Adressiz Sorgular

Görünen bütün yaralarımı, şiş ve çürükleri tek tek kontrol ediyor. Sırtıma ve göğsüme bakıyor. Nabzımı
sayıyor. Su içip içmediğimi, başka ne gibi rahatsızlıklar duyduğumu vb. soruyor. İşte "Gestapo"
bu ziyaretin ertesi günü damladı.
Niye geldiklerini henüz anlayamamıştım. Ben bunu düşünürken bu arada o da içerdeki kokuya, "Çirkef
Fıçı"nın kapı altından döktürttüğü sular ile karışan sidik birikintilerine aldırmadan başucuma geçiyor.
Kendisi koltuk altlarımdan tutarken, yanında getirdiği "meydancı"dan da bacaklarımdan tutarak
beni yavaşça kaldırmasını istiyor. Acaba nereye gidiyoruz? Yeni bir işkence seansına olsa, niye böyle
özenle taşıyorlar? Her zamanki gibi kollarımdan veya bacaklarımdan çekerek sürüye sürüye götürürlerdi.
Merakım uzun sürmüyor. Tuvaletteyiz. Girişte yere yatırıyorlar. "Gestapo" gömleğinin kollarını sıyırmaya
başlıyor. "Tamam" diyorum içimden, "zevk için dövenler kervanına şimdi bir de bu katılıyor." O
sırada farkediyorum yan tarafta duran şampuan şişesini, sabun kalıbını, banyo lifini ve bazı paketleri.
"Gestapo":
– Gel bana yardım et! diye emrediyor meydancıya. Birlikte beni soyuyorlar Bir tek külotum kalıyor
üzerimde. Tekrar altı okka yapıp hela kabinlerinin en dibindeki bir bölmeye taşıyorlar. Gözlerime
inanamıyorum! Burası bir duş kabini ve duştan da şakır şakır sıcak su akıyor. Günler sonra, işkence
olsun diye buz gibi sularla değil mis gibi sıcak suyla düpedüz yıkanacağım!.. Doğrusu keyifli bir
"ohhh!" çekmemek ve mutluluktan sırıtmamak için kendimi zor tutuyorum.
Ayakta duramadığım için tahta bir tabure koymuşlar duşun altına. Ona oturtuyorlar. "Gestapo" bununla
da yetinmiyor, düşmeyeyim diye arkama geçip sırtımdan beni tutma görevini veriyor meydancıya.
Beni kendisi yıkıyor. Hem de nasıl yıkama? Burada anam bir an için nankörlüğümü bağışlasın
ama beni bebekken herhalde anam bile o denli özenle yıkamamıştır!! Yaralarımı acıtmamak, canımı
yakmamak için lifi öyle dikkatli, öyle yumuşak sürüyor ki bedenime, sanki kuştüyüyle okşuyor mübarek!..
Özellikle de kurumuş kan lekelerini sabırla yavaş yavaş kazıyor, kan toplanmış yerleri yumuşak
yumuşak ovuyor, her yanımı defalarca sabunluyor. Servis her yönüyle birinci sınıf! Yanında getirdiği
şampuan ve sabun bile, reklamlarında dünyanın ünlü sinema yıldızlarının cilt güzelliği için kullandıkları
söylenen cinsten. Bunların yanında yine en kaliteli cins ve marka bir takım da yeni iç çamaşırı
getirmiş. İyice bir yıkayıp temizledikten sonra bunları veriyor giymem için. Ayrıca birazdan yukardan
yeni bir pantolon ve kazak getireceğini söylüyor. Üzerimden çıkan giysileri ise daha sonra sıcak suyla
iyice yıkaması için "meydancı"ya teslim ediyor.
Banyodan sonra tekrar 48'e götürülmeyi beklerken 32'ye götürülüyorum. 32'nin kapısını açtıklarında
içerde hem iki kişi, hem de bel yüksekliğinde tahta bir kerevet olduğunu görüyorum. Günlerden beri
ilk kez konuşabileceğim insan yüzleri gördüğüme mi sevineyim, ıslak beton üzerinde yatmaktan kurtulup
tahta da olsa üzerine battaniye serili bir yerde, hem de örtünerek yatabileceğime mi sevineyim
kestiremiyorum.
İyi ama neden bütün bunlar? İçimde gitgide büyüyen bu sorunun yanıtını bir türlü bulamıyorum. Ancak
2-3 saat sonra anlıyorum her şeyi. Meğer hastaneye kaldırılacakmışım... "Gestapo"nun yıkarken
gösterdiği o özen de, yaralarımı elden geldiğince gizleyebilmek içinmiş...
ASLA AÇIK VERMEYECEKSİN!..
Çok güvendikleri fiziki işkence yöntemlerinin sökmediğini gördükleri ölçüde, zayıf bir noktamı arama
çabaları artıyor. Korku, tedirginlik, heyecan veya panik göstereceğim zayıf bir noktamı bulup, o noktadan
yüklenerek çökertmek istiyorlar. İlk günlerden sonra bunun için kullandıkları yöntemler daha
çok psikolojik. "Şok etkisi" yaratması için en ummadığım anlarda yapılıyor bu "keşif taarruzları."
İşkencecilerin karşısında gösterilecek küçücük bir zaaf bile bazen insanı yıkıma kadar götürebilir.
Tıpkı gövdesinde açılacak topluiğne başı kadar bir deliğin bile devasa barajları yerle bir etmeye yet-
72