[Pr] Gloriosissimam ciuitatem Dei siue in hoc ... - testielettronici.org

nullus potest): ideo sequitur in illo psalmo: Consolationes tuae iucundauerunt animam meam. Dolor
autem ipse, qui fit in cordibus piorum, quos persequuntur mores Christianorum malorum siue falsorum,
prodest dolentibus, quoniam de caritate descendit, qua eos perire nolunt nec impedire aliorum salutem.
Denique magnae consolationes fiunt etiam de correctionibus eorum, quae piorum animas tanta
iucunditate perfundunt, quantis doloribus de sua perditione cruciauerant. Sic in hoc saeculo, in his diebus
malis non solum a tempore corporalis praesentiae Christi et apostolorum eius, sed ab ipso Abel, quem
primum iustum impius frater occidit, et deinceps usque in huius saeculi finem inter persecutiones mundi
et consolationes Dei peregrinando procurrit ecclesia.
[LII] Proinde ne illud quidem temere puto esse dicendum siue credendum, quod nonnullis uisum est uel
uidetur, non amplius ecclesiam passuram persecutiones usque ad tempus Antichristi, quam quot iam
passa est, id est decem, ut undecima eademque nouissima sit ab Antichristo. Primam quippe computant a
Nerone quae facta est, secundam a Domitiano, a Traiano tertiam, quartam ab Antonino, a Seuero quintam,
sextam a Maximino, a Decio septimam, octauam a Valeriano, ab Aureliano nonam, decimam a
Diocletiano et Maximiano. Plagas enim Aegyptiorum, quoniam decem fuerunt, antequam exire inde
inciperet populus Dei, putant ad hunc intellectum esse referendas, ut nouissima Antichristi persecutio
similis uideatur undecimae plagae, qua Aegyptii, dum hostiliter sequerentur Hebraeos, in mari Rubro
populo Dei per siccum transeunte perierunt. Sed ego illa re gesta in Aegypto istas persecutiones
prophetice significatas esse non arbitror; quamuis ab eis, qui hoc putant, exquisite et ingeniose illa singula
his singulis comparata uideantur, non prophetico spiritu, sed coniectura mentis humanae, quae aliquando
ad uerum peruenit, aliquando fallitur.
Quid enim, qui hoc sentiunt, dicturi sunt de persecutione, qua ipse Dominus crucifixus est? in quo eam
numero posituri? Si autem hac excepta existimant computandum, tamquam illae numerandae sint, quae
ad corpus pertinent, non qua ipsum caput est appetitum et occisum: quid agent de illa, quae, postea quam
Christus ascendit in caelum, Hierosolymis facta est, ubi beatus Stephanus lapidatus est, ubi Iacobus frater
Iohannis gladio trucidatus, ubi apostolus Petrus ut occideretur inclusus et per angelum liberatus, ubi fugati
atque dispersi de Hierosolymis fratres, ubi Saulus, qui postea Paulus apostolus factus est, uastabat
ecclesiam, ubi ipse quoque iam fidem, quam persequebatur, euangelizans, qualia faciebat, est passus, siue
per Iudaeam siue per alias gentes, quacumque Christum feruentissimus praedicabat? Cur ergo eis a
Nerone uidetur ordiendum, cum ad Neronis tempora inter atrocissimas persecutiones, de quibus nimis
longum est cuncta dicere, ecclesia crescendo peruenerit? Quod si a regibus factas persecutiones in
numero existimant esse debere: rex fuit Herodes, qui etiam post ascensum Domini grauissimam fecit.
Deinde quid respondent etiam de Iuliano, quem non numerant in decem? An ipse non est ecclesiam
persecutus, qui Christianos liberales litteras docere ac discere uetuit? Sub quo Valentinianus maior, qui
post eum tertius imperator fuit, fidei Christianae confessor extitit militiaque priuatus est; ut omittam quae
apud Antiochiam facere coeperat, nisi unius fidelissimi et constantissimi iuuenis, qui multis, ut
torquerentur, adprehensis per totum diem primus est tortus, inter ungulas cruciatusque psallentis
libertatem atque hilaritatem miratus horruisset et in ceteris deformius erubescere timuisset. Postremo
nostra memoria Valens, supradicti Valentiniani frater, Arrianus, nonne magna persecutione per Orientis
partes catholicam uastauit ecclesiam? Quale est autem, non considerare ecclesiam per totum mundum
fructificantem atque crescentem posse in aliquibus gentibus persecutionem pati a regibus, et quando in
aliis non patitur? Nisi forte non est persecutio computanda, quando rex Gothorum in ipsa Gothia
persecutus est Christianos crudelitate mirabili, cum ibi non essent nisi catholici, quorum plurimi martyrio
coronati sunt, sicut a quibusdam fratribus, qui tunc illic pueri fuerant et se ista uidisse incunctanter
recordabantur, audiuimus? quid modo in Perside? Nonne ita in Christianos ferbuit persecutio (si tamen
iam quieuit), ut fugientes inde nonnulli usque ad Romana oppida peruenerint? Haec atque huius modi
mihi cogitanti non uidetur esse definiendus numerus persecutionum, quibus exerceri oportet ecclesiam.
Sed rursus adfirmare aliquas futuras a regibus praeter illam nouissimam, de qua nullus ambigit
Christianus, non minoris est temeritatis. Itaque hoc in medio relinquimus neutram partem quaestionis
huius astruentes siue destruentes, sed tantummodo ab adfirmandi quodlibet horum audaci praesumptione
reuocantes.
[LIII] Illam sane nouissimam persecutionem, quae ab Antichristo futura est, praesentia sua extinguet ipse
Iesus. Sic enim scriptum est, quod eum interficiet spiritu oris sui et euacuabit inluminatione praesentiae
suae. Hic quaeri solet: Quando istud erit? Inportune omnino. Si enim hoc nobis nosse prodesset, a quo
melius quam ab ipso Deo magistro interrogantibus discipulis diceretur? Non enim siluerunt inde apud