[Pr] Gloriosissimam ciuitatem Dei siue in hoc ... - testielettronici.org

omnes homines et conspicere non cunctantur et dicere; uerum etiam altiore, ut putatis, peritia haec esse
animalia beatissima perhibetis et cum his corporibus sempiterna. Quid ergo est, quod, cum uobis fides
Christiana suadetur, tunc obliuiscimini, aut ignorare uos fingitis, quid disputare aut docere soleatis? Quid
causae est, cur propter opiniones uestras, quas uos ipsi oppugnatis, Christiani esse nolitis, nisi quia
Christus humiliter uenit et uos superbi estis? Qualia sanctorum corpora in resurrectione futura sint, potest
aliquanto scrupulosius inter Christianarum scripturarum doctissimos disputari; futura tamen sempiterna
minime dubitamus, et talia futura, quale sua resurrectione Christus demonstrauit exemplum. Sed
qualiacumque sint, cum incorruptibilia prorsus et inmortalia nihiloque animae contemplationem, qua in
Deo figitur, inpedientia praedicentur uosque etiam dicatis esse in caelestibus inmortalia corpora
inmortaliter beatorum: quid est quod, ut beati simus, omne corpus fugiendum esse opinamini, ut fidem
Christianam quasi rationabiliter fugere uideamini, nisi quia illud est, quod iterum dico: Christus est
humilis, uos superbi? An forte corrigi pudet? Et hoc uitium non nisi superborum est. Pudet uidelicet
doctos homines ex discipulis Platonis fieri discipulos Christi, qui piscatorem suo spiritu docuit sapere ac
dicere: In principio erat Verbum, et Verbum erat apud Deum, et Deus erat Verbum. Hoc erat in principio
apud Deum. Omnia per ipsum facta sunt, et sine ipso factum est nihil, quod factum est. In ipso uita erat,
et uita erat lux hominum, et lux in tenebris lucet, et tenebrae eam non conprehenderunt. Quod initium
sancti euangelii, cui nomen est secundum Iohannem, quidam Platonicus, sicut a sancto sene Simpliciano,
qui postea Mediolanensi ecclesiae praesedit episcopus, solebamus audire, aureis litteris conscribendum et
per omnes ecclesias in locis eminentissimis proponendum esse dicebat. Sed ideo uiluit superbis Deus ille
magister, quia Verbum caro factum est et habitauit in nobis; ut parum sit miseris quod aegrotant, nisi se
etiam in ipsa aegritudine extollant et de medicina, qua sanari poterant, erubescant. Non enim hoc faciunt
ut erigantur, sed ut cadendo grauius affligantur.
[XXX] Si post Platonem aliquid emendare existimatur indignum, cur ipse Porphyrius nonnulla et non
parua emendauit? Nam Platonem animas hominum post mortem reuolui usque ad corpora bestiarum
scripsisse certissimum est. Hanc sententiam Porphyrii doctor tenuit et Plotinus; Porphyrio tamen iure
displicuit. In hominum sane non sua quae dimiserant, sed alia noua corpora redire humanas animas
arbitratus est. Puduit scilicet illud credere, ne mater fortasse filium in mulam reuoluta uectaret; et non
puduit hoc credere, ubi reuoluta mater in puellam filio forsitan nuberet. Quanto creditur honestius, quod
sancti et ueraces angeli docuerunt, quod prophetae Dei spiritu acti locuti sunt, quod ipse quem uenturum
Saluatorem praemissi nuntii praedixerunt, quod missi apostoli qui orbem terrarum euangelio repleuerunt,
-- quanto, inquam, honestius creditur reuerti animas semel ad corpora propria quam reuerti totiens ad
diuersa! Verum tamen, ut dixi, ex magna parte correctus est in hac opinione Porphyrius, ut saltem in solos
homines humanas animas praecipitari posse sentiret, beluinos autem carceres euertere minime dubitaret.
Dicit etiam ad hoc Deum animam mundo dedisse, ut materiae cognoscens mala ad Patrem recurreret nec
aliquando iam talium polluta contagione teneretur. Vbi etsi aliquid inconuenienter sapit (magis enim data
est corpori, ut bona faceret; non enim mala disceret, si non faceret), in eo tamen aliorum Platonicorum
opinionem et non in re parua emendauit, quod mundatam ab omnibus malis animam et cum Patre
constitutam numquam iam mala mundi huius passuram esse confessus est. Qua sententia profecto
abstulit, quod esse Platonicum maxime perhibetur, ut mortuos ex uiuis, ita uiuos ex mortuis semper fieri;
falsumque esse ostendit, quod Platonice uidetur dixisse Vergilius, in campos Elysios purgatas animas
missas (quo nomine tamquam per fabulam uidentur significari gaudia beatorum) ad fluuium Letheum
euocari, hoc est ad obliuionem praeteritorum:
Scilicet inmemores supera ut conuexa reuisant
Rursus et incipiant in corpora uelle reuerti. Merito displicuit hoc Porphyrio quoniam re uera credere
stultum est ex illa uita, quae beatissima esse non poterit nisi de sua fuerit aeternitate certissima, desiderare
animas corruptibilium corporum labem et inde ad ista remeare, tamquam hoc agat summa purgatio, ut
inquinatio requiratur. Si enim quod perfecte mundantur hoc efficit, ut omnium obliuiscantur malorum,
malorum autem obliuio facit corporum desiderium, ubi rursus implicentur malis: profecto erit infelicitatis
causa summa felicitas et stultitiae causa perfectio sapientiae et inmunditiae causa summa mundatio. Nec
ueritate ibi beata erit anima, quamdiucumque erit, ubi oportet fallatur, ut beata sit. Non enim beata erit
nisi secura; ut autem secura sit, falso putabit semper se beatam fore, quoniam aliquando erit et misera.
Cui ergo gaudendi causa falsitas erit, quo modo de ueritate gaudebit? Vidit hoc Porphyrius purgatamque
animam ob hoc reuerti dixit ad Patrem, ne aliquando iam malorum polluta contagione teneatur. Falso
igitur a quibusdam est Platonicis creditus quasi necessarius orbis ille ab eisdem abeundi et ad eadem