[Pr] Gloriosissimam ciuitatem Dei siue in hoc ... - testielettronici.org

uolens nolensque confessus est; deos tamen caeli superiores ad aetheria spatia pertinentes, siue uisibiles,
quos conspicuos lucere cernebat, solem ac lunam et cetera ibidem lumina, siue inuisibiles, quos putabat,
ab omni labe istarum perturbationum quanta potuit disputatione secreuit! Tu autem hoc didicisti non a
Platone, sed a Chaldaeis magistris, ut in aetherias uel empyrias mundi sublimitates et firmamenta
caelestia extolleres uitia humana, ut possent dii uestri theurgis pronuntiare diuina; quibus diuinis te tamen
per intellectualem uitam facis altiorem, ut tibi uidelicet tamquam philosopho theurgicae artis purgationes
nequaquam necessariae uideantur; sed aliis eas tamen inportas, ut hanc ueluti mercedem reddas magistris
tuis, quod eos, qui philosophari non possunt, ad ista seducis, quae tibi tamquam superiorum capaci esse
inutilia confiteris; ut uidelicet quicumque a philosophiae uirtute remoti sunt, quae ardua nimis atque
paucorum est, te auctore theurgos homines, a quibus non quidem in anima intellectuali, uerum saltem in
anima spiritali purgentur, inquirant, et quoniam istorum, quos philosophari piget, incomparabiliter maior
est multitudo, plures ad secretos et inlicitos magistros tuos, quam ad scholas Platonicas uenire cogantur.
Hoc enim tibi inmundissimi daemones, deos aetherios se esse fingentes, quorum praedicator et angelus
factus es, promiserunt, quod in anima spiritali theurgica arte purgati ad Patrem quidem non redeunt, sed
super aerias plagas inter deos aetherios habitabunt. Non audit ista hominum multitudo, propter quos a
daemonum dominatu liberandos Christus aduenit. In illo enim habent misericordissimam purgationem et
mentis et spiritus et corporis sui. Propterea quippe totum hominem sine peccato ille suscepit, ut totum,
quo constat homo, a peccatorum peste sanaret. Quem tu quoque utinam cognouisses eique te potius quam
uel tuae uirtuti, quae humana, fragilis et infirma est, uel perniciosissimae curiositati sanandum tutius
commisisses. Non enim te decepisset, quem uestra, ut tu ipse scribis, oracula sanctum inmortalemque
confessa sunt; de quo etiam poeta nobilissimus poetice quidem, quia in alterius adumbrata persona,
ueraciter tamen, si ad ipsum referas, dixit:
Te duce, si qua manent sceleris uestigia nostri,
Inrita perpetua soluent formidine terras. Ea quippe dixit, quae etiam multum proficientium in uirtute
iustitiae possunt propter huius uitae infirmitatem, etsi non scelera, scelerum tamen manere uestigia, quae
non nisi ab illo saluatore sanantur, de quo iste uersus expressus est. Nam utique non hoc a se ipso se
dixisse Vergilius in eclogae ipsius quarto ferme uersu indicat, ubi ait:
Vltima Cumaei uenit iam carminis aetas; unde hoc a Cumaea Sibylla dictum esse incunctanter apparet.
Theurgi uero illi uel potius daemones deorum speciem figurasque fingentes inquinant potius quam
purgant humanum spiritum falsitate phantasmatum et deceptoria uanarum ludificatione formarum. Quo
modo enim purgent hominis spiritum, qui inmundum habent proprium? Alioquin nullo modo carminibus
inuidi hominis ligarentur ipsumque inane beneficium, quod praestaturi uidebantur, aut metu premerent aut
simili inuidentia denegarent. Sufficit quod purgatione theurgica neque intellectualem animam, hoc est
mentem nostram, dicis posse purgari, et ipsam spiritalem, id est nostrae animae partem mente inferiorem,
quam tali arte purgari posse asseris, inmortalem tamen aeternamque non posse hac arte fieri confiteris.
Christus autem uitam promittit aeternam; unde ad eum mundus uobis quidem stomachantibus, mirantibus
tamen stupentibusque concurrit. Quid prodest quia negare non potuisti errare homines theurgica disciplina
et quam plurimos fallere per caecam insipientemque sententiam atque esse certissimum errorem agendo
et supplicando ad principes angelosque decurrere, et rursum, quasi ne operam perdidisse uidearis ista
discendo, mittis homines ad theurgos, ut per eos anima spiritalis purgetur illorum, qui non secundum
intellectualem animam uiuunt?
[XXVIII] Mittis ergo homines in errorem certissimum, neque hoc tantum malum te pudet, cum uirtutis et
sapientiae profitearis amatorem; quam si uere ac fideliter amasses, Christum Dei uirtutem et Dei
sapientiam cognouisses nec ab eius saluberrima humilitate tumore inflatus uanae scientiae resiluisses.
Confiteris tamen etiam spiritalem animam sine theurgicis artibus et sine teletis, quibus frustra discendis
elaborasti, posse continentiae uirtute purgari. Aliquando etiam dicis, quod teletae non post mortem
eleuant animam, ut iam nec eidem ipsi, quam spiritalem uocas, aliquid post huius uitae finem prodesse
uideantur; et tamen uersas haec multis modis et repetis, ad nihil aliud, quantum existimo, nisi ut talium
quoque rerum quasi peritus appareas et placeas inlicitarum artium curiosis,uel ad eas facias ipse curiosos.
Sed bene, quod metuendam dicis hanc artem uel legum periculis uel ipsius actionis. Atque utinam hoc
saltem abs te miseri audiant et inde, ne illic absorbeantur, abscedant aut eo penitus non accedant.
Ignorantiam certe et propter eam multa uitia per nullas teletas purgari dicis, sed per solum *patriko\n
*nou=n, id est paternam mentem siue intellectum, qui paternae est conscius uoluntatis. Hunc autem
Christum esse non credis; contemnis enim eum propter corpus ex femina acceptum et propter crucis