[Pr] Gloriosissimam ciuitatem Dei siue in hoc ... - testielettronici.org

quantum possunt, ad consequendam beatitudinem consulunt, ut etiam inmortales ualeant esse post
mortem et angelis inmortalibus beatisque coniungi.
[XV] Si autem, quod multo credibilius et probabilius disputatur, omnes homines, quamdiu mortales sunt,
etiam miseri sint necesse est, quaerendus est medius, qui non solum homo, uerum etiam deus sit, ut
homines ex mortali miseria ad beatam inmortalitatem huius medii beata mortalitas interueniendo
perducat; quem neque non fieri mortalem oportebat, neque permanere mortalem. Mortalis quippe factus
est non infirmata Verbi diuinitate, sed carnis infirmitate suscepta; non autem permansit in ipsa carne
mortalis, quam resuscitauit a mortuis; quoniam Ipse est fructus mediationis eius, ut nec ipsi, propter quos
liberandos mediator effectus est, in perpetua uel carnis morte remanerent. Proinde mediatorem inter nos et
Deum et mortalitatem habere oportuit transeuntem et beatitudinem permanentem, ut per id, quod transit,
congrueret morituris, et ad id, quod permanet, transferret ex mortuis. Boni igitur angeli inter miseros
mortales et beatos inmortales medii esse non possunt, quia ipsi quoque et beati et inmortales sunt; possunt
autem medii esse angeli mali, quia inmortales sunt cum illis, miseri cum istis. His contrarius est mediator
bonus, qui aduersus eorum inmortalitatem et miseriam et mortalis esse ad tempus uoluit, et beatus in
aeternitate persistere potuit; ac sic eos et inmortales superbos et miseros noxios, ne inmortalitatis iactantia
seducerent ad miseriam, et suae mortis humilitate et suae beatitudinis benignitate destruxit in eis, quorum
corda per suam fidem mundans ab illorum inmundissima dominatione liberauit.
Homo itaque mortalis et miser longe seiunctus ab inmortalibus et beatis quid eligat medium, per quod
inmortalitati et beatitudini copuletur? Quod possit delectare in daemonum inmortalitate, miserum est;
quod posset offendere in Christi mortalitate, iam non est. Ibi ergo cauenda est miseria sempiterna; hic
mors timenda non est, quae non esse potuit sempiterna, et beatitudo amanda est sempiterna. Ad hoc se
quippe interponit medius inmortalis et miser, ut ad inmortalitatem beatam transire non sinat, quoniam
persistit quod inpedit, id est ipsa miseria; ad hoc se autem interposuit mortalis et beatus, ut mortalitate
transacta et ex mortuis faceret inmortales, quod in se resurgendo monstrauit, et ex miseris beatos, unde
numquam ipse discessit. Alius est ergo medius malus, qui separat amicos; alius bonus, qui reconciliat
inimicos. Et ideo multi sunt medii separatores, quia multitudo, quae beata est, unius Dei participatione fit
beata; cuius participationis priuatione misera multitudo malorum angelorum, quae se opponit potius ad
inpedimentum, quam interponit ad beatitudinis adiutorium, etiam ipsa multitudine obstrepit quodam
modo, ne possit ad illud unum beatificum &ltbonum> perueniri, ad quod ut perduceremur, non multis,
sed uno mediatore opus erat, et hoc eo ipso, cuius participatione simus beati, hoc est Verbo Dei non facto,
per quod facta sunt omnia. Nec tamen ob hoc mediator est, quia Verbum; maxime quippe inmortale et
maxime beatum Verbum longe est a mortalibus miseris; sed mediator, per quod homo, eo ipso utique
ostendens ad illud non solum beatum, uerum etiam beatificum bonum non oportere quaeri alios
mediatores, per quos arbitremur nobis peruentionis gradus esse moliendos, quia beatus et beatificus Deus
factus particeps humanitatis nostrae compendium praebuit participandae diuinitatis suae. Neque enim nos
a mortalitate et miseria liberans ad angelos inmortales beatosque ita perducit, ut eorum participatione
etiam nos inmortales et beati simus; sed ad illam Trinitatem, cuius et angeli participatione beati sunt. Ideo
quando in forma serui, ut mediator esset, infra angelos esse uoluit, in forma Dei supra angelos mansit;
idem in inferioribus uia uitae, qui in superioribus uita.
[XVI] Non enim uerum est, quod idem Platonicus ait Platonem dixisse: "Nullus Deus miscetur homini";
et hoc praecipuum eorum sublimitatis ait esse specimen, quod nulla adtrectatione hominum
contaminantur. Ergo daemones contaminari fatetur, et ideo eos, a quibus contaminantur, mundare non
possunt omnesque inmundi pariter fiunt, et daemones contrectatione hominum et homines cultu
daemonum. Aut si et contrectari miscerique hominibus, nec tamen contaminari daemones possunt, diis
profecto meliores sunt, quia illi, si miscerentur, contaminarentur. Nam hoc deorum dicitur esse
praecipuum, ut eos sublimiter separatos humana contrectatio contaminare non possit. Deum quidem
summum omnium creatorem, quem nos uerum Deum dicimus, sic a Platone praedicari asseuerat, quod
ipse sit solus qui non possit penuria sermonis humani quauis oratione uel modice conprehendi; uix autem
sapientibus uiris, cum se uigore animi quantum licuit a corpore remouerunt, intellectum huius Dei, id
quoque interdum uelut in altissimis tenebris rapidissimo coruscamine lumen candidum intermicare. Si
ergo supra omnia uere summus Deus intellegibili et ineffabili quadam praesentia, etsi interdum, etsi
tamquam rapidissimo coruscamine lumen candidum intermicans, adest tamen sapientium mentibus, cum
se quantum licuit a corpore remouerunt, nec ab eis contaminari potest: quid est quod isti dii propterea
constituuntur longe in sublimi loco, ne contrectatione contaminentur humana? Quasi uero aliud corpora