Adressiz Sorgular

Birlikte yan yana varillerin üzerinde oturuyoruz. İş elbisemin yağına, terli olmasına aldırış etmiyor.
Sağ eli boynumda. "Devamlı burada mı çalışıyorsun?" Karşımızda sıra sıra trenler... Foyalarından
çıkan kömür dumanları. Sohbet koyulaştıkça koyulaşıyor.
İşte Mehmet FATİH yoldaşı böyle tanımıştım. Hemen iki dost, can yoldaşı olmuştuk. Çok samimi,
içten, güleryüzlü, coşku dolu, mücadele ve yaşam dolu bir yoldaş. Demiryolunda yıllarca hüküm süren
ölü sessizliği, Fatih'in gelişiyle birlikte yerini o günden sonra devrimci mücadeleye bırakmıştı. Kızgın
demire balyoz o gün vuruldu. Çeliğin şekillenmesine doğru ilk adım o gün atıldı. O dönem ekilen tohumlar
yıllarca kök saldı, gelişip güçlendi...
İstanbul'a doğru yeni bir yolculuk. Güneş batmaya hazırlanıyor. Tüm kızıllığı Toros'ların üzerinden
Çukurova'nın uçsuz bucaksız topraklarına vuruyor. Ekip arabasının arka koltuğunda oturuyoruz. Sümerbank,
Bossa fabrikalarının önünden araba hızla ilerliyor. Güneşin kızıllığını seyrediyorum. Bir
yandan da fabrikalarda çalışan makinaların, güzel dokuma tezgahlarının seslerini duyar gibiyim. Bu
yolculuk aynı zamanda uzun ve zorlu bir maratona doğru...
Emniyetlerdeki işkenceli günler bitti. Hapishanelerdeki işkenceli günler başlıyor. Sınavlar burada da
bizleri bekliyor. Hapishaneye doğru yol alıyoruz, yaşamımız artık bir marşın sözlerinde yeşillenip,
devam edip gidecek... Yüreklerimiz hep bir marşın sözlerinde atacak.
"Korkumuz yok prangadan, zincirden
Paslı kelepçeler vız gelir bize".
166