Adressiz Sorgular

TKEP'li Halil, memur sorumlusu olduklarını söylemiş. Kadın onlarla ilişkilerinin olmadığını söylüyordu.
Devrimcileri seviyorlarmış. Dernek varmış, bağış toplanmış, onlar da bağış yapmışlar.
Her şeye karşın üzülmemelerini, tüm acıların birgün biteceğini söylüyor; neşelenmeleri için fıkralar
anlatıyordum.
Emniyet amiri geldi. Bir isteğimin olup olmadığını sordu. Günlük gazeteleri aldırmak ve sıcak su ile
banyo yapmak istediğimi söyledim.
– Seni şehir hamamına götürüp iyice bir yıkanmanı sağlardım. Ama kaçırırlar diye korkuyorum, dedi.
Banyo yapmam için şefe sıcak su hazırlamalarını ve istediğim gazeteleri aldırmalarını söyledi.
YİĞİT YOLDAŞ HACI KÖSE
Yemek yerken başımızda bekçi ve resmi polisler bekliyordu. Bunlar işkenceye katılmayan, kapıda
nöbet tutan polislerdi. Ama yapılanlardan haberleri vardı. Ayrıca herkesin tavrını da biliyorlardı.
Her yemeğe çıkışımızda:
– Olursanız ... gibi olun.... üç kelimeden fazla bilmiyor. Görmedim, bilmiyorum, tanımıyorum... diyorlardı.
Bu polisler Hacı Köse'nin başında da nöbet tutmuşlar. Hacı'nın nasıl öldüğünü anlatıyorlardı. Hacı'ya
saygı duyuyor ve överek anlatıyorlardı. Hacı'yı kaçırma girişiminden sonra Yüzbaşı:
– Ya gelenlerin kimler olduğunu söyleyeceksin ya da öleceksin, diyor.
Hacı, yoldaşlarını ele vermeyi kabul etmiyor. Komünist olduğunu, komünistlerin asla ihanet
etmeyeceklerini, ser verip sır vermeyeceklerini söylüyor.
Yüzbaşı ameliyat sondalarını çekip çıkarıyor. Doktor müdahale etmek istiyor. Tabancasını çekip:
– Ya sen, ya o! diyor.
Doktor korkup çekiliyor. Babası oğlunun öldürülmemesi için yalvarıyor, ağlıyor.
Hacı sloganlar atarak yarım saat içinde ölüyor.
– Yaşasın TİKB!
– Kahrolsun Faşist Diktatörlük!
– Ben ölüyorum ama TİKB yaşayacak; bunun hesabını soracak!
– Kahrolsun revizyonist hainler!
Sloganları hastaneyi çınlatıyor. Hacı son nefesine kadar devrime olan inancını ve kararlılığını haykırıyor.
Yüzbaşı bu cesaret ve inanç karşısında korkuyor, fare gibi bir köşeye büzülüyor...
Bekçilerin bazıları yardım etmeye çalışıyorlardı. Uyutmamak için nöbetçi kaldıklarında "uyu" diyorlardı.
İşkenceciler geldiğinde uyandırıyorlardı. Kürt bir bekçi "Barzani" diyordu. Barzani'nin şahsında
kendince ulusunun önderini görüyordu. Diğerlerine beni örnek olarak gösteriyorlardı. Cesaret ve direnme
azmi vermeye çalışıyorlardı.
İşkenceciler ve diğer personel mahkemeye çağrılmıştı. İşkenceciler şakşakçılarından olan bir bekçiyi
231