åêðáéäåõóçó γ.ν.α.

ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΑ ΧΡΟΝΙΚΑ, ΤΟΜΟΣ 71, ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑ, 2009
377
όσον αφορά την θνησιμότητα και την υπολειπόμενη
αναπηρία, είναι καλύτερα όταν οι ασθενείς νοσηλεύονται
σε ειδικές μονάδες για την αντιμετώπιση των
ΑΕΕ. (STROKE UNITS) (9). Εκτός από την περίσωση
της PENUMBRA, σκοπός της θεραπείας είναι επίσης
και η πρόληψη των πρώιμων υποτροπών.
• ΓΕΝΙΚΑ ΜΕΤΡΑ
Με τον όρο «ΓΕΝΙΚΑ ΜΕΤΡΑ» εννοούμε όλες εκείνες
τις ενέργειες με τις οποίες ελέγχουμε τα συστηματικά
προβλήματα τα οποία θα μπορούσαν να
έχουν επίπτωση στην αποκατάσταση του Αγγειακού
Εγκεφαλικού Ισχαιμικού Επεισοδίου. Ως γνωστόν το
50% των ασθενών με ΑΙΕΕ θα παρουσιάσουν συστηματικά
προβλήματα, τα οποία θα επιδεινώσουν την
πρόγνωση όσον αφορά την ζωή του ασθενή και τις
υπολειμματικές βλάβες.
1. Όλοι οι ασθενείς με ΑΕΕ εφ’ όσον παρουσιάζουν
έστω και ήπιο νευρολογικό έλειμμα, πρέπει να είναι
κάτω από συνεχή παρακολούθηση των διαφόρων
παραμέτρων (νευρολογική εικόνα, αρτηριακή πίεση,
θερμοκρασία, σφυγμός, κορεσμός οξυγόνου) (9).
2. ΑΡΤΗΡΙΑΚΗ ΠΙΕΣΗ
Στην οξεία φάση του ΑΙΕΕ παρατηρείται μια αύξηση
της αρτηριακής πίεσης. Η αύξηση αυτή είναι μια
φυσιολογική αντίδραση του οργανισμού και έχει
ως σκοπό την διατήρηση της εγκεφαλικής ροής
στην ισχαιμούσα περιοχή. Ως γνωστόν στην ισχαιμούσα
περιοχή η αυτορρύθμιση του εγκεφάλου
(ικανότητα του εγκεφάλου να διατηρεί σταθερή
την εγκεφαλική ροή παρά τις διακυμάνσεις της
αρτηριακής πίεσης) είναι διαταραγμένη. Εξαιτίας
αυτού του γεγονότος στην περιισχαιμική περιοχή
(PENUΜBRA) η εγκεφαλική ροή είναι ανάλογη
της αρτηριακής πίεσης. Για να διατηρηθεί λοιπόν
ικανοποιητική εγκεφαλική ροή στην PENUΜBRA
ο οργανισμός αντιδρά με αύξηση της αρτηριακής
πίεσης. (ΕΙΚΟΝΑ 3). Η μείωση έστω και ήπια της
εγκεφαλικής ροής στην περιισχαιμική περιοχή
έχει καταστροφικές συνέπειες, προκαλώντας την
οριστική νέκρωση της περιοχής και κατά συνέπεια
την αύξηση των υπολειμματικών βλαβών. Σήμερα
είναι αποδεκτό από όλους;
ΚΑΤΑ ΓΕΝΙΚΟ ΚΑΝΟΝΑ ΔΕΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΜΕ ΤΗΝ
ΑΡΤΗΡΙΑΚΗ ΥΠΕΡΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΟΞΕΙΑ ΦΑΣΗ ΤΟΥ ΑΙΕΕ.
(2-5 ΠΡΩΤΕΣ ΗΜΕΡΕΣ).
