[Pr] Gloriosissimam ciuitatem Dei siue in hoc ... - testielettronici.org

ationemque huius nominis reddens: Quia in diebus, inquit, eius diuisa est terra. Hoc autem quid sit, post
apparebit. Alius uero, qui natus est ex Heber, genuit duodecim filios; ac per hoc fiunt omnes progeniti de
Sem uiginti septem. In summa igitur omnes progeniti de tribus filiis Noe, id est quindecim de Iapheth,
triginta unus de Cham, uiginti septem de Sem fiunt septuaginta tres. Deinde sequitur scriptura dicens: Hi
filii Sem in tribubus suis secundum linguas suas in regionibus suis et in gentibus suis; itemque de
omnibus: Haec, inquit, tribus filiorum Noe secundum generationes eorum, secundum gentes eorum. Ab
his dispersae sunt insulae gentium super terram post diluuium. Vnde colligitur septuaginta tres uel potius
(quod postea demonstrabitur) septuaginta duas gentes tunc fuisse, non homines. Nam et prius, cum
fuissent commemorati filii Iapheth, ita conclusum est: Ex his segregatae sunt insulae gentium in terra sua,
unus quosque secundum linguam in tribubus suis et in gentibus suis.
Iam uero in filiis Cham quodam loco apertius gentes commemoratae sunt, sicut superius ostendi. Mesraim
genuit eos, qui dicuntur Ludiim; et eodem modo ceterae usque ad septem gentes. Et enumeratis omnibus
postea concludens: Hi filii Cham, inquit, in tribubus suis secundum linguas suas in regionibus suis et in
gentibus suis. Propterea ergo multorum filii non sunt commemorati, quia gentibus aliis nascendo
accesserunt, ipsi autem gentes facere neqmuerunt. Nam qua alia causa, cum filii Iapheth octo
enumerentur, ex duobus eorum tantum filii nati commemorantur, et cum filii Cham quattuor nominentur,
ex tribus tantum qui nati sunt adiciuntur, et cum filii Sem nominentur sex, duorum tantum posteritas
adtexitur? Numquid ceteri sine filiis remanserunt? Absit hoc credere; sed gentes, propter quas
commemorari digni essent, non utique fecerunt, quia, sicut nascebantur, aliis gentibus addebantur.
[IV] Cum ergo in suis linguis istae gentes fuisse referantur, redit tamen narrator ad illud tempus, quando
una lingua omnium fuit, et inde iam exponit, quid acciderit, ut linguarum diuersitas nasceretur. Et erat,
inquit, omnis terra labium unum et uox una omnibus. Et factum est, cum mouerent ipsi ab Oriente,
inuenerunt campum in terra Sennaar, et habitauerunt ibi. Et dixit homo proximo: Venite, faciamus lateres
et coquamus illos igni. Et facti sunt illis lateres in lapidem, et bitumen erat illis lutum, et dixerunt: Venite,
aedificemus nobismetipsis ciuitatem et turrem, cuius caput erit usque ad caelum, et faciamus nostrum
nomen antequam dispergamur in faciem omnis terrae. Et descendit Dominus uidere ciuitatem et turrem,
quam aedificauerunt filii hominum. Et dixit Dominus Deus: Ecce genus unum et labium unum omnium;
et hoc inchoauerunt facere, et nunc non deficient ex illis omnia quae conati fuerint facere; uenite, et
descendentes confundamus ibi linguam eorum, ut non audiant unusquisque uocem proximi. Et dispersit
eos Dominus inde super faciem omnis terrae, et cessauerunt aedificantes ciuitatem et turrem. Propter hoc
appellatum est nomen illius confusio, quia ibi confudit Dominus labia omnis terrae; et inde dispersit illos
Dominus Deus super faciem omnis terrae. Ista ciuitas, quae appellata est confusio, ipsa est Babylon, cuius
mirabilem constructionem etiam gentium commendat historia. Babylon quippe interpretatur confusio.
Vnde colligitur, gigantem illum Nebroth fuisse illius conditorem, quod superius breuiter fuerat intimatum,
ubi, cum de illo scriptura loqueretur, ait initium regni eius fuisse Babylonem, id est quae ciuitatum
ceterarum gereret principatum, ubi esset tamquam in metropoli habitaculum regni; quamuis perfecta non
fuerit usque in tantum modum, quantum superba cogitabat impietas. Nam nimia disponebatur altitudo,
quae dicta est usque in caelum, siue unius turris eius, quam praecipuam moliebantur inter alias, siue
omnium turrium; quae per numerum singularem ita significatae sunt, ut dicitur miles et intelleguntur
milla militum; ut rana et lucusta; sic enim appellata est multitudo ranarum ac lucustarum in plagis, quibus
Aegyptii percussi sunt per Moysen. Quid autem factura fuerat humana et uana praesumptio, cuiuslibet et
quantumlibet in caelum aduersus Deum altitudinem molis extolleret, quando montes transcenderet
uniuersos, quando spatium nebulosi aeris huius euaderet? Quid denique noceret Deo quantacumque uel
spiritalis uel corporalis elatio? Tutam ueramque in caelum uiam molitur humilitas, sursum leuans cor ad
Dominum, non contra Dominum, sicut dictus est gigans iste uenator contra Dominum. Quod non
intellegentes nonnulli ambiguo Graeco falsi sunt, ut non interpretarentur contra Dominum, sed ante
Dominum; *e)nanti/on quippe et contra et ante significat. Hoc enim uerbum est in psalmo: Et ploremus
ante Dominum quo nos fecit; et hoc uerbum est etiam in libro Iob, ubi scriptum est: In furorem erupisti
contra Dominum. Sic ergo intellegendus est gigans iste uenator contra Dominum. Quid autem hic
significatur hoc nomine, quod est uenator, nisi animalium terrigenarum deceptor oppressor extinctor?
Erigebat ergo cum suis populis turrem contra Deum, qua est impia significata superbia. Merito autem
malus punitur affectus, etiam cui non succedit effectus. Genus uero ipsum poenae quale fuit? Quoniam
dominatio imperantis in lingua est, ibi est damnata superbia, ut non intellegeretur iubens homini, qui
noluit intellegere ut oboediret Deo iubenti. Sic illa conspiratio dissoluta est, cum quisque ab eo, quem non