MALİ DİSİPLİNİN SAĞLANMASINDA ANAYASAL ... - Maliye Bakanlığı

zorlukları arttıracaktır”.
- Denk bütçe kanunları, belirli bütçe kararları üzerinde araçsal etkilere
sahip olabilir ve bunların kamu faaliyeti üzerindeki belirgin etkisi sosyal
harcamaları engeller. Denk bütçe kanunu gelirler düştüğünde artan harcama
sınırlamaları üzerinde artan bir baskı oluşturur ve ekonomi tekrar resesyona
girer. Bu kanunlar nispeten ekonominin güçlü olduğu dönemde
uygulanmıştır ve gelecekteki etkileri belirsizdir. Eğer hükümetler bu
kanunlara uygun davranmakta ısrar ederse, bir sonraki ekonomik durgunluk
daha sıkı bir harcama daralmasını getirebilir. Çünkü federal hükümet
transferleri sınırlamıştır ve daha yüksek sosyal gelişmenin maliyetinin
yarısını otomatik olarak daha fazla karşılayamayacaktır.
- Her şey yolunda gitse bile denk bütçe kanununun varlığı, yoksulluğu
ve resesyonun insanlar üzerindeki diğer olumsuz etkilerini azaltmak için
harcanan paranın politik maliyetlerini arttırır.
- Mali sınırlamalar, neo-liberal alanda demokrasinin sorunlarını
yansıtmamaktadır, çünkü hükümetleri, toplumdaki sorumlu olmayan gücün
temel kaynağı olarak görürler ve ilgiyi, ekonomik gücün özel dağılımı ve
piyasaların iyileştirilmesi ihtiyacından bireylerin ihtiyaçlarının ve
faydalarının düzenlenmesine kaydırırlar.
- Mali sınırlamalar ilgiyi, bütçe temeli üzerinde ve belirli rakamsal
hedeflere nasıl ulaşılacağı sorusu üzerinde yoğunlaştırır. Mali dengenin her
şart altında doğru amaç olup olmadığı şeklindeki politik soruyu veya başka
hangi amaçların bu amacın yerini alabileceği sorusunu göz ardı ederler.
- Bunlara ilaveten denk bütçe kanunları demokratik değildir. Çünkü
bütçenin sosyal politika kararlarını etkilemesini sağlarlar ki bütçe aslında
danışma, karar verme ve protesto etme imkanlarını minimize eden bir
belgedir. Üstelik, hedefe nasıl ulaşılacağı belirlenmeden sıfır-açık ihtiyacı
belirlemek kolaydır.
- Denk bütçenin güvenilebilirliğine ilişkin en büyük başarısızlık şudur:
Denk bütçe taraftarları; toplumumuzdaki sorumsuz gücün temel kaynağı
olarak hükümeti görürler ve böylece ilgiyi piyasalardaki keyfi özel güçten
uzaklaştırırlar. Mali sınırlamalar, özel ekonomik ilişkileri
demokratikleştirme konusunda hiçbir şey yapamaz üstelik önceden sınırsız
piyasa güçleri üzerinde belirli bir kontrol oluşturan kamu kurumlarının
faaliyetlerini sınırlandırarak durumu daha da kötüleştirir.
412