åêðáéäåõóçó γ.ν.α.
åêðáéäåõóçó γ.ν.α.
åêðáéäåõóçó γ.ν.α.
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΑ ΧΡΟΝΙΚΑ, ΤΟΜΟΣ 71, ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑ, 2009<br />
367<br />
στοματοφαρυγγικών μυών, που συμμετέχουν στην<br />
κατάποση και την απομάκρυνση των εκκρίσεων.<br />
Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα, την αδυναμία προστασίας<br />
του τραχειοβρογχικού δένδρου και τον κίνδυνο<br />
επανειλημμένων εισροφήσεων. Επίσης, λόγω αδυναμίας<br />
της γλώσσας και των οπισθοφαρυγγικών μυών<br />
μπορεί να προκληθεί μερική μηχανική απόφραξη των<br />
αεραγωγών, β) αδυναμία των εισπνευστικών μυών<br />
(κυρίως του διαφράγματος και των έξω μεσοπλεύριων<br />
μυών). Προκαλείται ανεπαρκής έκπτυξη του πνεύμονα,<br />
μικροατελεκτασίες και διαταραχή της σχέσης<br />
αερισμού-αιματώσως, εξαιτίας της διαφυγής (shunt)<br />
στο ατελεκτασικό τμήμα του πνεύμονα, με συνέπεια<br />
τον υποαερισμό και ακολούθως την υποξυγοναιμία.<br />
Συγχρόνως, η αύξηση του ρυθμού και του έργου της<br />
αναπνοής, που γίνεται αντισταθμιστικά, οδηγεί σε<br />
περαιτέρω κόπωση των αναπνευστικών μυών και<br />
αναπνευστική ανεπάρκεια. γ) η αδυναμία των εκπνευστικών<br />
μυών (έσω μεσοπλεύριων, κοιλιακών)<br />
επηρεάζει τη ικανότητα έκλυσης του βήχα και της<br />
απομάκρυνσης των εκκρίσεων, συμβάλλοντας με αυτόν<br />
τον τρόπο στην εμφάνιση των μικροατελεκτασιών και<br />
τον αυξημένο κίνδυνο εισρόφησης και πνευμονίας δ)<br />
εμφάνιση επιπλοκών όπως η πνευμονία και η πνευμονική<br />
εμβολή, αυξάνουν τις ανάγκες αερισμού, στο<br />
ήδη ανεπαρκές αναπνευστικό σύστημα.(21)<br />
Κλινική αξιολόγηση της αναπνευστικής<br />
δυσλειτουργίας<br />
Οι ασθενείς θα πρέπει να παρακολουθούνται προσεκτικά<br />
και να εξετάζονται συχνά, για την αποκάλυψη<br />
των πρώϊμων σημείων επιδείνωσης της αναπνευστικής<br />
λειτουργίας, και το ενδεχόμενο διασωλήνωσης.<br />
Γενικά προειδοποιητικά σημεία επιδείνωσης, σε<br />
ασθενείς με οξεία νευρο-μυϊκή αναπνευστική ανεπάρκεια,<br />
είναι: η συνεχώς επιδεινούμενη γενικευμένη<br />
αδυναμία, οι προμηκικές εκδηλώσεις (δυσφαγία, δυσφωνία,<br />
κατάργηση του φαρυγγικού αντανακλαστικού),<br />
η δύσπνοια και ο ασθενικός βήχας, με αδυναμία<br />
προώθησης των εκκρίσεων.<br />
Κλινικά σημεία της αναπνευστικής ανεπάρκειας<br />
είναι η δύσπνοια με ελάχιστη άσκηση ή κατά την ανάπαυση.<br />
Οι ασθενείς, δεν μπορούν να δημιουργήσουν<br />
μεγάλο όγκο εισπνεόμενου αέρα, λόγω της πάρεσης<br />
των αναπνευστικών μυών και παραπονούνται για το<br />
δυσάρεστο αίσθημα της αδυναμίας να αναπνεύσουν.<br />
Η ταχύπνοια, με μικρό βάθος αναπνοής και η ταχυκαρδία<br />
αποτελούν σταθερή εκδήλωση ανεπάρκειας<br />
του διαφράγματος.(22) Η ταχύπνοια επιδεινώνεται<br />
