[Pr] Gloriosissimam ciuitatem Dei siue in hoc ... - testielettronici.org

Deus, antequam in illa ciuitate per Mariam fieret homo, ipse in patriarchis et prophetis fundauit eam.
Cum igitur huic reginae ciuitati Dei tanto ante dictum sit per prophetiam, quod iam uidemus impletum:
Pro patribus tuis nati sunt tibi filii, constitues eos principes super omnem terram (ex filiis quippe eius per
omnem terram sunt praepositi et patres eius, cum confiteantur ei populi concurrentes ad eam
confessionem laudis aeternae in saeculum saeculi): procul dubio quidquid hic tropicis locutionibus
subobscure dictum est, quoquo modo intellegatur, debet his rebus manifestissimis conuenire.
[XVII] Sicut etiam in illo psalmo, ubi sacerdos Christus, quem ad modum hic rex, apertissime
praedicatur: Dixit Dominus Domino meo: Sede a dextris meis, donec ponam inimicos tuos scabellum
pedum tuorum, sedere Christus ad dexteram Patris creditur, non uidetur; eius etiam inimicos poni sub
pedibus eius nondum apparet; id agitur, apparebit in fine; etiam hoc nunc creditur, post uidebitur. Verum
quod sequitur: Virgam uirtutis tuae emittet Dominus ex Sion, et dominare in medio inimicorum tuorum,
ita clarum est, ut non solum infideliter et infeliciter, sed etiam inpudenter negetur. Et ipse quippe fatentur
inimici ex Sion missam fuisse legem Christi, quod euangelium nos uocamus, et eam uirgam uirtutis eius
agnoscimus. Dominari uero eum in medio inimicorum suorum idem ipsi, inter quos dominatur, dentibus
frendendo et tabescendo et nihil aduersus eum ualendo testantur. Deinde quod paulo post dicit: Iurauit
Dominus, et non paenitebit eum, quibus uerbis inmutabile futurum esse significat, quod adiungit: Tu es
sacerdos in aeternum secundum ordinem Melchisedech, ex eo quod iam nusquam est sacerdotium et
sacrificium secundum ordinem Aaron et ubique offertur sub sacerdote Christo, quod protulit
Melchisedech, quando benedixit Abraham, quis ambigere permittitur, de quo ista dicantur? Ad haec
itaque manifesta referuntur, quae paulo obscurius in eodem psalmo posita sunt, quando recte
intelleguntur; quod in nostris iam popularibus sermonibus fecimus. Sic et in illo, ubi humilitatem
passionis suae per prophetiam Christus eloquitur dicens: Foderunt manus meas et pedes, dinumerauerunt
omnia ossa mea; ipsi uero considerauerunt et conspexerunt me (quibus utique uerbis in cruce corpus
significauit extentum manibus pedibusque confixis et clauorum transuerberatione confossis, eoque modo
se spectaculum considerantibus et conspicientibus praebuisse), addens etiam: Diuiserunt sibi uestimenta
mea et super uestimentum meum miserunt sortem, quae prophetia quem ad modum impleta sit euangelica
narratur historia, tunc profecto et alia recte intelleguntur, quae ibi minus aperte dicta sunt, cum congruunt
his, quae tanta manifestatione claruerunt; praesertim quia et illa, quae non transacta credimus, sed
praesentia contuemur, sicut in eodem psalmo leguntur tanto ante praedicta, ita nunc exhibita iam toto orbe
cernuntur. Ibi enim paulo post dicitur: Commemorabuntur et conuertentur ad Dominum uniuersi fines
terrae et adorabunt in conspectu eius uniuersae patriae gentium. quoniam Domini est regnum, et ipse
dominabitur gentium.
[XVIII] De resurrectione quoque eius nequaquam psalmorum oracula tacuerunt. Nam quid est aliud quod
in psalmo tertio ex persona eius canitur: Ego dormiui et somnum cepi; exsurrexi, quoniam Dominus
suscipiet me? An forte quisquam ita desipit, ut credat uelut aliquid magnum nobis indicare uoluisse
prophetam, quod dormierit et exsurrexerit, nisi somnus iste mors esset et euigilato resurrectio, quam de
Christo sic oportuit prophetari? Nam et in quadragensimo multo manifestius id ostenditur, ubi ex persona
eiusdem Mediatoris more solito tamquam praeterita narrantur, quae futura prophetabantur; quoniam, quae
uentura erant, iam in praedestinatione et praescientia Dei uelut facta erant