlar. İçinde bir
miktar para, alyansım, çakmağım, kemerim, mendilim, vb. var. Param eksik. Ayrıca yakalandığım zaman
elimde olan yağmurluğum falan yok. Üzerine basa basa bunların "çalındığını" söylüyorum. Arsız
arsız sırıtıyorlar. Hırsızlıklarını yüzlerine vurduktan sonra bu konu üzerinde fazla ısrar etmiyorum.
Ama tutanakları okumadan imzalamamakta kararlıyım. Onlar da benim bu konudaki inadımı kıramayacaklarını
bildikleri için çaresiz kabul ediyorlar. Tutanaklara bakar bakmaz bütün o yapay telaş havası
içinde beni nasıl küçük bir oyuna getirmek istediklerini anlıyorum. İmza için açılan isim yerinde
gerçek ismim yazıyor. Ayrıca "Yakalama ve Üst Arama Tutanağında, "... TİKB Merkez Komitesi
Üyesi olarak örgütsel bir buluşmada yakalandığım..." şeklinde bir ibare bulunuyor.
– Bugüne kadar kabul etmediğim iddiaların sokuşturulduğu bir belgeyi imzalamam! Ayrıca ismimi de
doğru yazın.
– Ulan, diyor evrakları hazırlayan, Gıyasettin geldin, Gıyasettin olarak gidiyorsun ya helal olsun sana.
75