11.01.2015 Views

åêðáéäåõóçó γ.ν.α.

åêðáéäåõóçó γ.ν.α.

åêðáéäåõóçó γ.ν.α.

SHOW MORE
SHOW LESS

Create successful ePaper yourself

Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.

ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΑ ΧΡΟΝΙΚΑ, ΤΟΜΟΣ 71, ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑ, 2009<br />

329<br />

ποσότητα ινσουλίνης. Η διαρροή αυτής της ινσουλίνης<br />

προκαλεί απώλεια που μπορεί να φθάσει μέχρι και το<br />

18% της εκάστοτε δόσης ινσουλίνης που χορηγείται.<br />

Πράγματι σε μελέτες στο παρελθόν διαπιστώθηκε ότι<br />

η απώλεια αυτή μπορεί να παρατηρηθεί στο 68% των<br />

ασθενών που κάνουν ινσουλίνη. Για την αντιμετώπισή<br />

του ο διαβητικός ασθενής θα πρέπει ενημερωθεί. Η<br />

πρόταση είναι να δημιουργήσει, με τον αντίχειρα και<br />

το δείκτη του αριστερού του χεριού, πτυχή δέρματος<br />

όπου θα γίνει η ένεση, η βελόνα να είναι 6 mm και η<br />

είσοδος να γίνει υπό γωνία 90˚, να πιέσει το έμβολο<br />

της πένας αργά και σταθερά. Όταν ενεθεί όλη η ποσότητα<br />

της ινσουλίνης, να αποσύρει κατά το ήμισυ<br />

τη βελόνα ελευθερώνοντας παράλληλα τη πτυχή του<br />

δέρματος και μετρώντας 8-10 δευτερόλεπτα μετά να<br />

αποσύρει πλήρως τη βελόνα. Πολλές φορές, ιδιαιτέρως<br />

στις περιπτώσεις που χρησιμοποιούνται πένες με<br />

Cartidges ή σύριγγες προγεμισμένες, είναι δυνατόν να<br />

αποφραχθεί ο αυλός της χρησιμοποιημένης βελόνας.<br />

Αυτό συμβαίνει συχνότερα, όταν χρησιμοποιείται ινσουλίνη<br />

μέσης ή μακράς διάρκειας χρήσης. Οφείλεται<br />

στη συσσώρευση και συγκόλληση των κρυστάλλων της<br />

ινσουλίνης και εξαρτάται από τη ταχύτητα έγχυσης<br />

της δόσης. Ο κίνδυνος είναι μεγαλύτερος, όταν η ίδια<br />

βελόνα χρησιμοποιείται πολλές φορές. Η εμφάνιση<br />

ερυθρότητας στο σημείο της ένεσης, αρκετά συχνά<br />

συνοδεύεται από κνησμό. Πρόκειται για αλλεργική<br />

αντίδραση στην ινσουλίνη ή στο έκδοχο. Είναι ήπιας<br />

μορφής, ελάχιστα ενοχλητική, παρέρχεται συνήθως<br />

ύστερα από μικρό χρονικό διάστημα και δεν είναι<br />

αναγκαία η διακοπή της θεραπείας. Μία άλλη αιτία,<br />

η οποία είναι δυνατόν να προκαλέσει αλλεργική αντίδραση<br />

με τη μορφή της ερυθρότητας, είναι το νικέλιο,<br />

υλικό το οποίο χρησιμοποιείται για τη κατασκευή<br />

των βελόνων των συριγγών ή των πεννών. Οι βελόνες<br />

βέβαια επικαλύπτονται από ένα λεπτό στρώμα<br />

της σιλικόνης, η επαναλαμβανόμενη όμως χρήση της<br />

ίδιας βελόνας για την ένεση την καταστρέφει και η<br />

πιθανότητα της αλλεργικής αντίδρασης, με αιτία το<br />

νικέλιο, αυξάνεται.<br />

Στην κατηγορία των σοβαρών επιπλοκών περιλαμβάνονται<br />

η υπογλυκαιμία, η λιποδυστροφία και<br />

η γενικευμένη αλλεργική αντίδραση. Η υπογλυκαιμία<br />

αν και τις περισσότερες φορές οφείλεται κατά κύριο<br />

λόγο στην παράλειψη του γεύματος είτε στην έγχυση<br />

μεγαλύτερης ποσότητας ινσουλίνης, εντούτοις<br />

αποτελεί σοβαρό πρόβλημα, ιδίως όταν η στάθμη<br />

