[Pr] Gloriosissimam ciuitatem Dei siue in hoc ... - testielettronici.org

conuertuntur ad fidem et usque in illum finem sine dubio conuertentur; et utique unicuique iste fortis tunc
alligatur, quando ab illo tamquam uas eius eripitur; et abyssus, ubi inclusus est, non in eis consumpta est,
quando sunt mortui, qui tunc erant quando esse coepit inclusus; sed successerunt eis alii nascendo atque
succedunt, donec finiatur hoc saeculum, qui oderint Christianos, in quorum cotidie, uelut in abysso,
caecis et profundis cordibus includatur. Vtrum autem etiam illis ultimis tribus annis et mensibus sex,
quando solutus totis uiribus saeuiturus est, aliquis, in qua non fuerat, sit accessurus ad fidem, nonnulla
quaestio est. Quo modo enim stabit quod dictum est: Quis intrat in domum fortis, ut uasa eius eripiat, nisi
prius alligauerit fortem, si etiam soluto eripiuntur? Ac per hoc ad hoc cogere uidetur ista sententia, ut
credamus illo licet exiguo tempore neminem accessurum esse populo Christiano, sed cum eis, qui iam
Christiani reperti fuerint, diabolum pugnaturum; ex quibus etiamsi aliqui uicti secuti eum fuerint, non eos
ad praedestinatum filiorum Dei numerum pertinere. Neque enim frustra idem Iohannes apostolus, qui et
hanc apocalypsin scripsit, in epistula sua de quibusdam dicit: Ex nobis exierunt, sed non erant ex nobis;
nam si fuissent ex nobis, mansissent utique nobiscum. Sed quid fit de paruulis? Nimium quippe
incredibile est nullos iam natos et nondum baptizatos praeoccupari Christianorum filios illo tempore
infantes, nullos etiam ipsis nasci iam diebus; aut si erunt, non eos a parentibus suis ad lauacrum
regenerationis modo quocumque perduci. Quod si fiet, quo pacto soluto iam diabolo uasa ista eripientur,
in cuius domum nemo intrat, ut uasa eius eripiat, nisi prius alligauerit eum? Immo uero id potius est
credendum, nec qui cadant de ecclesia nec qui accedant ecclesiae illo tempore defuturos; sed profecto tam
fortes erunt et parentes pro baptizandis paruulis suis et hi, qui tunc primitus credituri sunt, ut illum fortem
uincant etiam non ligatum, id est omnibus, qualibus antea numquam, uel artibus insidiantem uel urgentem
uiribus et uigilanter intellegant et toleranter ferant, ac sic illi etiam non ligato eripiantur. Nec ideo falsa
erit euangelica illa sententia: Quis intrat in domum fortis, ut uasa eius eripiat, nisi prius alligauerit fortem?
Secundum eius enim sententiae ueritatem ordo iste seruatus est, ut prius alligaretur fortis ereptisque uasis
eius longe lateque in omnibus gentibus ex firmis et infirmis ita multiplicaretur ecclesia, ut ex ipsa rerum
diuinitus praedictarum et impletarum robustissima fide etiam soluto uasa posset auferre. Sicut enim
fatendum est multorum refrigescere caritatem, cum abundat iniquitas, et inusitatis maximisque
persecutionibus atque fallaciis diaboli iam soluti eos, qui in libro uitae scripti non sunt, multos esse
cessuros: ita cogitandum est non solum quos bonos fideles illud tempus inueniet, sed nonnullus etiam, qui
foris adhuc erunt, adiuuante Dei gratia per considerationem scripturarum, in quibus et alia et finis ipse
praenuntiatus est, quem uenire iam sentiunt, ad credendum quod non credebant futuros esse firmiores et
ad uincendum etiam non ligatum diabolum fortiores. Quod si ita erit, propterea praecessisse dicenda est
eius alligatio, ut et ligati et soluti expoliatio sequeretur; quoniam de hac re dictum est: Quis intrabit in
domum fortis, ut uasa eius eripiat, nisi prius alligauerit fortem?
[IX] Interea dum mille annis ligatus est diabolus, sancti regnant cum Christo etiam ipsi mille annis,
eisdem sine dubio et eodem modo intellegendis, id est isto iam tempore prioris eius aduentus. Excepto
quippe illo regno, de quo in fine dicturus est: Venite, benedicti patris mei, possidete paratum uobis
regnum, nisi alio aliquo modo, longe quidem impari, iam nunc regnarent cum illo sancti eius, quibus ait:
Ecce ego uobiscum sum usque in consummationem saeculi; profecto non etiam nunc diceretur ecclesia
regnum eius regnumue caelorum. Nam utique isto tempore in regno Dei eruditur scriba ille, qui profert de
thensauro suo noua et uetera, de quo supra locuti sumus; et de ecclesia collecturi sunt zizania messores
illi, quae permisit cum tritico simul crescere usque ad messem; quod exponens ait: Messis est finis
saeculi, messores autem angeli sunt. Sicut ergo colliguntur zizania et igni comburuntur, sic erit in
consummatione saeculi; mittet filius hominis angelos suos, et colligent de regno eius omnia scandala.
Numquid de regno illo, ubi nulla sunt scandala? De isto ergo regno eius, quod est hic ecclesia,
colligentur. Item dicit: Qui soluerit unum de mandatis istis minimis et docuerit sic homines, minimus
uocabitur in regno caelorum; qui autem fecerit et sic docuerit, magnus uocabitur in regno caelorum.
Vtrumque dicit in regno caelorum, et qui non facit mandata quae docet (hoc est enim soluere: non
seruare, non facere), et illum qui facit et sic docet; sed istum minimum, illum magnum. Et continuo
secutus adiungit: Dico enim uobis quia, nisi abundauerit iustitia uestra super scribarum et Pharisaeorum,
id est super eos, qui soluunt quod docent (de scribis enim et Pharisaeis dicit alio loco: Quoniam dicunt, et
non faciunt), --- nisi ergo super hos abundauerit iustitia uestra, id est, ut uos non soluatis, sed faciatis
potius quod docetis, non intrabitis, inquit, in regnum caelorum. Alio modo igitur intellegendum est
regnum caelorum, ubi ambo sunt, et ille scilicet qui soluit quod docet, et ille qui facit; sed ille minimus,
ille magnus: alio modo autem regnum caelorum dicitur, quo non intrat nisi ille qui facit. Ac per hoc ubi