Adressiz Sorgular

müştü, bunu anlayabiliyordum. Rahatlığı ise utanmazlıktan başka bir şey değildi. Sonradan mahkeme
arabasında tesadüfen karşılaştığımızda onda aynı rahatlığı göremeyecektim. Yüzüme bakamıyordu.
İşkenceciler fırsatı kaçırmadılar:
– Gördün mü bak. Alemin yiğidi sen misin?
İşkencehanede direnen sadece ben de olsam, tavrım değişmeyecekti. Kişiler için direnmiyordum,
inançlarımı da bu sefiller yıkamazlardı. Polislerden ziyade getirdikleri gencin yüzüne bakarak
konuşuyordum.
– Dört kişiyi ben öldürmedim. Soygunu da yapmadım. Kimseyi de tanımıyorum.
Döverek merdivenlerden indirdiler. Yürümüyor, tekme tokatlarla savruluyordum. Son tokadı hücre
kapısının ağzında vurdular.
Arkadaşlar ısrarla dinlenmemi istiyorlar, bense sohbet etmeyi. Fikirlerini almak istiyorum. Nasıl ifade
vereceğimi onlara da anlattım. "Silahtaki eylemleri üstlen, bu çözülmek değildir ki." "Hepsini üstlen.
Sadık yaptı de. Nasılsa öldü." "Şu silahları atsan eylemler açığa çıkmazdı"... Sinirlerim bozulmuştu.
Polislerin "öğütleri" yetiyordu zaten. Sır vermek sır vermekti. Kendi kendini suçlamış olmak da bu
gerçeği değiştirmiyordu.
* * *
Dördüncü gündeyim. Teşhis için kuyumcuyu getirmişlerdi. O da hâlâ gözaltındaydı. İşkenceciler cop
aramaya gittiler. Odada yalnızız. "Niye yalan söylüyorsun" dedim. Sorumu daldan dala sıçrayan
konuşmalarıyla aceleyle yanıtladı. "Ben zaten mahvolmuşum!" dedi; avuç içlerini açıp göstererek.
Şişlikler morluklar var. Gazetecilerin geldiği gün döverek beni teşhis ettirmişler. Bu da yetmiyormuş
gibi, hücrede, erkek arkadaşlar tecrit etmişler. Konuşmuyor, taa kapının eşiğinde yatırıyorlarmış. "İyi
olmuş" diye söylendim.
– Ne konuşuyorsunuz. Tehdit mi ediyorsun?
Sessizce odaya süzülen işkenceciyi farketmemiştim.
– Bu adam yalan söylüyor.
– Biz de biliyoruz yalan söylediğini. Bir dolu faili meçhul gasp, cinayet var. Bunları zorla ya da güzellikle
birer ikişer size yükleyeceğiz.
Günlerdir "kuyumcuyu soydu" dedirtmek için işkence yapıyorlar. Sonradan gelen arkadaşlardan
"kuyumcuyu soyan kız" diye atılan gazete manşetlerini öğreneceğim. Düzenbazlıklarını itiraf ettikten
sonra da soygunu üstlenmem için işkence yapacaklardı. Bunlardan farklı şey beklenemezdi. Siyasete
ilgi duymayan veya çok az ilgi duyan insanları dahi yakalayıp "Komitelere" yerleştirenler, TV'de lanse
edenler bunlar değil miydi, önlerine koydukları masa ve iki silah aksesuarı ile. Kuyumcu sigortadan
para sızdırmak için altınlarını saklamıştı. Onlar da bunu biliyorlardı. Tüm yaptıklarına rağmen bana
kabul ettiremeyince, kayıtlara gerçeği geçirmek zorunda kalacaklardı. Bu senaryolarla ne kadar çok
insan işkence görüp mahpuslarda yattı kimbilir.
* * *
Yaşam her şeye rağmen devam ediyor, yaralarımın yerini yeni açtıkları yaraların almasına rağmen.
Falakadan lime lime olan ayak tabanlarım, avuç içlerim, dayak izleri, sigara yanıkları. Kör olduğunu
sandığım gözüm kendiliğinden açılmıştı. Kızarıklığına rağmen görebiliyorum.
Doktor arkadaş yaralarımı her gün kontrol ediyor. Kaygılı. Dikişlerini almak gerekirmiş. Birgün
268