[Pr] Gloriosissimam ciuitatem Dei siue in hoc ... - testielettronici.org

sese diuersis coloribus uelut uestibus induit et aliquando uiride atque hoc multis modis, aliquando
purpureum, aliquando caeruleum est. Quam porro delectabiliter spectatur etiam quandocumque turbatur,
et fit inde maior suauitas, quia sic demulcet intuentem, ut non iactet et quatiat nauigantem! Quid ciborum
usquequaque copia contra famem? quid saporum diuersitas contra fastidium, naturae diffusa diuitiis, non
coquorum arte ac labore quaesita? quid in tam multis rebus tuendae aut recipiendae salutis auxilia! Quam
grata uicissitudo diei alternantis et noctis! Aurarum quam blanda temperies! In fruticibus et pecoribus
indumentorum conficiendorum quanta materies! Omnia commemorare quis possit? Haec autem sola,
quae a me uelut in quendam sunt aggerem coartata, si uellem uelut conligata inuolucra soluere atque
discutere, quanta mihi mora esset in singulis, quibus plurima continentur! Et haec omnia miserorum sunt
damnatorumque solacia, non praemia beatorum. Quae igitur illa sunt, si tot et talia ac tanta sunt ista? Quid
d a bit eis quos praedestinauit ad uitam, qui haec dedit etiam eis quos praedestinauit ad mortem? Quae
bona in illa beata uita faciet eo, sumere, pro quibus in hac misera unigenitum suum filium uoluit usque ad
mortem mala tanta perferre? Vnde apostolus de ipsis in illud regnum praedestinatis loquens: Qui proprio,
inquit, filio non pepercit, sed pro nobis omnibus tradidit eum, quo modo non et cum illo omnia nobis
donabit? Cum haec promissio complebitur, quid erimus! quales erimus! Quae bona in illo regno accepturi
sumus, quando quidem Christo moriente pro nobis tale iam pignus accepimus! Qualis erit spiritus
hominis nullum omnino habens uitium, nec sub quo iaceat, nec cui cedat, nec contra quod saltem
laudabiliter dimicet, pacatissima uirtute perfectus! Rerum ibi omnium quanta, quam speciosa, quam certa
scientia, sine errore aliquo uel labore, ubi Dei sapientia de ipso suo fonte potabitur, cum summa felicitate,
sine ulla difficultate! Quale erit corpus, quod omni modo spiritui subditum et eo sufficienter uiuificatum
nullis alimoniis indigebit! Non enim animale, sed spiritale erit,habens quidem carnis,sed sine ulla carnali
corruptione substantiam.
[XXV] Verum de animi bonis, quibus post hanc uitam beatissimus perfruetur, non a nobis dissentiunt
philosophi nobiles: de carnis resurrectione contendunt, hanc quantum possunt negant. Sed credentes multi
negantes paucissimos reliquerunt et ad Christum, qui hoc quod istis uidetur absurdum in sua resurrectione
monstrauit, fideli corde conuersi sunt, docti et indocti, sapientes mundi et insipientes. Hoc enim credidit
mundus, quod praedixit Deus, qui etiam hoc praedixit, quod hanc rem mundus fuerat crediturus. Neque
enim Petri maleficiis ea cum laude credentium tanto ante praenuntiare compulsus est. Ille est enim Deus,
quem (sicut iam dixi aliquotiens, nec commonere me piget) confitente Porphyrio atque id oraculis deorum
suorum probare cupiente ipsa numina perhorrescunt; quem sic laudauit, ut eum et Deum patrem et regem
uocaret. Absit enim, ut sic intellegenda sint quae praedixit, quo modo uolunt hi, qui hoc cum mundo non
crediderunt, quod mundum crediturum esse praedixit. Cur enim non potius ita, sicut crediturus tanto ante
praedictus est mundus, non sicut paucissimi garriunt, qui hoc cum mundo, quod crediturus praedictus est,
credere noluerunt? Si enim propterea dicunt alio modo esse credenda, ne, si dixerint uana esse conscripta,
iniuriam faciant illi Deo, qui tam magnum perhibent testimonium: tantam prorsus ei uel etiam grauiorem
faciunt iniuriam, si aliter dicunt esse intellegenda, non sicut mundus ea credidit, quem crediturum ipse
laudauit, ipse promisit, ipse compleuit. Vtrum enim non potest facere ut resurgat caro et uiuat in
aeternum, an propterea credendum non est id eum esse facturum, quia malum est atque indignum Deo?
Sed de omnipotentia eius, qua tot et tanta facit incredibilia, iam multa diximus. Si uolunt inuenire quod
omnipotens non potest, habent prorsus, ego dicam: mentiri non potest. Credamus ergo quod potest non
credendo quod non potest. Non itaque credentes quod mentiri possit credant esse facturum quod se
facturum esse promisit, et sic credant, sicuti credidit mundus, quem crediturum esse praedixit, quem
crediturum esse laudauit, quem crediturum esse promisit, quem credidisse iam ostendit. Hoc autem
malum esse unde demonstrant? Non erit illic ulla corruptio, quod est corporis malum. De ordine
elementorum iam disputauimus; de aliis hominum coniecturis satis diximus; quanta sit futura in corpore
incorruptibili facilitas motus, de praesentis bonae ualetudinis temperamento, quae utique nullo modo illi
comparanda est inmortalitati, in libro tertio decimo satis, ut opinor, ostendimus. Legant superiora operis
huius, qui uel non legerunt uel uolunt recolere quod legerunt.
[XXVI] Sed Porphyrius ait, inquiunt, ut beata sit anima, corpus esse omne fugiendum. Nihil ergo prode
est, quia incorruptibile diximus futurum corpus, si anima beata non erit, nisi omne corpus effugerit. Sed
iam et hinc in libro memorato quantum oportuit disputaui; uerum hic unum inde tantum commemorabo.
Emendet libros suos istorum omnium magister Plato et dicat eorum deos, ut beati sint, sua corpora
fugituros, id est esse morituros, quos in caelestibus corporibus dixit inclusos; quibus tamen Deus, a quo
facti sunt, quo possent esse securi, inmortalitatem, id est in eisdem corporibus aeternam permansionem,