Adressiz Sorgular

– Bu anahtarlar nerenin?.. Bu anahtarlar nerenin? Bu anah... Ve ısrarla:
– Evlere götüreceksin... Evlere götüreceksin... Ev...re gö...tü... Yanıtımı vermiştim. Aynı şeyleri tekrar
etmenin anlamı yoktu. Bir süre sonra durdular. Oklavayla yufka açar gibi sopayı ayaklarımın altına
sürdüler. Birkaç kez de çiziyormuş gibi çektiler. Ayaklarımı çözdüler. Serçe parmağıma ve kulak mememe
kıskaç tutturdular.
– Şimdi ananın... göreceksin.
Ani bir şokla kolum aşağı doğru çekilirken, kafamın içinde yıldızlar uçuşmaya başladı. Uzunca bir
süre bu şekilde elektrik verdiler. Hep aynı soruları bıkıp usanmadan tekrarlıyorlardı. Hani ben anlatmak
için yalvaracaktım. Şimdi tam tersi olmuştu. Onlar adeta yalvarıyorlardı.
Pantolonumu aşağı sıyırdılar. Serçe parmağımdaki kıskacı çıkarıp penisime bağladılar. Şimdi sanki
kasıklarım oyuluyordu. Manyetoyu çeviriyor, çeviriyorlar... Birden duruyorlar. Bir iki kısa şok... ardından
yine hızlı bir elektrik akıyordu...
Şimdi dinamoyu bulanın kemikleri mezarda sızlıyordur. Elektriği ısıya ve ışığa çevirmek ne güzel!
Karanlık geceleri aydınlatmak!.. Soğuk odaları ısıtmak! Ne güzel! Fabrikalarda makinaları çalıştırmak
ne güzel! Ama elektriği işkence yapmak için kullanmak... Onursuz... Aşağılık... Puştça bir şey.
Akım kesildi. Kıskaçlar yerlerinden söküldü..
– Ben direneceğim diyorsun, öyle mi? Madem ki direneceksin, bize inanacağımız bir masal anlat. Biraz
düşün.
Beni yalnız bırakıp gittiler. Nasıl inandıracağımı düşünmeye başladım. Evet, yolda buldum demek
parlak bir buluş değildi... Ama bu anahtarları üzerimde taşımayı başka nasıl açıklayabilirdim. Köyden
yanlışlıkla getirdim desem?.. Köyden ne zaman ayrıldığımı araştıramazlar mı? Mantıksız görünse de
ilk söylediğimden daha mantıklı açıklama olamazdı. Sonuçta en mantıklı açıklama bile bir yerde açmaza
girecekti...
Mantıklı bir açıklama için düşünmek tuzağa doğru atılan bir adım olabilir! İşkencecilerin isteği,
açıklamamı mantıksız bulup inandırıcı bir açıklamada bulunmam değil mi? Bana acıyacaklarını düşünmem
aptallık olacaktır. Yılların işkence deneyimi ve birikimine sahipler. Ya ben... okuduğum bir iki
yazının dışında deneyimim yok gibi. Kitaplar da gerçekte hiçbiriyle uyuşmuyor. Kendime bir çember
çizmeli, o çemberin dışına bir milim bile taşmamalıyım. Direnişimin esası bu eksen üzerinde kurulmalı.
İşkenceci cellatlar beni çizdiğim çemberin dışına çekmeye çalışacaklar, ben de bu devrimci
mevziyi bir milim bile dışına çıkmadan savunmalıyım.
10-15 dakika sonra geldiler.
– Düşündün mü?
– Size söyledim... Düşünülecek bir şey yok.
Karnıma üst üste yumruklar inmeye başladı. Birkaçı arkadan kollarımı tutarak eğilmemi engellerken,
bir kişi de önden kasıklarıma tekmeler savuruyordu.
– Uğraşmayın yatırın...
Falaka sopası yeniden ayaklarıma bağlandı... Bıraktıklarında ayaklarımın üstünde duramıyordum.
Yeniden penisimden ve serçe parmağımdan elektrik vermeye başladılar. Şef yırtınırcasına bağırıyordu:
– Oğlum evleri vereceksin... İ... git o masalı saf bulduklarına anlat da inansınlar.
210