Adressiz Sorgular

Dışarıdan işkence görenlerin sesleri ve bağırtıları gelmese, daha az etkili olurdu bunlar herhalde. Bekliyordum,
bana da sıra gelecek diye...
Oda soğuktu. Titrememek için kendimi zor tutuyordum. Uzun süre yatakta oturdum öylece. Başımda
bekleyen polisten rahatsız olduğumdan yatağa uzanıp yatamıyordum da.
Akşamüzeri işkencecilerin şefi geldi, "ilaçların yanımızda, istediğin zaman seslen verelim" dedi. Ne
yemek istediğimi de sordu. Yemek yiyecek halde değildim zaten, süt istemekle yetindim. Biraz düşününce
açlık grevi yapmamdan çekindikleri için böyle yaptıklarını anladım.
Hâlâ kendimde değildim. Düşünmekte zorluk çekiyordum ve çabuk yoruluyordum. Birkaç tokatta
bayılmam işten bile değildi. Ama ne olursa olsun konuşmayacaktım. Sorguya başladıklarında ya hiç
cevap vermeyecektim, ya da çok kısa cevaplar...
Gece odada yalnız bıraktılar. Ayak bileğimden yatağa kelepçelediler. Diğerlerinin "Artist" diye seslendikleri
işkenceci kelepçeyi tam da ayağımdaki serum yarasının üzerine oturttu. Zaaf sanmasın diye
sesimi çıkarmadım. Kelepçe rahat yatmamı engelliyordu. Bu durumda yaralarımı kollamam olanaksızdı.
Çok rahatsız uyudum o gece. Çoğunu hatırlayamadığım kötü rüyalar gördüm. Bir ara uyandım. Tekrar
uyumam epey zaman aldı.
Sorgu sabahleyin başladı.
* * *
Sorgu odasında bunaltıcı bir hava vardı. Amerikan dizilerindeki polislere özeniyorlardı. Kimi suratına
sert bir ifade vermeye çalışırken, kimi de yüzümden içimi okuyan psikolog pozu takınıyordu. İlk konuşmaları
her zamanki moral bozucu sözlerin neredeyse ikinci baskısıydı.
Şefleri:
– Adın ne? diye sordu.
– Yeter, dedim alaycı bir ses tonuyla.
Cevabım hiçbirinin de hoşuna gitmedi. Bu, sahte kimliğimdeki adımdı çünkü. İlk soran:
– Adın Yeter'se niye doktorlara kayıtlan düzeltin dedin?
– Orası hastane, burası Şube...
Sahte kimliğimde ısrarlı olduğumu anlayınca konuyu değiştirdiler hemen. "Bizimle silahlı çatışmaya
girdin" sözleriyle korkutmaya çalışıyorlardı bu kez de. Polis yaralamanın cezası çok ağırmış... Asıl
kurşun sıkanın onlar olduğunu söyleyince durakladılar. Dava açmamdan çekindikleri belliydi. Gerçekten
de burjuva adaleti işlemiş olsa, beni yaralayanların adam öldürmeye tam teşebbüsten yargılanmaları
gerekirdi.
Esmer, zayıf ve orta boylu polis:
– Annen Şube'nin kapısında, alıp getirelim mi? Önünde ona işkence yapılmasına dayanabilecek misin
bakalım?
– Alıp getirin, o da memnun olur. Hiç olmazsa beni görür...
Tehdit, vaade dönüştü: Soruyu soran, ifade verirsem annemin getireceği eşyaları ve notu bana vere-
178