Adressiz Sorgular

ÜÇLEME
BİR
"SORGU" ODASINDAN İKİ ENSTANTANE
Gece saat 24 sıralarında kapı zili çalınca ev sahibesi:
– Ablam gelmiştir, ışığı yanık görünce arada bir uğrar, dedi. Kocası baldızına kapıyı açmak için kalktığında
belli belirsiz bir önseziyle kapıyı çalanın polis olduğunu düşündüm. Ev sahibi gelenin baldızı
olduğu düşüncesiyle gülerek kapıya gitti; gelenin kim olduğunu sormadan kapıyı açtı. Aynı anda çelik
yelekli, otomatik silahlarının namluları bize yönelik gestapo sürüsü koşarak içeri daldı. Yatmamızı, kımıldamamamızı
söyleyerek silahlarını üstümüze doğrulttular. Yapılan aramadan sonra beni, iş yerinde
arkadaşları olan işçiyi ve ev sahibi çifti itekleyerek evden çıkardılar. Ellerimiz sıkıca arkadan bağlanmış,
gözlerimiz bantlanmıştı.
1. Şube'ye geldiğimde hücrelerde bizim gibi evlerine baskın yapılarak getirilenlerin olduğunu anladım.
Cezaevinden çıkalı çok olmamış, İzmir'e de yeni gelmiştim. Yine cezaevi kapısı göründü... Şimdi bunları
düşünmenin sırası değil... İşkence mi? Düşünmüyordum bile...
Bir-iki kişi hücre kapısına vurup tuvalete gitmek istediklerini söylüyordu. Ben de onlara katıldım ama
aldıran yok... İşleri oldukça yoğun... Zaman geçtikçe Şube kalabalıklaşıyordu.
4-5 saat sonra hücremin kapısı açıldı. Nihayet sesimi duydular diye seviniyorum. Yanılmışım... Gözlerim
bağlanıyor ve kaba hareketlerle iteklenerek götürülüyorum... "Tuvalet..." diyecek oldum. Dinlemek
bile istemediler.
– Yürü!
"Sorgu" odasına götürüldüm. Etrafımın çepeçevre sarılı olduğunu konuşma ve ayak seslerinden
anlıyorum. İşkence ne kadar sürer; belki de işkence yapmaktan yorulup bıkıncaya kadar... O zamana
kadar dişimi sıkabilir miyim? Olanaksız… Son derece sıkışmış durumdayım; işkence sırasında
istemediğim bir durumla karşılaşmak istemiyorum. Şimdiden alaylarını, aşağılık gülüşlerini duyar gibi
oluyorum...
– Şefinizle görüşmek istiyorum, dedim. Şaşkınlık ve sevinç ifade eden bir ses tonuyla biri:
– Tabii, tabii, dedi.
Çevremde bir hareketlilik oldu. Neler anlatacağımı merak ediyorlar galiba.. Ne söyleyeceğimi
bilmiyorlar. Duyduklarında(!)... O an gözlerimin açık olmasını çok isterdim. İsteğimi belirttiğim an
yüz ifadelerindeki değişimleri kafamda canlandırıyorum...
Şefin geldiği belirtildi. Niçin görüşmek istediğimi soruncaya kadar bekleyeceğim... Sormuyor. Özel
bir vurguyla:
– Evet? dedi.
Kabul anlamında değil bu "evet", soru ve beklenti ifade ediyor.
– İşkenceden korktuğumu, zaman kazanmak istediğimi sanmayın. Buraya getirildiğimden beri tuvalete
gitmek istediğimi belirttiğim halde götürülmedim. Beni önce tuvalete götürün, sonra istediğiniz işkenceyi
yapın.
– Tabii, tabii, dedi yumuşak bir,sesle:
205