[Pr] Gloriosissimam ciuitatem Dei siue in hoc ... - testielettronici.org

defectum animi eius consolando erigentibus ad manus secturi membra in lectulo componuntur, soluuntur
nodi ligamentorum, nudatur locus, inspicit medicus et secandum illum sinum annatus atque intentus
inquirit. Scrutatur oculis digitisque contrectat, temptat denique modis omnibus: -- inuenit firmissimam
cicatricem. Iam laetitia illa et laus atque gratiarum actio misericordi et omnipotenti Deo, quae fusa est ore
omnium lacrimantibus gaudiis, non est committenda meis uerbis; cogitetur potius quam dicatur.
In eadem Carthagine Innocentia, religiosissima femina, de primariis ipsius ciuitatis, in mamilla cancrum
habebat, rem, sicut medici dicunt, nullis medicamentis sanabilem. Aut ergo praecidi solet et a corpore
separari membrum ubi nascitur, aut, ut aliquanto diutius homo uiuat, tamen inde morte quamlibet tardius
adfutura, secundum Hippocratis ut ferunt sententiam omnis est omittenda curatio. Hoc illa a perito
medico et suae domui familiarissimo acceperat et ad solum Deum se orando conuerterat. Admonetur in
somnis propinquante Pascha, ut in parte feminarum obseruanti ad baptisterium, quaecumque illi baptizata
primitus occurrisset, signaret ei locum signo Christi. Fecit, confestim sanitas consecuta est. Medicus sane,
qui ei dixerat ut nihil curationis adhiberet, si paulo diutius uellet uiuere, cum inspexisset eam postea et
sanissimam comperisset, quam prius habere illud malum tali inspectione cognouerat, quaesiuit ab ea
uehementer quid adhibuisset , cupiens, quantum intellegi datur, nosse medicamentum, quo Hippocratis
definitio uinceretur. Cumque ab ea quid factum esset audisset, uoce uelut contemnentis et uultu, ita ut illa
metueret, ne aliquod contumeliosum uerbum proferret in Christum, religiosa urbanitate respondisse
fertur: "Putabam, inquit, magnum aliquid te mihi fuisse dicturam." Atque illa iam exhorrescente, mox
addidit: "Quid grande fecit Christus sanare cancrum, qui quadriduanum mortuum suscitauit?" Hoc ego
cum audissem et uehementer stomacharer in illa ciuitate atque in illa persona non utique obscura factum
tam ingens miraculum sic latere, hinc eam et admonendam et paene obiurgandam putaui. Quae cum mihi
respondisset non se inde tacuisse, quaesiui ab eis, quas forte tunc matronas amicissimas secum habebat,
utrum hoc antea scissent. Responderunt se omnino nescisse. Ecce, inquam, quo modo non taces, ut nec
istae audiant, quae tibi tanta familiaritate iunguntur. Et quia breuiter ab ea quaesiueram, feci ut, illis
audientibus multumque mirantibus et glorificantibus Deum, totum ex ordine, quem ad modum gestum
fuerit, indicaret.
Medicum quendam podagrum in eadem urbe, qui cum dedisset nomen ad baptismum et pridie quam
baptizaretur in somnis a pueris nigris cirratis, quos intellegebat daemones, baptizari eodem anno
prohibitus fuisset eisque non obtemperans etiam conculcantibus pedes eius in dolorem acerrimum,
qualem numquam expertus est, isset magisque eos uincens lauacro regenerationis, ut uouerat, ablui non
distulisset, in baptismate ipso non solum dolore, quo ultra solitum cruciabatur, uerum etiam podagra
caruisse nec amplius, cum diu postea uixisset, pedes doluisse quis nouit? Nos tamen nouimus et
paucissimi fratres ad quos id potuit peruenire.
Ex mimo quidam Curubitanus non solum a paralysi, uerum etiam ab informi pondere genitalium, cum
baptizaretur, saluus effectus est et liberatus utraque molestia, tamquam mali nihil habuisset in corpore, de
fonte regenerationis ascendit. Quis hoc praeter Curubim nouit et praeter rarissimos aliquos, qui hoc
ubicumque audire potuerunt? Nos autem cum hoc comperissemus, iubente sancto episcopo Aurelio etiam
ut ueniret Carthaginem fecimus, quamuis a talibus prius audierimus, de quorum fide dubitare non
possemus.
Vir tribunicius Hesperius apud nos est; habet in territorio Fussalensi fundum, Zubedi appellatur; ubi cum
adflictione animalium et seruorum suorum domum suam spirituum malignorum uim noxiam perpeti
comperisset, rogauit nostros me absente presbyteros, ut aliquis eorum illo pergeret, cuius orationibus
cederent. Perrexit unus, obtulit ibi sacrificium corporis Christi, orans quantum potuit, ut cessaret illa
uexatio: Deo protinus miserante cessauit. Acceperat autem ab amico suo tenam sanctam de Hierosolymis
adlatam, ubi sepultus Christus die tertio resurrexit, eamque suspenderat in cubiculo suo, ne quid mali
etiam ipse pateretur. Ast ubi domus eius ab illa infestatione purgata est, quid de illa terra fieret, cogitabat,
quam diutius in cubiculo suo reuerentiae causa habere nolebat. Forte accidit, ut ego et collega tunc meus,
episcopus Sinitensis ecclesiae Maximinus, in proximo essemus; ut ueniremus rogauit, et uenimus.
Cumque nobis omnia rettulisset, etiam hoc petiuit, ut infoderetur alicubi atque ibi orationum locus fieret,
ubi etiam Christiani possent ad celebranda quae Dei sunt congregari. Non restitimus; factum est. Erat ibi
iuuenis paralyticus rusticanus. Hoc audito petiuit a parentibus suis, ut illum ad eum locum sanctum non
cunctanter adferrent. Quo cum fuisset adlatus, orauit, atque inde continuo pedibus suis saluus abscessit.
Victoriana dicitur uilla, ab Hippone regio minus triginta milibus abest. Memoria martyrum ibi est
Mediolanensium Protasii et Geruasii. Portatus est eo quidam adulescens, qui cum die medio tempore