Adressiz Sorgular

– Silahlı halk ayaklanmasıyla...
– Halkı nasıl ayaklandıracağınız?
– En geniş kitlelere siyasi gerçekleri açıklayarak, var gücümüzle bilinçlendirerek, bu doğrultuda onları
örgütleyerek...
Söylediklerimle iyice çileden çıktılar. Şiddetli bir meydan dayağındayım. Birisi copu bulamadı, falaka
sopasıyla vuruyor. Durdular. Ayaklarım havada. Coplar ayağıma değil beynime iniyor gibi. Yorulan
diğerine devrediyor. "Patladı" sözüyle durdular. Odaya boca edilen bir kova su. Bir bu eksikti.
– Kalk.
Bunların önünde ben de böyle oturmak istemiyorum. Ama basamıyorum da. Tekrar deneyince
kalkabildim. Bastığım yerde kanla su karışımı iz kalıyor. İki-üç adımdan sonra cop dolandı boynuma.
Sıkıyor... Sıkıyor... Nefesim kesilmek üzere.
Copu dolayan, kapıdan giren "Allahsız Salih"i görünce copu gevşetti. "Allahsız Salih", "bunu odama
getirin" dedi ve çıktı. Koridoru, kollarıma asılıp uçarcasına geçirdiler. Kapıdan girince beynimden
vurulmuşa döndüm. Babam ve erkek kardeşim karşımdaydı. Beni çözmek için onları kullanacaklar.
Duygularımı, hatta reflekslerimi bile kontrol etmeliyim. Etkilenmiş görünmemeliyim. Henüz
başlamadılar ama yapacakları iğrençlik her neyse, zayıf davranışımla katmerleşecekti.
– Bu kız kim?
– Benim kızım H....
Ne biçim babaymış. Kızına sahip çıkamıyormuş. Nasıl terbiye vermiş ki, devletin polisine kurşun
atıyormuş. Babam başını iyice önüne eğmişti. Gözlerini benden ayırmayan erkek kardeşime, korkma
diye işaret ettim. "Korkmuyorum, sen nasılsın," dedi işaretle.
– Sen kaç yaşındasın?
– Onaltı. .
– Tam eylem çağın. Ablana yardım ediyor muydun?..
Bana döndüler:
– Konuş, konuşmazsan babana yapacağımızı biliyoruz. Yazık değil mi? Ne emeklerle seni okutmuş.
Ezilmemi istiyorlar. Gerçekten de kahroluyorum. Babamın ayaklarını havaya diktiler. İş kazası geçirmişti,
işkencecilere bunu anlatmaya çalışıyor. Bir bileğinin kırık olduğunu söylüyor. Konuşursam babam
işkenceden kurtulacak mı? Hayır, tam tersi, işkenceye devam edip beni daha fazla çözmeye
çalışacaklar. Bana, babama, kardeşime yapılanlar... Hangisi tutarsa, hangisinde beni zayıf bulurlarsa, o
yoldan ilerleyecekler.
– Bildiğin bir şey varsa söyle kızım, diyor babam.
Kel Cüce'nin "bunlarla mı uğraşacağız" demesiyle coplar inmeye başladı.
– Yalvar kızına, konuşsun!.. Kimliğini kabul etsin... Yaptıklarını anlatsın!..
Direniş hırs olmuştu benim için. Az önce kahroluyordum. Şu an kine, güce dönüştü. Babamı kesselerdi
de beni çözemeyeceklerdi.
263