[Pr] Gloriosissimam ciuitatem Dei siue in hoc ... - testielettronici.org

postea diuinitus missus in potestate spiritus Dei superauit Pharaonis resistentes magos. Tunc per eum
Aegyptiis inlatae sunt decem memorabiles plagae, cum dimittere populum Dei nollent, aqua in sanguinem
uersa, rana et sciniphes, cynomyia, mors pecorum, ulcera, grando, lucusta, tenebrae, mors
primogenitorum. Ad extremum Israelitas, quos plagis tot tantisque perfracti tandem aliquando dimiserant,
Aegyptii in mari Rubro dum persequuntur extincti sunt. Illis quippe abeuntibus diuisum mare uiam fecit;
hos autem insequentes in se rediens unda submersit. Deinde per annos quadraginta duce Moyse Dei
populus in deserto actus est, quando tabernaculum testimonii nuncupatum est, ubi Deus sacrificiis futura
praenuntiantibus colebatur, cum scilicet iam data lex fuisset in monte m tum terribiliter; adtestabatur enim
euidentissima mirabilibus signis uocibusque diuinitas. Quod factum est, mox ut exitum est de Aegypto et
in deserto populus esse coepit, quinquagensimo die post celebratum Pascha per ouis immolationem; qui
usque adeo typus Christi est praenuntians eum per uictimam passionis de hoc mundo transiturum ad
Patrem (Pascha quippe Hebraea lingua transitus interpretatur), ut iam cum reuelaretur testamentum
nouum, postea quam Pascha nostrum immolatus est Christus, quinquagensimo die ueniret de caelo
Spiritus sanctus, qui dictus est in euangelio digitus Dei, ut recordationem nostram in primi praefigurati
facti memoriam reuocaret, quia et legis illae tabulae digito Dei scriptae referuntur.
Defuncto Moyse populum rexit Iesus Naue et in terram promissionis introduxit eamque populo diuisit.
Ab his duobus mirabilibus ducibus bella etiam prosperrime ac mirabiliter gesta sunt, Deo contestante non
tam propter merita Hebraei populi quam propter peccata earum, quae debellabantur, gentium illas eius
prouenisse uictorias. Post istos duces iudices fuerunt, iam in terra promissionis populo conlocato, ut
inciperet interim reddi Abrahae prima promissio de gente una, id est Hebraea, et terra Chanaan, nondum
de omnibus gentibus et toto orbe terrarum; quod Christi aduentus in carne et non ueteris legis
obseruationes, sed euangelii fides fuerat impletura. Cuius rei praefiguratio facta est, quod non Moyses,
qui legem populo acceperat in monte Sina, sed Iesus, cui etiam nomen Deo praecipiente mutatum fuerat
ut Iesus uocaretur, populum in terram promissionis induxit. Temporibus autem iudicum, sicut se habebant
et peccata populi et misericordia Dei, alternauerunt prospera et aduersa bellorum.
Inde uentum est ad regum tempora, quorum primus regnauit Saul; cui reprobato et bellica clade prostrato
eiusque stirpe reiecta, ne inde reges orerentur, Dauid successit in regnum, cuius maxime Christus dictus
est filius. In quo articulus quidam factus est et exordium quodam modo iuuentutis populi Dei; cuius
generis quaedam uelut adulescentia ducebatur ab ipso Abraham usque ad hunc Dauid. Neque enim frustra
Matthaeus euangelista sic generationes commemorauit, ut hoc primum interuallum quattuordecim
generationibus commendaret, ab Abraham scilicet usque ad Dauid. Ab adulescentia quippe incipit homo
posse generare; propterea generationum ex Abraham sumpsit exordium; qui etiam pater gentium
constitutus est, quando mutatum nomen accepit. Ante hunc ergo uelut pueritia fuit huius generis populi
Dei a Noe usque ad ipsum Abraham; et ideo in lingua inuenta est, id est Hebraea. A pueritia namque
homo incipit loqui post infantiam, quae hinc appellata est, quod fari non potest. Quam profecto aetatem
primam demergit obliuio, sicut aetas prima generis humani est deleta diluuio. Quotus enim quisque est,
qui suam recordetur infantiam? Quam ob rem in isto procursu ciuitatis Dei, sicut superior unam
eandemque primam, ita duas aetates secundam et tertiam liber iste contineat, in qua tertia propter uaccam
trimam, capram trimam, arietem trimum et inpositum est legis iugum et apparuit abundantia peccatorum
et regni terreni surrexit exordium, ubi non defuerunt spiritales, quorum in turture et columba figuratum
est sacramentum.
LIBER XVII
[I] Promissiones Dei, quae factae sunt ad Abraham, cuius semini et gentem Israeliticam secundum
carnem et omnes gentes deberi secundum fidem Deo pollicente didicimus, quem ad modum compleantur,
per ordinem temporum procurrens Dei ciuitas indicabit. Quoniam ergo superioris libri usque ad regnum
Dauid factus est finis, nunc ab eodem regno, quantum suscepto operi sufficere uidetur, cetera quae
sequuntur adtingimus. Hoc itaque tempus, ex quo sanctus Samuel prophetare coepit, et deinceps, donec
populus Israel captiuus in Babyloniam duceretur atque inde secundum sancti Hieremiae prophetiam post
septuaginta annos reuersis Israelitis Dei domus instauraretur, totum tempus est prophetarum. Quamuis
enim et ipsum Noe patriarcham, in cuius diebus uniuersa diluuio terra deleta est, et alios supra et infra
usque ad hoc tempus, quo reges in Dei populo esse coeperunt, propter quaedam per eos futura siue
quoque nudo significata siue praedicta, quae pertinerent ad ciuitatem Dei regnumque caelorum, non