Adressiz Sorgular

hatalar, bireyci ve bencil duygular azalır, kişi en iyiye, en güzele koşar. Burjuva ve küçük burjuva
dünya görüşünün bıraktığı her tür kalıntılar giderek en aza iner. Kişinin yapısı, karakteri, huyları örgütün
çizgisiyle iç içe geçer ve Marksist-Leninist yeni dünya görüşüyle bütünleşir. Eski insan geride
kalmış, yeni tip insan yaratılmıştır artık. İşkencehanede insan ruhuyla, düşüncesiyle, huyu, karakteriyle,
her şeyiyle ortadadır. İki sınıf çatışır orada, iki profesyonel güç en doruk noktada döğüşür. En
açık ve çıplak irade ile... Dışarıdayken bu en doruk nokta için hazırlanmak gerekir. Bu hazırlık, vücuda
iğne batırmak, bedene eziyet etmek değildir kuşkusuz. Beyinde hazırlamak kendini, yaşantıda hazırlamak...
Kendi içinde ve çevrende gelişebilecek bireycilikle savaşmakla, hatalarla, zaaflarla didişip
üstesinden gelmekle, tüm kusurları düzeltmeye çalışmakla, proleter yaşantıyla bütünleşmekle
mümkündür bu.
Hücrede bir başıma düşünüyorum. Ne vardı sanki yakalanacak? Şu an devrimci çalışmalarımıza verdiğim
zararı düşündükçe içim daralıyor. Büyük bir acı çöküyor yüreğime. Hep benim hatam.
12 Eylül öncesinde saatler süren yaygın dağıtım biçimi yerine daha bilinçli dağıtım yapıyorduk şimdi.
Faaliyeti hiç durmayan ve her ay düzenli olarak çıkan illegal yayın organımız Orak-Çekiç'i, bildiri ve
broşürlerimizi önceden tespit ettiğimiz evlere kapı altlarından ulaştırıyorduk. Bunlar devrimci, demokrat,
yurtsever, ilerici olarak bilinen insanların evleriydi. Ayrıca güvenilir bulduğumuz geniş bir devrimci
kitleye de elden veriyorduk gazetemizi. Ama idamlara karşı açtığımız kampanyanın bir parçası
olan ve halkı idamlara karşı örgütlenmeye çağıran bu bildirimizi mümkün olduğunca en geniş kitleye
ulaştırmaya çalışmalıydık. Kısa zaman dilimlerinde, yaptığımız dağıtımın süresini yine değiştirmeyecektik.
En fazla yarım saat sürmeliydi. Dağıtım sonrası bölgeden zararsız çekilmemiz için de
gerekliydi bu. Faaliyet yürüttüğümüz bölgeler ve semtler dışında, ilerici işçi ve emekçilerin yoğun
olarak yerleşmiş olduğunu bildiğimiz semtleri de seçmiştik. Devletin tüm tedbirlerine rağmen bir haftayı
geçkin bir süredir en geniş halk kesimine ulaştırmaya çalıştık bildirileri. Bahçelievler, devletin
aldığı güvenlik tedbirleri açısından tehlikeli bölgeler arasında sayılırdı. Gece ve sabahın çok erken
saatlerinde olmak üzere, dağıtımı, iki aşamada bitirmeyi düşündük. O gece ortalık son derece sakin
görünüyordu. Arkadaşların süreyi biraz daha uzatma önerisine ben de katıldım. Zamanında çekilseydik
yakalanmayacaktık oysa. Belki bir ihbar... Belki bir tesadüf... Ama yakalanmamızda benim hatamın da
payı var. Bunun acısı çöküyor içime. Kimbilir kaç yıl tutsak kalacağız zindanlarda... Ne güzel yürüyordu
çalışmalarımız. Her geçen gün ilişki ağımız genişliyor, yeni kadrolar kaybettiklerimizin yerini
hızla dolduruyorlardı. Gazetemizin okuyucu sayısının arttığını gördükçe yüreğimiz sevinçle çarpıyordu.
Görebildiğimiz, yetişebildiğimiz insanlar, devrimci basına susamışçasına istiyorlardı gazetemizi.
Sonra da kendi çevrelerine ulaştırıyor, elden ele dolaştırıyorlardı. Halkımız tüm yoksulluğuna,
kovuşturma ve baskılara rağmen güvendiği insanları bağrına basıyor, elinden gelen yardımını
esirgemiyordu. Ne çok özledim onları... Hepsi gözümün önündeler sımsıcacık gülüşleriyle. Bizi çok
seven iki kadın dikiliyor karşıma. Geçen ayki sayımızı dağıtıma hazırlarken ne güzel sohbet ediyorlardı
kendi aralarında. Biri toplu olarak ciltlenmiş Orak-Çekiç'leri tek tek ayırıyor, diğeri ikiye katlayıp
bir kısmını naylon torbalara yerleştiriyordu. Yağmurlu, karlı havalarda ıslanmasınlar diye. Semt semt,
bölge bölge, fabrika fabrika paketlere bölüp hazır tutmuştuk hepsini. Neşe içinde bitmişti işimiz. Bir
güzel çayı hakettik deyip, ocağa su koymuşlardı. Sımsıcak dost gülüşleriyle içimi ısıtıyorlar şimdi.
Yalnız "bizim" timdeki polisler değil, başka timdeki polisler de konuşmak istiyorlar benimle. Gözlerim
açık, masada oturuyoruz işkencecinin biriyle. Kendi işlerinde olan bazı polisler de var odada. Kimi
daktilonun başında... Kimi dosyaların... Karşımdaki ise "babacan" tavırlarla hem rahat konuşuyor hem
de beni "rahatlatmaya" çalışıyor.
– Kızım, delilik ediyorsun. Bak, buraya gelen herkes konuşuyor. Devrim boş bir hayal kızım. Bittiniz,
tükendiniz... Daha yaşanacak hayatınız var, hem gençsiniz. Bak, daha çok olmadı, (......) nin merkez
komitesi geçti elimizden. Hepsi burada toplantı yaptılar kendi aralarında. Biz konuşalım aramızda
dediler, anlaştılar ve her şeyi anlattılar. Hepsi de ta 12 Mart döneminden kalma devrimciler. Sen onlardan
daha mı akıllısın? Sen de yaşamana bak. Şimdi gireceksin cezaevine, yıllarca çürüyeceksin. Konuşup
bir an evvel gençliğini yaşasan olmaz mı? Kimler konuşmadı ki burada?..
– Kimse beni ilgilendirmiyor. Doğru bildiğimi yapıyorum ben.
193