[Pr] Gloriosissimam ciuitatem Dei siue in hoc ... - testielettronici.org

Haec uel falsa sunt uel tam inusitata, ut merito non credantur. Firmissime tamen credendum est
omnipotentem Deum posse omnia facere quae uoluerit, siue uindicando siue praestando, nec daemones
aliquid operari secundum naturae suae potentiam (quia et ipsa angelica creatura est, licet proprio uitio sit
maligna) nisi quod ille permiserit, cuius iudicia occulta sunt multa, iniusta nulla. Nec sane daemones
naturas creant, si aliquid tale faciunt, de qualibus factis ista uertitur quaestio; sed specie tenus, quae a uero
Deo sunt creata, commutant, ut uideantur esse quod non sunt. Non itaque solum animum, sed ne corpus
quidem ulla ratione crediderim daemonum arte uel potestate in membra et liniamenta bestialia ueraciter
posse conuerti, sed phantasticum hominis, quod etiam cogitando siue somniando per rerum innumerabilia
genera uariatur et, cum corpus non sit, corporum tamen similes mira celeritate formas capit, sopitis aut
oppressis corporeis hominis sensibus ad aliorum sensum nescio quo ineffabili modo figura corporea posse
perduci; ita ut corpora ipsa hominum alicubi iaceant, uiuentia quidem, sed multo grauius atque
uehementius quam somno suis sensibus obseratis; phantasticum autem illud ueluti corporatum in alicuius
animalis effigie appareat sensibus alienis talisque etiam sibi esse homo uideatur, sicut talis sibi uideri
posset in somnis, et portare onera, quae onera si uera.sunt corpora, portantur a daemonibus, ut inludatur
hominibus, partim uero onerum corpora, partim iumentorum falsa cernentibus. Nam quidam nomine
Praestantius patri suo contigisse indicabat, ut uenenum illud per caseum in domo sua sumeret et iaceret in
lecto suo quasi dormiens, qui tamen nullo modo poterat excitari. Post aliquot autem dies eum uelut
euigilasse dicebat et quasi somnia narrasse quae passus est, caballum se scilicet factum annonam inter alia
iumenta baiulasse militibus, quae dicitur Retica, quoniam ad Retias deportatur. Quod ita, ut narrauit,
factum fuisse compertum est; quae tamen ei sua somnia uidebantur. Indicauit et alius se domi suae per
noctem, antequam requiesceret, uidisse uenientem ad se philosophum quendam sibi notissimum sibique
exposuisse nonnulla Platonica, quae antea rogatus exponere noluisset. Et cum ab eodem philosopho
quaesitum fuisset, cur in domo eius fecerit, quod in domo sua petenti negauerat: "Non feci, inquit, sed me
fecisse somniaui." Ac per hoc alteri per imaginem phantasticam exhibitum est uigilanti, quod alter uidit in
somnis.
Haec ad nos non quibuscumque, qualibus credere putaremus indignum, sed eis referentibus peruenerunt,
quos nobis non existimaremus fuisse mentitos. Proinde quod homines dicuntur mandatumque est litteris
ab diis uel potius daemonibus Arcadibus in lupos solere conuerti, et quod
Carminibus Circe socios mutauit Vlixi, secundum istum modum mihi uidetur fieri potuisse, quem dixi, si
tamen factum est. Diomedeas autem uolucres, quando quidem genus earum per successionem propaginis
durare perhibetur, non mutatis hominibus factas, sed subtractis credo fuisse suppositas, sicut cerua pro
Iphigenia, regis Agamemnonis filia. Neque enim daemonibus iudicio Dei permissis huius modi
praestigiae difficiles esse potuerunt; sed quia illa uirgo postea uiua reperta est, suppositam pro illa esse
ceruam facile cognitum est. Socii uero Diomedis quia nusquam subito conparuerunt et postea nullo loco
apparuerunt, perdentibus eos ultoribus angelis malis, in eas aues, quae pro illis sunt occulte ex aliis locis,
ubi est hoc genus auium, ad ea loca perductae ac repente suppositae, creduntur esse conuersi. Quod autem
Diomedis templo aquam rostris afferunt et aspergunt, et quod blandiuntur Graecigenis atque alienigenas
persequuntur, mirandum non est fieri daemonum instinctu, quorum interest persuadere deum factum esse
Diomeden ad decipiendos homines, ut falsos deos cum ueri Dei iniuria multos colant et hominibus
mortuis, qui nec cum uiuerent uere uixerunt, templis altaribus, sacrificiis sacerdotibus (quae omnia cum
recta sunt non nisi uni Deo uiuo et uero debentur) inseruiant.
[XIX] Eo tempore post captam Troiam atque deletam Aeneas cum uiginti nauibus, quibus portabantur
reliquiae Troianorum, in Italiam uenit, regnante ibi Latino et apud Athenienses Menestheo, apud
Sicyonios Polyphide, apud Assyrios Tautane, apud Hebraeos autem iudex Labdon fuit. Mortuo autem
Latino regnauit Aeneas tribus annis, eisdem in supradictis locis manentibus regibus, nisi quod
Sicyoniorum iam Pelasgus erat et Hebraeorum iudex Samson; qui cum mirabiliter fortis esset, putatus est
Hercules. Sed Aenean, quoniam quando mortuus est non conparuit, deum sibi fecerunt Latini. Sabini
etiam regem suum primum Sancum siue, ut aliqui appellant, Sanctum, rettulerunt in deos. Per idem
tempus Codrus rex Atheniensium Peloponnensibus eiusdem hostibus ciuitatis se interficiendum ignotus
obiecit; et factum est. Hoc modo eum praedicant patriam liberasse. Responsum enim acceperant
Peloponnenses tum demum se superaturos, si eorum regem non occidissent. Fefellit ergo eos habitu
pauperis apparendo et in suam necem per iurgium prouocando. Vnde ait Vergilius:
Et iurgia Codri. Et hunc Athenienses tamquam deum sacrificiorum honore coluerunt. Quarto Latinorum
rege Siluio Aeneae filio, non de Creusa, de qua fuit Ascanius, qui tertius ibi regnauit, sed de Lauinia