Μόνο σε περιπτώσεις, κατά ορισμένους συγγραφείς,
στις οποίες έχουμε πολύ υψηλές τιμές (συστολική
> 220mm Hg, διαστολική > 130 mmHg) θα ήταν
δικαιολογημένο να δώσουμε αντιυπερτασική αγωγή
(9), (11), (12), (13). Η μείωση όμως πρέπει να είναι
προοδευτική, να αποφεύγεται δηλαδή η απότομη και
μεγάλη μείωση. Γι αυτό τον λόγο δεν χρησιμοποιούμε
φάρμακα γρήγορης δράσης. Σε περιπτώσεις όπου η
ενδοφλέβια χορήγηση είναι αναγκαία χρησιμοποιούμε
nicardipine η labetamol (trandate). Εξαιρούνται του κανόνος
ασθενείς με υπερτασική εγκεφαλοπάθεια, βαρειά
καρδιακή ανεπάρκεια, οξεία νεφρική ανεπάρκεια και
διαχωρισμό αορτής. Επίσης ασθενείς υποψήφιοι για
θρομβόλυση στους οποίους η αρτηριακή πίεση πρέπει
να είναι < 185 mm/Hg. (11),
Η Αρτηριακή υπόταση είναι σπάνια σε ασθενείς με
ΑΙΕΕ και εμφανίζεται σε περιπτώσεις υποογκαιμίας,
διαχωρισμού αορτής, απώλεια αίματος και βαρειάς
καρδιακής ανεπάρκειας συνεπεία εμφράγματος η
καρδιακής αρρυθμίας. Αρτηριακή πίεση με τιμές συστολικής
< 100mm/Hg, και διαστολικής < 70mm/Hg
αυξάνει την θνησιμότητα και την πιθανότητα πτωχής
νευρολογικής αποκατάστασης. Η αρτηριακή υπόταση
πρέπει να αποκαθίσταται άμεσα με αποκατάσταση της
καρδιακής λειτουργίας, χορήγηση υγρών (φυσιολογικός
ορός), αγγειοσυσπαστικά φάρμακα (π.χ. dopamine) ή
ακόμα και μεγαλομοριακά διαλύματα. (14)
3. ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΟΞΥΓΟΝΟΥ-ΑΝΑΠΝΕΥΣΤΙΚΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ
Η διατήρηση μιας αποτελεσματικής αναπνευστικής
λειτουργίας και καλής οξυγόνωσης είναι απαραίτητες
για την επιβίωση της περιισχαιμικής περιοχής. Πρέπει
πάση θυσία να αποφύγουμε την υπερκαπνία. Σε όλους
τους ασθενείς με κορεσμό οξυγόνου < 95% πρέπει
λοιπόν να χορηγείται οξυγόνο (2-4 lt) μέσω ρινικού
σωλήνα. Σε ασθενείς με διαταραχές του επιπέδου συνείδησης
το οξυγόνο χορηγείται με μηχανικό αερισμό.
Οι ενδείξεις για διασωλήνωση και μηχανικό αερισμό
είναι: αναπνευστική δυσχέρεια (ταχύπνοια, δύσπνοια,
διαταραχή αερίων αίματος), κωματώδης κατάσταση,
επιληπτική κατάσταση. Φυσικά για την ένδειξη της
διασωλήνωσης πρέπει να συνεκτιμηθούν η ηλικία του
ασθενή η έκταση του εμφράκτου και γενικότερα η
συνολική πρόγνωση (9).
4. ΠΥΡΕΤΟΣ-ΛΟΙΜΩΞΕΙΣ
Ο πυρετός επιδεινώνει τις ισχαιμικές βλάβες(9),(15).
Είτε είναι κεντρικής αιτιολογίας είτε οφείλεται σε
λοιμώξεις πρέπει πάντα να αντιμετωπίζεται. Σε
οποιανδήποτε αύξηση της θερμοκρασίας > 37,5°C
χορηγούμε PARACETAMOL. Ταυτόχρονα αναζητείται
η πιθανή αιτία του πυρετού (εισρόφηση,
ουρολοίμωξη) και δίνεται αγωγή με αντιβιοτικά. Ο
ουροκαθετήρας πρέπει να αποφεύγεται αν είναι
δυνατόν (φυσικά σε ασθενείς με διαταραχές συνείδησης
είναι απαραίτητος). Ο ρινογαστρικός σωλήνας