Adressiz Sorgular

Örgüt sempatizanı sandığım birisinin polisle işbirliği yapmakta olduğunu anlamıştım artık. Onunla
sadece ben görüştüğüm için de bu operasyona bilmeyerek de olsa neden olmuştum.
Kendime gelir gibi olduğumda yerdeydim. Yaşadığım şokun etkisiyle, ağlama krizine tutulmuştum.
Dayanamayacağım suçluluk duygusuyla kendime lanetler yağdırıyordum. Önüme ev arama tutanağını
uzatarak, elimi tutup imzalatmaya çalışıyorlardı. O anda kendime olan kızgınlığım öz savunmamı
yoketmişti. Şimdi hukuki durumumu hafifletmek için mi direneceğim diyerek kendimi cezalandırma
dürtüsüyle imzaladım. Yeniden bayılmıştım. Kendime geldiğimde sandalyedeydim. Hafif dozlarda
elektrik vererek ayıltmaya çalışıyorlardı... Şoku atlatmıştım. Kendimi toparladım. Polisler ise, ilk
yakalanmamda onca işkencede bayılmayıp da şimdi daha hiçbir şey yapmadıkları halde bayılmama bir
anlam verememişler, çok şaşırmışlardı. Ellerimden elektrik veriyorlar, doğru dürüst soru sormuyorlardı.
Bağırmıyordum. Birisi hırsını alamayıp gözbağımı açtı.
– Yüzüme iyice bak, ben kocanın işkencesine de katıldım. Sizden korkmuyorum.
Gerçek kimliğimle yakalandığım halde geçen seferkinin acısını çıkarırcasına, adımı sorup elektrik
veriyordu. Arasıra da yakalanan yoldaşlarla ilgili soru soruyordu. Bilmiyorum diyordum. Saçma sapan
sorularına da cevap vermiyordum.
Hücreye geldiğimde daha soğukkanlı düşünmeye çalışıyordum. Suçluluk duygusuyla davranmanın,
hiçbir yararı olmadığı gibi aksine zararı olacaktı. Özellikle tutanağı imzalamak yanlıştı. Çünkü orada
polisler beni E. olarak değil TİKB'li biri olarak görüyorlardı. Benim her türlü yanlış tavrım, onların
gözünde kazanılmış bir zaferdi. O anda yoldaşlara zarar vermenin suçluluk duygusunu değil, polislerle
hesaplaşmayı düşünmem gerekirdi. Bir anlık zayıflıktı, sonradan kendimi toparlamıştım ve onları
umutlandıracak davranışım olmamıştı. Bunlar içimi biraz rahatlatıyordu.
Polisler yeni bir yöntem daha deneyeceklerdi. Hücrede yanıma bir kadın verdiler. Şüphelenmiştim.
Çünkü listede adımın yanında yalnız tutulacağım belirtiliyordu. Fakat kadın ağlayarak göğsündeki
sütü akıtıyor, bebeğini komşulara bırakıp buraya getirildiğini anlatıyordu. Buna bazı sorular sordum.
Memleketini sordum. Oturduğunu söylediği semti biliyordum. O semtte devrimcilerle bağlantısı olmayan
ama herkesin tanıdığı memleketlisi olan bir iki kişi sordum. Tanıyordu. Belli ölçüde inanmaya
başlıyordum ki, sorduğu sorular garipleşmişti. Daha önce anlattığım sıradan konularla ilgili ancak
polisin işine yarayabilecek türden sorular soruyordu. Eğer polisse veya polisle işbirliği yapıyorsa diye
düşünerek, birçok yalanlar uydurmaya başladım. Daha önce söylediklerime ilişkin de değişik şeyler
söylemeye başlamıştım. Sonra gidip bir daha da dönmedi.
Sonradan arkadaşlar, bu kadını yukarda polislerle çok samimi gördüklerini, büyük olasılıkla kadın
polis olduğunu söylediler.
Sonraki günlerde suçluluk duygusunu daha mantıklı yorumlamaya çalışıyordum. Bunda benim hatam,
bu kişiden şüphelendiğim halde gerekli araştırmayı yapmayıp, şüpheli takip olaylarının nedenleri üzerinde
fazla düşünmememdi. Bu kişiye karşı aşırı iyi niyetli davranmıştım. Bu kişinin polis olduğu
konusunda artık düşüncem netleşmişti.
Yukarıya ifademi almak için çıkardılar. Burada bekletilirken, düşen evlerden topladıkları kitap vb.
şeyleri tasnif ediyorlardı. Bunları rastgele evler arasında paylaştırıyorlardı. Hatta arasıra bana da
soruyorlardı. Bilmiyorum deyince de "nasıl olsa farketmez, şuraya koyalım" deyip mühürlüyorlardı.
Suç unsuru olarak getirdikleri kitaplar içinde ders kitapları bile vardı.
El yazısıyla ifademi aldılar. Başkalarına zarar vermeyecek, hukuki durumumu ağırlaştırmayacak bir
ifade yazdım. Daktiloya geçerlerken, bana sordukları sorulara verdiğim cevaplardan çok daha uzun
yazdıklarını görünce ifademi okumak için ısrar ettim. Başlangıç kısımlarını ellerinden bırakmaksızın
şöyle bir göz gezdirecek sürede gösterdiler. Gözüme çarpan birkaç tahrifat oldu. Tamamını okumayı
ve o cümleleri değiştirmelerini isteyince, "henüz ekspertiz raporu için ifade almadık, o ifadenle birlikte
gerekli düzeltmeleri yaparız" dediler. Ek ifadeyi, yazılırken daha önceki ifademde gözüme ilişen
250