[Pr] Gloriosissimam ciuitatem Dei siue in hoc ... - testielettronici.org

significabant homines sanctos, qualis solus inuentus est Christus, sine ullo omnino peccato. Proinde quia
post iudicium, cum fuerint etiam igne mundati, qui eius modi mundatione sunt digni, in omnibus sanctis
nullum inuenietur omnino peccatum, atque ita se ipsos offerent in iustitia, ut tales hostiae omni modo
inmaculatae ac sine ullo uitio sint futurae, erunt profecto sicut pristinis diebus et sicut annis prioribus,
quando in umbra huius rei futurae mundissimae offerebantur hostiae. Haec erit namque munditia tunc in
inmortali carne ac mente sanctorum, quae figurabatur in illarum corporibus hostiarum.
Deinde propter eos, qui non mundatione, sed damnatione sunt digni: Et accedam, inquit, ad uos in
iudicium, et ero testis uelox super maleficos et super adulteros, et cetera, quibus damnabilibus enumeratis
criminibus addidit: Quoniam ego Dominus Deus uester, et non mutor; tamquam diceret: " Cum uos
mutauerit et in deterius culpa uestra et in melius gratia mea, ego non mutor. "Testem uero se dicit
futurum, quia in iudicio suo non indiget testibus, eumque uelocem, siue quia repente uenturus est eritque
iudicium ipso inopinato eius aduentu celerrimum, quod tardissimum uidebatur, siue quia ipsas conuincet
sine ulla sermonis prolixitate conscientias. In cogitationibus enim, sicut scriptum est, impii interrogatio
erit; et apostolus: Cogitationibus, inquit, accusantibus uel etiam excusantibus in die, qua iudicabit Deus
occulta hominum, secundum euangelium meum per Iesum Christum. Etiam sic ergo Dominus futurus
testis intellegendus est uelox, cum sine mora reuocaturus est in memoriam, unde conuincat puniatque
conscientiam.
[XXVII] Illud etiam, quod aliud agens in octauo decimo libro ex isto propheta posui, ad
iudicium.nouissimum pertinet, ubi ait: Erunt mihi, dicit Dominus omnipotens, in die qua ego facio in
adquisitionem, et eligam eos sicut eligit homo filium suum quo seruit ei; et conuertar et uidebitis quid sit
inter iustum et iniquum, et inter seruientem Deo et eum qui non seruit ei. Quia ecce dies uenit ardens sicut
clibanus et comburet eos, et erunt omnes alienigenae et uniuersi, qui faciunt iniquitatem, stipula, et
succendet eos dies ueniens, dicit Dominus omnipotens, et non relinquetur in eis radix neque ramus. Et
orietur uobis, qui timetis nomen meum, sol iustitiae, et sanitas in pinnis eius, et egrediemini et salidis
sicut uituli de uinculis relaxati; et conculcabitis iniquos, et erunt cinis sub pedibus uestris, dicit Dominus
omnipotens. Haec distantia praemiorum atque poenarum iustos dirimens ab iniustis, quae sub io sole in
huius uitae uanitate non cernitur, quando sub illo sole iustitiae in illius uitae manifestatione clarebit, tunc
profecto erit iudicium quale numquam fuit.
[XXVIII] Quod uero subiungit idem propheta: Mementote legis Moysi seruo meo, quam mandaui ei in
Choreb ad omnem Israel, praecepta et iudicia oportune commemorat post declaratum futurum tam
magnum inter obseruatores legis contemptoresque discrimen; simul etiam ut discant legem spiritaliter
intellegere et inueniant in ea Christum, per quem iudicem facienda est inter bonos et malos ipsa discretio.
Non enim frustra idem Dominus ait Iudaeis: Si crederetis Moysi, crederetis et mihi; de me enim ille
scripsit. Carnaliter quippe accipiendo legem et eius promissa terrena rerum caelestium figuras esse
nescientes in illa murmura conruerunt, ut dicere auderent: Vanus est qui seruit Deo, et quid amplius, quia
custodiuimus mandata eius et quia ambulauimus supplices ante faciem Domini omnipotentis? Et nunc nos
beatos dicimus alienos, et aedificantur omnes qui faciunt iniquitatem. Quibus eorum uerbis quodam modo
propheta compulsus est nouissimum praenuntiare iudicium, ubi mali nec saltem falso sint beati, sed
apertissime miserrimi appareant, et boni nulla temporali saltem miseria laborent, sed clara ac sempiterna
beatitudine perfruantur. Dixerat quippe istorum talia quaedam uerba etiam superius dicentium: Omnis,
qui facit malum, bonus est in conspectu Domini, et tales ei placent. Ad haec, inquam, contra Deum
murmura peruenerunt legem Moysi accipiendo carnaliter. Vnde et ille in psalmo septuagensimo secundo
paene commotos dicit fuisse pedes suos et effusos gressus suos, utique in lapsum, quia zelauit in
peccatoribus, pacem peccatorum intuens; ita ut inter cetera diceret: Quo modo sciuit Deus, et si est
scientia in Altissimo? diceret etiam: Numquid uano iustificaui cor meum et laui in innocentibus manus
meas? Vt autem solueret hanc difficillimam quaestionem, quae fit, cum uidentur boni esse miseri et
felices mali: Hoc, inquit, labor est ante me, donec introeam in sanctuarium Dei et intellegam in
nouissima. Iudicio quippe nouissimo non sic erit; sed in aperta iniquorum miseria et aperta felicitate
iustorum longe quam nunc est aliud apparebit.
[XXIX] Cum autem admonuisset, ut meminissent legis Moysi (quoniam praeuidebat eos multo adhuc
tempore non eam spiritaliter, sicut oportuerat, accepturos), continuo subiecit: &ltEt&lg ecce ego mittam
uobis Helian Thesbiten, antequam ueniat dies Domini magnus et inlustris, qui conuertet cor patris ad
filium et cor hominis ad proximum suum, ne forte ueniens percutiam terram penitus. Per hunc Heliam
magnum mirabilemque prophetam exposita sibi lege ultimo tempore ante iudicium Iudaeos in Christum