Adressiz Sorgular

DİRENME TÜRKÜSÜ
İşkence ettiler ona günlerce
ne bir söz çıktı ağzından, ne bir çığlık, ne bir inilti.
Bir gün ağız yanıldı,
Antonio, dedi durup dururken,
söylemişti kendi adını.
Sonra gene sustu tam bir hafta.
Yara içindeydi tekmil vücudu,
irin akıyordu yaralardan boyuna
"Söyle, seninkiler nerede?"
Direnme birliğini getirdi gözünün önüne,
kapadı gözlerini ve titredi.
Kalleşlik yok bizim sözlükte,
Bir polis, gömleksiz bir polis,
öfkeden kıpkırmızı, ateş ediyordu sağına soluna,
Antonio baktı kırpmadan gözünü:
"Bana ateş et, katil, bana."
Tu z ba smışlard ı korkunç yaralarına,
keskin acı işlerken kemiklerine kadar,
o gık demeden sıkıyordu dişlerini.
Kıvrand ı acılarla daha bir zaman,
ama kaçırmadan ağzından tek bir söz,
ve yavaş yavaş kesildi soluğu.
Baktılar korkuyla, şaşkın şaşkın ona,
o sessiz soluksuz ve onurlu adama.
Yutmuşlardı sanki dillerini.
Mırıldandı zorla faşist ajan:
"insan değil, taş bu."
"Taş değilim, hayı r,
bir savaşçı, direnme gücünden!"
Dedi Antonio yavaşça
ve canını soludu.
VESELİN ANDREEV
(A. Kadir çevirisi)
273