[Pr] Gloriosissimam ciuitatem Dei siue in hoc ... - testielettronici.org

illa aetheria quam uidere sufficiat, quorum luce terra, quantum sufficit, inlustratur. Porro si non
contaminantur sidera, cum uidentur, quos deos omnes uisibiles dicit: nec daemones hominum
contaminantur aspectu, quamuis de proximo uideantur. An forte uocibus humanis contaminarentur, qui
acie non contaminantur oculorum, et ideo daemones medios habent, per quos eis uoces hominum
nuntientur, a quibus longe absunt, ut incontaminatissimi perseuerent? Quid iam de ceteris sensibus
dicam? Non enim olfaciendo contaminari uel dii possent, si adessent, uel cum adsunt daemones possunt
uiuorum corporum uaporibus humanorum, si tantis sacrificiorum cadauerinis non contaminantur
nidoribus. In gustandi autem sensu nulla necessitate reficiendae mortalitatis urgentur, ut fame adacti cibos
ab hominibus quaerant. Tactus uero in potestate est. Nam licet ab eo potissimum sensu contrectatio dicta
uideatur, hactenus tamen, si uellent, miscerentur hominibus, ut uiderent et uiderentur, audirent et
audirentur. Tangendi autem quae necessitas? Nam neque homines id concupiscere auderent, cum deorum
uel daemonum bonorum conspectu uel conloquio fruerentur; et si in tantum curiositas progrederetur, ut
uellent: quonam pacto quispiam posset inuitum tangere deum uel daemonem, qui nisi captum non potest
passerem?
Videndo igitur uisibusque se praebendo et loquendo et audiendo dii corporaliter misceri hominibus
possent. Hoc autem modo daemones si miscentur, ut dixi, et non contaminantur, dii autem
contaminarentur, si miscerentur: incontaminabiles dicunt daemones et contaminabiles deos. Si autem
contaminantur et daemones, quid conferunt hominibus ad uitam post mortem beatam, quos contaminati
mundare non possunt, ut eos mundos diis incontaminatis possint adiungere, inter quos et illos medii
constituti sunt? Aut si hoc eis beneficii non conferunt, quid prodest hominibus daemonum amica
mediatio? An ut post mortem non ad deos homines per daemones transeant, sed simul uiuant utrique
contaminati ac per hoc neutri beati? Nisi forte quis dicat more spongiarum uel huiusce modi rerum
mundare daemones amicos suos, ut tanto ipsi sordidiores fiant, quanto fiunt homines eis uelut tergentibus
mundiores. Quod si ita est, contaminatioribus dii miscentur daemonibus, qui, ne contaminarentur,
hominum propinquitatem contrectationemque uitarunt. An forte dii possunt ab hominibus contaminatos
mundare daemones, nec ab eis contaminari, et eo modo non possent et homines? Quis talia sentiat, nisi
quem fallacissimi daemones deceperunt? Quid quod, si uideri et uidere contaminat, uidentur ab
hominibus dii, quos uisibiles dicit, "clarissima mundi lumina" et cetera sidera, tutioresque sunt daemones
ab ista hominum contaminatione, qui non possunt uideri, nisi uelint? Aut si non uideri, sed uidere
contaminat, negent ab istis clarissimis mundi luminibus, quos deos opinantur, uideri homines, cum radios
suos terras usque pertendant. Qui tamen eorum radii per quaeque inmunda diffusi non contaminantur, et
dii contaminarentur, si hominibus miscerentur, etiamsi esset necessarius in subueniendo contactus? Nam
radiis solis et lunae terra contingitur, nec istam contaminat lucem.
[XVII] Miror autem plurimum tam doctos homines, qui cuncta corporalia et sensibilia prae incorporalibus
et intellegibilibus postponenda iudicauerunt, cum agitur de beata uita, corporalium contrectationum facere
mentionem. Vbi est illud Plotini, ubi ait: "Fugiendum est igitur ad carissimam patriam, et ibi pater, et ibi
omnia. Quae igitur, inquit, classis aut fuga? Similem Deo fieri." Si ergo deo quanto similior, tanto fit
quisque propinquior: nulla est ab illo alia longinquitas quam eius dissimilitudo. Incorporali uero illi
aeterno et incommutabili tanto est anima hominis dissimilior, quanto rerum temporalium mutabiliumque
cupidior. Hoc ut sanetur, quoniam inmortali puritati, quae in summo est, ea quae in imo sunt mortalia et
inmunda conuenire non possunt, opus est.quidem mediatore; non tamen tali, qui corpus quidem habeat
inmortale propinquum summis, animum autem morbidum similem infimis (quo morbo nobis inuideat
potius ne sanemur, quam adiuuet ut sanemur); sed tali, qui nobis infimis ex corporis mortalitate coaptatus
inmortali spiritus iustitia, per quam non locorum distantia, sed similitudinis excellentia mansit in summis,
mundandis liberandisque nobis uere diuinum praebeat adiutorium. Qui profecto incontaminabilis Deus
absit ut contaminationem timeret ex homine quo indutus est, aut ex hominibus inter quos in homine
conuersatus est. Non enim parua sunt haec interim duo, quae salubriter sua incarnatione monstrauit, nec
carne posse contaminari ueram diuinitatem, nec ideo putandos daemones nobis esse meliores, quia non
habent carnem. Hic est, sicut eum sancta scriptura praedicat, mediator Dei et hominum, homo Christus
Iesus, de cuius et diuinitate, qua patri est semper aequalis, et humanitate, qua nobis factus est similis, non
hic locus est ut competenter pro nostra facultate dicamus.
[XVIII] Falsi autem illi fallacesque mediatores daemones, qui, cum per spiritus inmunditiam miseri ac
maligni multis effectibus clareant, per corporalium tamen locorum interualla et per aeriorum corporum
leuitatem a prouectu animorum nos auocare atque auertere moliuntur, non uiam praebent ad Deum, sed,