Adressiz Sorgular

Bu çığlıkları atanlar bana işkence yapan cellatlardı!..
Tazyikli soğuk su duşundan sonra açık pencerenin önünde ellerimi duvara dayamış bekliyordum. Başımda
bekleyen işkenceci eliyle karnımı dürttü. Ani bir tepki gösterdim. Cellat neşeyle:
– Senin de zayıf noktanı buldum, deyip karnımı dürtüklemeye başladı.
Artık tepki göstermiyordum. Kızarak:
– Kendini sıkma! dedi.
Beni tabutluğa koyacaklarını söyleyerek, tecride götürüp bağladılar. Ertesi gün ifademi aldılar.
– Anahtarlar nerenindi?
– Hiçbir yerin değil, teşbih olarak kullanıyordum.
İfade sırasında sormayı unutmuşlardı. Bundan dolayı gelip sordular. Mırıldanarak gittiler. Selimiye'ye
götürülünceye kadar orada bekletileceğimi düşünüyordum. Gece 24 sıralarında 4 numaralı hücreye
indirilmiştim. Beni şaşkınlıkla karşıladılar.
– Biz senin öldürüldüğünü sanıyorduk. Arkadaşın bir-iki kez gelip sordu. 'Galiba öldürülmüş' dedik.
Nöbetçi polislere beni sormuşlar küfür ederek karşılık vermişler. Asım para karşılığında bu nöbetçilerden
sigara alıyormuş. Beni sormuş:
– Öldürüldü, demişler.
Faşistler gitmişlerdi. Onların yerine başka devrimciler gelmişti. Süt ve helva çıkartıldı. Şube'ye
getirildiğimin ilk iki gününü bu hücrede geçirmiştim. Bu iki günde o kadar çok, "biraz helva olsa da
yesek" demişim ki, satılmaya başlayınca her gün yarım kilo helva ile 4 süt fazladan alıp bekletiyorlarmış.
– Belki gelirsin de yersin diyorduk, dediler. Dönüşüme sevindikleri yüzlerinden belliydi.
ÜÇ
* * *
GÜNEŞİN GÖZYAŞLARI
18 Eylül 1981... Yoldaşların sıcaklıklarıyla sarmaladıkları evden çıkıp koşar adım bir ihanet karanlığına
yürüdüğüm gün. Özgürlüğümü kaybettiğim, yıllarca faşizmin zindanlarına gidecek yolun ilk
basamaklarını hızla tırmandığım gün.
Sabah erken, sessizce çıktım. Yoldaşlar hâlâ uyuyorlardı. Havada tatlı bir serinlik... Sokakta işe gitmek
için hızlı hızlı yürüyen işçiler vardı. Yer yer kümeler halinde toplanmış servis otobüslerini bekliyorlardı.
Yüzleri kıpırtısız, kederli... suskun...
Bu suskunluğun altında devrimci bir mayalanma seziliyordu. Orak-Çekiç ve bildiri dağıtmak, propaganda
ve ajitasyon konuşmaları yapmak için servislere bindiğimizde sevinçle bizi dinliyor;
222