Adressiz Sorgular

"Baba" polis devam ediyor.
– Aslında sen çok iyi bir kızsın, hanımefendisin. Böyle insanları kandırmak daha kolay olur. Gençliğinde
insan pembe düşler içinde yaşar. Kimbilir, belki benim de karşıma senin arkadaşların çıksaydı
devrimci olurdum. Kandırılmış insanlarsınız siz, yazık... Halbuki şimdi arkadaşlarının isimlerini versen,
onların yerini göstersen bir daha kimseyi kandıramazlar. Korumaya çalıştığın bu insanlar
kendilerinden başkasını düşünmezler. Bencildirler, canidirler... Her şeyi anlatsan sana işkence de yapılmaz.
Ağır sözler de söylenmez.
Burada söze karışıyorum.
– Senin işkence yapanlardan farkın ne? Onlar da bana falaka çekerken, elektrik verirken, askıya alırken
aynı şeyi söylüyorlar. Konuşursan işkence yapmayacağız diyorlar. Sen de arkadaşlarını sat diyorsun,
onlar da.
"Baba" pozuna bürünmüş işkenceci olduğunu yüzüne söylemem, sinirlendirmişti onu.
– Sana iyilik de yaramaz! Güzel güzel konuşuyorum seninle!
Ama bıkmıyor, usanmıyor. Saatler süren konuşmasına devam ediyor. Çünkü onun amacı beni
konuşturmak değil artık. Geleceğe yönelik hesaplar içinde.
– Şimdi sen örgütüne, yoldaşlarına bağlısın, görüyoruz. Sır vermem dedin, vermiyorsun. Ama senin
tüm iyi niyetine ve tüm bağlılığına rağmen sana ihanet eder ve birgün seni yüzüstü bırakırlarsa ne
yapacaksın?
– TİKB, Marksist-Leninist bir örgüttür. Marksizm-Leninizm'e sıkı sıkıya bağlı bir örgüt böyle bir şey
yapmaz.
– Bak, şimdi düşün. Karısına bağlı ve sevilen bir erkek düşün. Karısına güveniyor. Ama birgün karısının
onu aldattığına tanık oluyor ve yıkılıyor. Öyle değil mi, yıkılmaz mı?
– Kocasını asla aldatmayan kadınlar da vardır.
Bu sözüm karşısında duraklıyor. Biraz şaşkınca, ne diyeceğini bilmez halde bana bakıyor. Devam
ediyorum:
– Bu ülkede proletarya diktatörlüğünü Marksist-Leninist bir örgüt gerçekleştirecek. Sömürünün ve
ezilenlerin olmadığı bir düzeni hangi örgüt gerçekleştirecekse onun saflarında yer alacağım. TİKB
Marksist-Leninist bir örgüttür, görüşlerini doğru buluyorum. Baskısız, sömürüsüz bir düzeni onun
önderliğinde, proletarya ve yoksul köylülük kuracak. TİKB kendisine inananları hayal kırıklığına
uğratmayacaktır!
– Birgün gelir belki bana hak verirsin. Haydi hücreye in ve dinlen. Biraz daha düşün.
Hücreye in ve dinlen!..
Oysa dinlenmenin değil işkencenin aracıdır hücreler. Açlıkla yalnız... Soğuk, rutubet ve pislikle yalnız...
Anılarınla, düşüncelerinle yalnızsın... Herşey öyle düzenlenmiş ki, maddi ve manevi işkencelerle
yapayalnız, kendinle başbaşa kalıp umutsuzluğa düşesin... Bu yüzden "dinlen" derler. Umutsuzlukla,
biraz sonra işkenceye alınacağının korkusu birleşsin isterler. Hücreler de insanı çözebilmek için
düşünülmüştür. Ama çözülme yalnız bırakılmanın başarısı olabilir mi? Veya ölüm korkusunun,
işkencenin verdiği acının... Hayır. Belki bunlar, varsa eğer kişinin zaaflarını, bilinçaltına attığı
düşüncelerini, zayıf noktalarını ortaya çıkarabilir. Ama hiçbir çözülme, işkencenin, işkencecinin, yalnız
bırakılmanın başarısına mal edilemez. Çözülmede belirleyici olan devrimci iradedir. Direnmek de
çözülmek de bütünüyle buna bağlıdır. Marksist-Leninist kadro politikası izleyen bir harekette zaaflar,
192