[Pr] Gloriosissimam ciuitatem Dei siue in hoc ... - testielettronici.org

pulchritudo fulgebit. Nec ideo tamen si aliqua martyribus amputata et ablata sunt membra, sine ipsis
membris erunt in resurrectione mortuorum, quibus dictum est: Capillus capitis uestri non peribit. Sed si
hoc decebit in illo nouo saeculo, ut indicia gloriosorum uulnerum in illa inmortali carne cernantur, ubi
membra, ut praeciderentur, percussa uel secta sunt, ibi cicatrices, sed tamen eisdem membris redditis, non
perditis, apparebunt. Quamuis itaque omnia quae acciderunt corpori uitia tunc non erunt, non sunt tamen
deputanda uel appellanda uitia uirtutis indicia.
[XX] Absit autem, ut ad resuscitanda corpora uitaeque reddenda non possit omnipotentia Creatoris omnia
reuocare, quae uel bestiae uel ignis absumpsit, uel in puluerem cineremue conlapsum uel in umorem
solutum uel in auras est exhalatum. Absit ut sinus ullus secretumque naturae ita recipiat aliquid
subtractum sensibus nostris, ut omnium Creatoris aut cognitionem lateat aut effugiat potestatem. Deum
certe uolens, sicut poterat, definire Cicero, tantus auctor ipsorum: "Mens quaedam est, inquit, soluta et
libera, secreta ab omni concretione mortali, omnia sentiens et mouens ipsaque praedita motu sempiterno."
Hoc autem repperit in doctrinis magnorum philosophorum. Vt igitur secundum ipsos loquar, quo modo
aliquid uel latet omnia sentientem uel inreuocabiliter fugit omnia mouentem?
Vnde iam etiam quaestio illa soluenda est, quae difficilior uidetur ceteris, ubi quaeritur, cum caro mortui
hominis etiam alterius fit uiuentis caro, cui potius eorum in resurrectione reddatur. Si enim quispiam
confectus fame atque compulsus uescatur cadaueribus hominum, quod malum aliquotiens accidisse et
uetus testatur historia et nostrorum temporum infelicia experimenta docuerunt: num quisquam ueridica
ratione contendet totum digestum fuisse per imos meatus, nihil inde in eius carnem mutatum atque
conuersum, cum ipsa macies, quae fuit et non est, satis indicet quae illis escis detrimenta suppleta sint?
Iam itaque aliqua paulo ante praemisi, quae ad istum quoque nodum soluendum ualere debebunt.
Quidquid enim carnium exhausit fames, utique in auras est exhalatum, unde diximus omnipotentem
Deum posse reuocare, quod fugit. Reddetur ergo caro illa homini, in quo esse caro humana primitus
coepit. Ab illo quippe altero tamquam mutuo sumpta deputanda est; quae sicut aes alienum ei redhibenda
est, unde sumpta est. Sua uero illi, quem fames exinanierat, ab eo, qui potest etiam exhalata reuocare,
reddetur. Quamuis etsi omnibus perisset modis nec ulla eius materies in ullis naturae latebris remansisset,
unde uellet, eam repararet Omnipotens. Sed propter sententiam Veritatis, qua dictum est: Capillus capitis
uestri non peribit, absurdum est, ut putemus, cum capillus hominis perire non possit, tantas carnes fame
depastas atque consumptas perire potuisse.
Quibus omnibus pro nostro modulo consideratis atque tractatis haec summa conficitur, ut in resurrectione
carnis in aeternum eas mensuras habeat corporum magnitudo, quas habebat perficiendae siue perfectae
cuiusque indita corpori ratio iuuentutis, in membrorum quoque omnium modulis congruo decore seruato.
Quod decus ut seruetur, si aliquid demptum fuerit indecenti alicui granditati in parte aliqua constitutae,
quod per totum spargatur, ut neque id pereat et congruentia partium ubique teneatur: non est absurdum, ut
aliquid inde etiam staturae corporis addi posse credamus, cum omnibus partibus, ut decorem custodiant,
id distribuitur, quod si enormiter in una esset, utique non deceret. Aut si contenditur in ea quemque
statura corporis resurrecturum esse, in qua defunctus est, non pugnaciter resistendum est; tantum absit
omnis deformitas, omnis infirmitas, omnis tarditas omnisque corruptio, et si quid aliud illud non decet
regnum, in quo resurrectionis .et promissionis filii aequales erunt angelis Dei, si non corpore, non aetate,
certe felicitate.
[XXI] Restituetur ergo quidquid de corporibus uiuis uel post mortem de cadaueribus periit, et simul cum
eo, quod in sepulcris remansit, in spiritalis corporis nouitatem ex animalis corporis uetustate mutatum
resurget incorruptione atque inmortalitate uestitum. Sed etsi uel casu aliquo graui uel inimicorum
inmanitate totum penitus conteratur in puluerem atque in auras uel in aquas dispersum, quantum fieri
potest, nusquam esse sinatur omnino: nullo modo subtrahi poterit omnipotentiae Creatoris, sed capillus in
eo capitis non peribit. Erit ergo spiritui subdita caro spiritalis, sed tamen caro, non spiritus; sicut carni
subditus fuit spiritus ipse carnalis, sed tamen spiritus, non caro. Cuius rei habemus experimentum in
nostrae poenae deformitate. Non enim secundum carnem, sed utique secundum spiritum carnales erant,
quibus ait apostolus: Non potui uobis loqui quasi spiritalibus, sed quasi carnalibus; et homo spiritalis sic
in hac uita dicitur, ut tamen corpore adhuc carnalis sit et uideat aliam legem in membris suis repugnantem
legi mentis suae; erit autem etiam corpore spiritalis, cum eadem caro sic resurrexerit, ut fiat quod
scriptum est: Seminatur corpus animale, resurget corpus spiritale. Quae sit autem et quam magna spiritalis
corporis gratia, quoniam nondum uenit in experimentum, uereor ne temerarium sit omne, quod de illa
profertur, eloquium. Verum tamen quia spei nostrae gaudium propter Dei laudem non est tacendum et de