[Pr] Gloriosissimam ciuitatem Dei siue in hoc ... - testielettronici.org

Item discipulis suis: Amen, inquit, dico uobis, quod uos, qui secuti estis me, in regeneratione, cum sederit
filius hominis in sede maiestatis suae. sedebitis et uos super sedes duodecim iudicantes duodecim tribus
Israel. Hic discimus cum suis discipulis iudicaturum Iesum. Vnde et alibi Iudaeis dixit: Si ego in
Beelzebub eicio daemonia, filii uestri in quo eiciunt? Ideo ipsi iudices erunt uestri. Nec quoniam super
duodecim sedes sessuros esse ait, duodecim solos homines cum illo iudicaturos putare debemus.
Duodenario quippe numero uniuersa quaedam significata est iudicantium multitudo propter duas partes
numeri septenarii, quo significatur plerumque uniuersitas; quae duae partes, id est tria et quattuor, altera
per alteram multiplicatae duodecim faciunt, nam et quattuor ter et tria quater duodecim sunt, et si qua alia
huius duodenarii numeri, quae ad hoc ualeat, ratio reperitur. Alioquin, quoniam in locum Iudae traditoris
apostolum Matthiam legimus ordinatum, apostolus Paulus, qui plus omnibus illis laborauit, ubi ad
iudicandum sedeat non habebit; qui profecto cum aliis sanctis ad numerum iudicum se pertinere
demonstrat, cum dicit: Nescitis quia angelos iudicabimus? De ipsis quoque iudicandis in hoc numero
duodenario similis causa est. Non enim quia dictum est: Iudicantes duodecim tribus Israel, tribus Leui,
quae tertia decima est, ab eis iudicanda non erit, aut solum illum populum, non etiam gentes ceteras
iudicabunt. Quod autem ait: In regeneratione, procul dubio mortuorum resurrectionem nomine uoluit
regenerationis intellegi. Sic enim caro nostra regenerabitur per incorruptionem, quem ad modum est
anima nostra regenerata per fidem.
Multa praetereo, quae de ultimo iudicio ita dici uidentur, ut diligenter considerata reperiantur ambigua uel
magis ad aliud pertinentia, siue scilicet ad eum Saluatoris aduentum, quo per totum hoc tempus in
ecclesia sua uenit, hoc est in membris suis, particulatim atque paulatim, quoniam tota corpus est eius; siue
ad excidium terrenae Hierusalem; quia et de illo cum loquitur, plerumque sic loquitur, tamquam de fine
saeculi atque illo die iudicii nouissimo et magno loquatur; ita ut dinosci non possit omnino, nisi ea, quae
apud tres euangelistas Matthaeum, Marcum et Lucam de hac re similiter dicta sunt, inter se omnia
conferantur. Quaedam quippe alter obscurius, alter explicat planius, ut ea, quae ad unam rem pertinentia
dicuntur, appareat unde dicantur. Quod facere utcumque curaui in quadam epistula, quam rescripsi ad
beatae memoriae uirum Hesychium, Salonitanae urbis episcopum, cuius epistulae titulus est: De fine
saeculi.
Proinde iam illud hic dicam, quod in euangelio secundum Matthaeum de separatione bonorum et
malorum legitur per iudicium praesentissimum atque nouissimum Christi. Cum autem uenierit, inquit,
filius hominis in maiestate sua, et omnes angeli cum eo, tunc sedebit super sedem maiestatis suae, et
congregabuntur ante eum omnes gentes, et separabit eos ab inuicem, sicut pastor segregat oues ab haedis,
et statuet oues quidem a dextris suis, haedos autem a sinistris. Tunc dicet rex his, qui a dextris eius erunt:
Venite, benedicti patris mei, possidete paratum uobis regnum a constitutione mundo. Esuriui enim, et
dedistis mihi manducare; sitiui, et dedistis mihi bibere; hospes eram, et collegistis me; nudus, et operuistis
me; &ltinfirmus, et uisitastis me;&lg in carcere eram, et uenistis ad me. Tunc respondebunt ei iusti
dicentes : Domine, quando te uidimus esurientem, et pauimus; sitientem, et dedimus potum? Quando
autem te uidimus hospitem, et collegimus te; aut nudum, et cooperuimus te? Aut quando te uidimus
infirmum aut in carcere, et uenimus ad te? Et respondens rex dicet illis; Amen dico uobis, quamdiu
fecistis uni de his fratribus meis minimis, mihi fecistis. Tunc dicet, inquit, et his qui a sinistris erunt:
Discedite a me, maledicti, in ignem aeternum, qui paratus est zabulo et angelis eius. Deinde similiter
etiam his enumerat, quod illa non fecerint, quae dextros fecisse memorauit. Similiterque interrogantibus,
quando eum uiderint in horum indigentia constitutum: quod minimis suis non factum est, sibi factum non
fuisse respondet; sermonemque concludens: Et ibunt, inquit, hi in supplicium aeternum, iusti autem in
uitam aeternam. Iohannes uero euangelista apertissime narrat eum in resurrectione mortuorum futurum
praedixisse iudicium. Cum enim dixisset: Neque enim Pater iudicat quemquam, sed iudicium omne dedit
Filio, ut omnes honorificent Filium, sicut honorificant Patrem; qui non honorificat Filium, non honorificat
Patrem, qui misit illum; protinus addidit: Amen, amen dico uobis, quia, qui uerbum meum audit et credit
ei qui misit me, habet uitam aeternam, et in iudicium non uenit, sed transiit a morte in uitam. Ecce hic
dixit fideles suos in iudicium non uenire. Quo modo ergo per iudicium separabuntur a malis et ad eius
dexteram stabunt, nisi quia hoc loco iudicium pro damnatione posuit? In tale quippe iudicium non
uenient, qui audiunt uerbum eius et credunt ei, qui misit illum.
[VI] Deinde adiungit et dicit: Amen, amen dico uobis, quia uenit hora et nunc est, quando mortui audient
uocem filii Dei, et qui audierint uiuent. Sicut enim Pater habet uitam in semet ipso, sic dedit et Filio
habere uitam in semet ipso. Nondum de secunda resurrectione, id est corporum, loquitur, quae in fine