περισσότερο στην ύπτια θέση, παρά στην καθιστή<br />
ή την όρθια θέση. Συχνά συνοδεύεται με εφίδρωση<br />
στο πρόσωπο. Η ταχύπνοια και η εφίδρωση θεωρείται<br />
ότι αποτελούν αδρενεργική απάντηση στο<br />
αυξημένο έργο της αναπνοής. Χαρακτηριστική είναι<br />
η ορθόπνοια, λόγω του προστιθέμενου βάρους του<br />
κοιλιακού περιεχομένου, στο ήδη αδύναμο διάφραγμα.<br />
Πολλοί ασθενείς παρουσιάζουν αδύναμη, διακοπτόμενη<br />
ομιλία με συχνές παύσεις. Άλλο σημείο αδυναμίας του<br />
διαφράγματος είναι η παράδοξη κοιλιακή αναπνοή και<br />
η χρησιμοποίηση των επικουρικών μυών της αναπνοής.<br />
Η σύσπαση των στερνοκλειδομαστοειδών μυών<br />
προηγείται κατά πολύ της κλινικής εμφάνισης της<br />
παράδοξης αναπνοής. Σημειώνεται, ότι οι ασθενείς<br />
με διαταραχή της λειτουργίας του διαφράγματος,<br />
εμφανίζουν επαναλαμβανόμενα επεισόδια υπαερισμού<br />
στη διάρκεια του ύπνου, με αποτέλεσμα την<br />
περαιτέρω επιδείνωση της αναπνευστικής λειτουργίας<br />
τη νύχτα.(2)<br />
Η αξιολόγηση των αποθεμάτων του αερισμού, στο<br />
κρεβάτι του ασθενή, μπορεί να γίνει με το χειρισμό<br />
της « μέτρησης με μία αναπνοή». Ζητάμε από τον<br />
ασθενή να πάρει μία βαθιά αναπνοή και να μετρήσει<br />
μέχρι το 20. H αδυναμία εκτέλεσης αυτής της δοκιμασίας<br />
σχετίζεται με βαριά διαταραχή της ζωτικής<br />
χωρητικότητας, (VC 15- 18 mg/Kg ή λιγώτερο).(23)<br />
Επίσης, η αυξανόμενη συχνότητα βήχα, μετά από την<br />
κατάποση μικρής ποσότητας νερού, είναι ενδεικτικό<br />
σημείο προμηκικής δυσλειτουργίας.(24)<br />
Λειτουργικές δοκιμασίες του πνεύμονα<br />
και κριτήρια διασωλήνωσης<br />
Οι ασθενείς με αναπνευστική ανεπάρκεια, που<br />
οφείλεται σε οξεία νευρομυϊκή διαταραχή, παράλληλα<br />
με τις κλινικές εκδηλώσεις της αναπνευστικής<br />
ανεπάρκειας, πρέπει να παρακολουθούνται και με<br />
επαναλαμβανόμενες λειτουργικές δοκιμασίες του<br />
πνεύμονα και με μετρήσεις των αερίων του αρτηριακού<br />
αίματος.<br />
Τα αέρια του αρτηριακού αίματος είναι χρήσιμα,<br />
αλλά θα πρέπει να αξιολογούνται με προσοχή.<br />
Συνήθως υπάρχει μια ελαφρά πτώση της ΡΟ2, που<br />
ακολουθείται από ήπια υπερκαπνία, η οποία αρχικά<br />
αντισταθμίζεται. Αργότερα, επέρχεται ταχεία επιδείνωση<br />
με σοβαρή υπερκαπνία και άπνοια. Επομένως,<br />
η σοβαρή υπερκαπνία είναι όψιμο σημείο και αφορά<br />
το τελικό σταδίο της αναπνευστικής ανεπάρκειας,<br />
όταν δεν υπάρχει πλέον δυνατότητα αντιστάθμισης<br />
της αναπνευστικής έκπτωσης. Τότε, απαιτείται<br />
άμεση αντιμετώπιση, με επείγουσα διασωλήνωση.<br />
Με τις λειτουργικές δοκιμασίες του αναπνευστικού<br />
αξιολογούνται η ζωτική χωρητικότητα (Vital Capacity<br />
– VC), η μέγιστη εισπνευστική πίεση (PImax) και η
Change language