[Pr] Gloriosissimam ciuitatem Dei siue in hoc ... - testielettronici.org

Chaldaeorum, et antea habitauerunt Mesopotamiam, quia noluerunt sequi deos patrum suorum, qui
fuerunt in terra Chaldaeorum gloriosi, sed declinauerunt de uia parentum suorum et adorauerunt Deum
caeli, quem cognouerunt, et proiecerunt eos a facie deorum suorum et fugerunt Mesopotamiam et
habitauerunt ibi dies multos. Dixitque illis Deus eorum, ut exirent de habitatione sua et irent in terram
Chanaan, et illic habitauerunt, et cetera, quae narrat Achior Ammanites. Vnde manifestum est domum
Tharae persecutionem passam fuisse a Chaldaeis pro uera pietate, qua unus et uerus ab eis colebatur
Deus.
[XIV] Defuncto autem Thara in Mesopotamia, ubi uixisse perhibetur ducentos et quinque annos, iam
incipiunt indicari ad Abraham factae promissiones Dei, quod ita scriptum est: Et fuerunt dies Tharae in
Charra quinque et ducenti anni, et mortuus est Thara in Charra. Non sic autem accipiendum est, quasi
omnes hos dies ibi egerit, sed quia omnes dies uitae suae, qui fuerunt anni ducenti quinque, ibi
conpleuerit; alioquin nescietur quot annos uixerit Thara, quoniam non legitur quoto anno uitae suae in
Charran uenerit; et absurdum est existimare in ista serie generationum, ubi diligenter commemoratur quot
annos quisque uixerit, huius solius numerum annorum uitae non commendatum esse memoriae. Quod
enim quorundam, quos eadem scriptura commemorat, tacentur anni, non sunt in hoc ordine, in quo
temporum dinumeratio decessione gignentium et genitorum successione contexitur. Iste autem ordo, qui
dirigitur ab Adam usque ad Noe et inde usque ad Abrabam, sine numero annorum uitae suae neminem
continet.
[XV] Quod uero commemorata morte Tharae, patris Abraham, deinde legitur: Et dixit Dominus ad
Abram: Exi de terra tua et de cognatione tua et de domo patris tui et cetera, non, quia hoc sequitur in
sermone libri, hoc etiam in rerum gestarum tempore sequi existimandum est. Erit quippe, si ita est,
insolubilis quaestio. Post haec enim uerba Dei, quae ad Abraham facta sunt, scriptura sic loquitur: Et exiit
Abram, quem ad modum locutus est ei Dominus, et abiit cum eo Luth. Abram autem erat quinque et
septuaginta annorum, cum exiit ex Charra. Quo modo potest hoc esse uerum, si post mortem patris sui
exiit de Charra? Cum enim esset Thara septuaginta annorum, sicut supra intimatum est, genuit Abraham;
cui numero additis septuaginta quinque annis, quos agebat Abraham, quando egressus est de Charra, fiunt
anni centum quadraginta quinque. Tot igitur annorum erat Thara, quando exiit Abraham de illa
Mesopotamiae ciuitate; agebat enim annum aetatis suae septuagensimum quintum, ac per hoc pater eius,
qui eum septuagensimo anno suo genuerat, agebat, ut dictum est, centensimum quadragensimum et
quintum. Non ergo inde post mortem patris, id est post ducentos quinque annos, quibus pater eius uixit,
egressus est; sed annus de illo loco profectionis eius, quoniam ipsius septuagensimus quintus erat, procul
dubio patris eius, qui eum septuagensimo suo anno genuerat, centensimus quadragensimus quintus fuisse
colligitur. Ac per hoc intellegendum est more suo scripturam redisse ad tempus, quod iam narratio illa
transierat; sicut superius, cum filios filiorum Noe commemorasset, dixit illos fuisse in linguis et gentibus
suis, et tamen postea, quasi hoc etiam in ordine temporum sequeretur: Et erat, inquit, omnis terra labium
unum et uox una omnibus. Quo modo ergo secundum suas gentes et secundum suas linguas erant, si una
erat omnibus, nisi quia ad illud quod iam transierat recapitulando est reuersa narratio? Sic ergo et hic cum
dictum esset: Et fuerunt dies Tharae in Charra quinque et ducenti anni, et mortuus est Thara in Charra,
deinde scriptura redeundo ad id, quod ideo praetermiserat, ut prius de Thara id quod incohatum fuerat
compleretur: Et dixit, inquit, Dominus ad Abram: Exi de terra tua et cetera. Post quae Dei uerba
subiungitur: Et exiit Abram, quem ad modum locutus est illi Dominus, et abiit cum eo Loth. Abram
autem erat quinque et septuaginta annorum, cum exiit ex Charra. Tunc itaque factum est, quando pater
eius centensimum quadragensimum et quintum annum agebat aetatis; tunc enim fuit huius
septuagensimus quintus. Soluta est autem ista quaestio et aliter, ut septuaginta quinque anni Abrahae,
quando egressus est de Charra, ex illo computarentur, ex quo de igne Chaldaeorum liberatus, non ex quo
natus est, tamquam tunc potius natus habendus sit.
Sed beatus Stephanus in actibus apostolorum cum ista narraret: Deus, inquit, gloriae apparuit Abrahae
patri nostro, cum esset in Mesopotamia, priusquam habitaret in Charra, et ait ad illum: Exi de terra tua et
de cognatione tua et de domo patris tui, et ueni in terram, quam tibi demonstrabo. Secundum haec uerba
Stephani non post mortem patris eius locutus est Deus Abrahae, qui utique in Charra mortuus est, ubi cum
illo et ipse filius habitauit, sed priusquam habitaret in eadem ciuitate, iam tamen cum esset in
Mesopotamia. Iam ergo exierat a Chaldaeis. Quod itaque adiungit Stephanus: Tunc Abraham egressus est
de terra Chaldaeorum et habitauit in Charra, non quid sit factum, postea quam locutus est illi Deus meque
enim post illa Dei uerba egressus est de terra Chaldaeorum, cum dicat ei locutum Deum cum esset in