του σακχάρου του αίματος κατέλθει σε τέτοιο βαθμό<br />

που μπορεί να επηρεάσει το επίπεδο συνείδησης του<br />

ασθενούς. Η εκπαίδευση του ασθενούς στην αποφυγή<br />

η/και αποτροπή της υπογλυκαιμίας είναι πρωτίστης<br />

σημασίας. Ο ασθενής θα πρέπει να αναγνωρίζει τα<br />

συμπτώματα της υπογλυκαιμίας και το στενό οικογενειακό<br />

και φιλικό περιβάλλον θα πρέπει να είναι<br />

κατάλληλα εκπαιδευμένο για την χορήγηση ενέσιμης<br />

γλυκαγόνης όταν αυτό καταστεί αναγκαίο.<br />

Η λιποδυστροφία αφορά στην εμφάνιση ενός<br />

τοπικού φαινομένου που περιορίζεται στα σημεία<br />

που γίνεται η ένεση. Διαχωρίζεται σε λιποατροφία<br />

και λιπουπερτροφία.<br />

Με τον όρο ‘λιποατροφία’ περιγράφεται η απώλεια<br />

του υποδορίου λίπους, η οποία συμβαίνει συχνά<br />

στο σημείο της ένεσης. Εμφανίζεται συχνότερα σε<br />

διαβητικά άτομα νέας ηλικίας και γένους θηλυκού.<br />

Η αιτιολογία δεν είναι γνωστή. Πιθανολογείται, ότι<br />

πρόκειται για ανοσολογική απάντηση στις μη πλήρως<br />

κεκαθαρμένες ινσουλίνες. Σε βιοψία δέρματος από<br />

την περιοχή της ατροφίας, βρέθηκε στο τοίχωμα<br />

των αγγείων εναπόθεση ανοσολογικών στοιχείων.<br />

Ένα ακόμα ενισχυτικό στοιχείο της υπόθεσης είναι,<br />

ότι στον ορρό των διαβητικών παρατηρούνται<br />

υψηλότεροι τίτλοι IgG αντισωμάτων. Με τον όρο<br />

‘λιποϋπετροφία’, περιγράφεται η ‘ύβωση’, η οποία<br />

δημιουργείται στην περιοχή της ένεσης από αύξηση<br />

του υποδόριου λίπους. Οφείλεται στην λιπογενετική<br />

δράση της ινσουλίνης, δημιουργείται από την επιμονή<br />

του διαβητικού να κάνει την ένεση της ινσουλίνης στο<br />

ίδιο πάντοτε σημείο και είναι συχνότερη στους άρρενες<br />

διαβητικούς. Αυτή η τακτική είναι εσφαλμένη διότι<br />

έτσι επιβραδύνεται η απορρόφηση της ινσουλίνης με<br />

συνέπεια την δημιουργία προβλημάτων που αφορούν<br />

στην ποιότητα ρύθμισης. Η γενικευμένη αλλεργική<br />

αντίδραση παρατηρείται στην εποχή μας ευτυχώς<br />

σπάνια με συχνότητα περίπου 1%. Συχνότερα εμφανίζεται<br />

στους διαβητικούς που κάνουν διακεκομένη<br />

θεραπευτική αγωγή με ινσουλίνη. Οι εκδηλώσεις εμφανίζονται<br />

μια με δύο εβδομάδες μετά την επανάληψη<br />

της αγωγής, με άμεση τοπική αντίδραση 30-60 λεπτά<br />

μετά την ένεση. Στις μισές των περιπτώσεων γενικεύεται<br />

και συνοδεύται απο αγγειονευρωτικό οίδημα<br />

η/και αναφυλακτικό shock. H αντίδραση αφορά στο<br />

μόριο της ινσουλίνης και είναι ταυτόσημο με αυτό της<br />

πενικιλλίνης. Μακροπρόθεσμα ο καλύτερος τρόπος<br />

αντιμετώπισης είναι η απευαισθητοποίηση.<br />

ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΚΑΙ ΓΛΥΚΑΙΜΙΚΟΙ ΣΤΟΧΟΙ<br />

Πολλοί είναι οι παράγοντες που θα πρέπει να<br />

λάβει κανείς υπόψιν όσον αφορά την χρονική στιγμή<br />

έναρξης και την κατάλληλη θεραπευτική αγωγή με<br />

ινσουλίνη σε ασθενή με σακχαρώδη διαβήτη τύπου<br />

2. Οπως είναι ευλογα αντιληπτό η απόφαση αυτή

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!