Adressiz Sorgular

Kapı açılmıyor. Bugün hiçbirimizi işkenceye almayacak gibiler. 8. Kısım'ın sessizliğini bizim hücre
kapısının açılması bozdu.
– Para verin size çerez alacağız.
Şaşkın şaşkın birbirimize baktık. Arkadaşlar para verdi. Az sonra yüzünü göremediğimiz işkenceci
kapı aralığından meyve, çerez atıp gitti. İlk şaşkınlığımız geçmeden kapı tekrar açıldı.
– Duşlara sıcak su vereceğiz banyo yapmak ister misiniz? "Sonra söyleriz" diyerek kapıyı kapattık.
Hararetle tartışıyoruz. Bu bir oyun muydu? Ya hepimiz içerdeyken dalıverirlerse. Nasıl istiyoruz banyoyu
oysa. En son gelen, en temiz arkadaşı kapıya nöbetçi bırakıp banyoya gitme kararı aldık. İnsanlık
gösterisi sunuyorlar. Biz de bundan yararlanacağız.
* * *
Yeni bir yıl. Güzel günlere bir adım daha yaklaştık. İnsanın duyguları pınl pırıl olur hani.
İşkencehanede olmak da bunu değiştirmiyor. Beni son yirmi gün her anlamda büyüttü diye düşünüyorum.
Kendimi daha da güçlü hissediyorum. Kendime olan güvenim arttı. Buraya geldiğimde sadece sır
vermeyeceğimi biliyordum. Şimdi onların tüm oyunlarını, savaş düzenlerini somut olarak yaşamıştım.
Siyasi Şube'ye verilmem gerekiyor, Gasp'ta ifadem alındı, işim kalmadı. 2. Şube müdürü odasına çağırttı.
Şimdi kendi elleriyle işkence yapacakmış.
İşkencehanede en ağır işkence gördüğüm günlerden birini yaşıyorum. Son çırpınışlarıydı. Kudurmuş
köpeklere benziyorlar. Çömezler şeflerinin yanında iyice saldırganlar.
Külçe gibiyim. Alıp attılar sandalyenin üzerine. Kel Cüce silahının namlusuna mermi sürdü. Şakağıma
dayıyor.
– Bugüne kadar sabrettik. Acaba konuşur mu dedik, bu son şansın o....
Blöf mü yapıyordu? Gerçekten de o tetiğe dokunacak mıydı? Karşımda içkili bir manyak, bir sapık
duruyordu ne de olsa. Tetiğe basıp basmayacağını bilmiyordum. Öfkede onlardan geri değilim.
– İfadeni değiştirecek misin?
– Hayır!
Çaresiz silahını indirmek zorunda kılıyor.
* * *
Siyasi Şube'de son derece "kibar" karşılandım. Daktilo başındaki oturmamı "rica" ediyor. Oturdum.
– Biz işkence yapmayız. Sadece sorgu var.
Yirmi gündür çektiklerimden sonra hiç de inandırıcı değildi.
– Gasp'ın namussuzluğunu biliyoruz. Namusuna yönelik bir şey yaptılar mı? Doktora gönderelim mi?
Şimdi anlıyorum. Şubeler arasında çekişme konusuymuşum meğerse. Birbirlerinin açıklarını arıyorlar.
Düşündükleri ben değilim.
– Gerek yok, dedim.
Zaten bu mizansen uzun sürmüştü. Ne zaman işkenceye geçecekler?
270