[Pr] Gloriosissimam ciuitatem Dei siue in hoc ... - testielettronici.org

ipsa erat malum, sed propter commendandum purae et simplicis oboedientiae bonum, quae magna uirtus
est rationalis creaturae sub Creatore Domino constitutae. Nam ubi nullum malum tangebatur, profecto, si
prohibitum tangeretur, sola inoboedientia peccabatur. Agebatur ergo aliis quae sumebant, ne animalia
corpora molestiae aliquid esuriendo ac sitiendo sentirent; de ligno autem uitae propterea gustabatur, ne
mors eis undecumque subreperet uel senectute confecta decursis temporum spatiis interirent; tamquam
cetera essent alimento, illud sacramento; ut sic fuisse accipiatur lignum uitae in paradiso corporali, sicut
in spiritali, hoc est intellegibili, paradiso sapientia Dei, de qua scriptum est: Lignum uitae est
amplectentibus eam.
[XXI] Vnde nonnulli totum ipsum paradisum, ubi primi homines parentes generis humani sanctae
scripturae ueritate fuisse narrantur, ad intellegibilia referunt arboresque illas et ligna fructifera in uirtutes
uitae moresque conuertunt; tamquam uisibilia et corporalia illa non fuerint, sed intellegibilium
significandorum causa eo modo dicta uel scripta sint. Quasi propterea non potuerit esse paradisus
corporalis, quia potest etiam spiritalis intellegi; tamquam ideo non fuerint duae mulieres, Agar et Sarra, et
ex eis duo filii Abrahae, unus de ancilla, alius de libera, quia duo testamenta in eis figurata dicit
apostolus; aut ideo de nulla petra Moyse percutiente aqua defluxerit, quia potest illic figurata
significatione etiam Christus intellegi, eodem apostolo dicente: Petra autem erat Christus. Nemo itaque
prohibet intellegere paradisum uitam beatorum, quattuor eius flumina quattuor uirtutes, prudentiam,
fortitudinem, temperantiam atque iustitiam, et ligna eius omnes utiles disciplinas et lignorum fructus
mores piorum et lignum uitae ipsam bonorum omnium matrem sapientiam et lignum scientiae boni et
mali transgressi mandati experimentum. Poenam enim peccatoribus bene utique, quoniam iuste, constituit
Deus, sed non suo bono experitur homo. Possunt haec etiam in ecclesia intellegi, ut ea melius accipiamus
tamquam prophetica indicia praecedentia futurorum; paradisum scilicet ipsam eccesiam, sicut de illa
legitur in cantico canticorum; quattuor autem paradisi flumina quattuor euangelia, ligna fructifera sanctos,
fructus autem eorum opera eorum, lignum uitae sanctum sanctorum utique Christum, lignum scientiae
boni et mali proprium uoluntatis arbitrium. Nec se ipso quippe homo diuina uoluntate contempta nisi
perniciose uti potest atque ita discit, quid intersit, utrum inhaereat communi omnibus bono an proprio
delectetur. Se quippe amans donatur sibi, ut inde timoribus maeroribusque ompletus cantet in psalmo, si
tamen mala sua sentit: Ad me ipsum turbata est anima mea; correctusque iam dicat: Fortitudinem meam
ad te custodiam. Haec et si qua alia commodius dici possunt de intellegendo spiritaliter paradiso nemine
prohibente dicantur, dum tamen et illius historiae ueritas fidelissima rerum gestarum narratione
commendata credatur.
[XXII] Corpora ergo iustorum, quae in resurrectione futura sunt, neque ullo ligno indigebunt, quo fiat ut
nullo morbo uel senectute inueterata moriantur, neque ullis aliis corporalibus alimentis, quibus esuriendi
ac sitiendi qualiscumque molestia deuitetur; quoniam certo et omni modo inuiolabili munere
inmortalitatis induentur, ut non nisi uelint, possibilitate, non necessitate uescantur. Quod angeli quoque
uisibiliter et tractabiliter adparentes, non quia indigebant, sed quia uolebant et poterant, ut hominibus
congruerent sui ministerii quadam humanitate, fecerunt (neque enim in phantasmate angelos edisse
credendum est, quando eos homines hospitio susceperunt), quamuis utrum angeli essent ignorantibus
simili nobis indigentia uesci uiderentur. Vnde est quod ait angelus in libro Tobiae: Videbatis me
manducare, sed uisu uestro uidebatis; id est necessitate reficiendi corporis, sicut uos facitis, me cibum
sumere putabatis. Sed si forte de angelis aliud credibilius disputari potest, certe fides Christiana de ipso
Saluatore non dubitat, quod etiam post resurrectionem, iam quidem in spiritali carne, sed tamen uera,
cibum ac potum cum discipulis sumpsit. Non enim potestas, sed egestas edendi ac bibendi talibus
corporibus auferetur. Vnde et spiritalia erunt, non quia corpora esse desistent, sed quia spiritu uiuificante
subsistent.
[XXIII] Nam sicut ista, quae habent animam uiuentem, nondum spiritum uiuificantem, animalia dicuntur
corpora, nec tamen animae sunt, sed corpora: ita illa spiritalia uocantur corpora; absit tamen ut spiritus ea
credamus futura, sed corpora carnis habitura substantiam, sed nullam tarditatem corruptionemque
carnalem spiritu uiuificante passura. Tunc iam non terrenus, sed caelestis homo erit; non quia corpus,
quod de terra factum est, non ipsum erit; sed quia dono caelesti iam tale erit, ut etiam caelo incolendo non
amissa natura, sed mutata qualitate conueniat. Primus autem homo de terra terrenus in animam uiuentem
factus est, non in spiritum uiuificantem, quod ei post oboedientiae meritum seruabatur. Ideo corpus eius,
quod cibo ac potu egebat, ne fame adficeretur ac siti, et non inmortalitate illa absoluta atque indissolubili,
sed ligno uitae a mortis necessitate prohibebatur atque in iuuentutis flore tenebatur, non spiritale, sed