åêðáéäåõóçó γ.ν.α.

320 Διάγνωση Διαβήτη – Στόχοι ρύθμισης (θεραπευτικός αλγόριθμος)
μεταβολικές διαταραχές είναι λιγότερο σοβαρές. Χαμηλότερα
επίπεδα γλυκαιμίας, κατά τη φάση έναρξης
της αγωγής, σχετίζονται με χαμηλή A1C με την πάροδο
του χρόνου και λιγότερες επιπλοκές.
Παρέμβαση στον τρόπο ζωής –
υγιεινοδιαιτητικοί παράγοντες
Οι μείζονες περιβαλλοντικοί παράγοντες που αυξάνουν
τον κίνδυνο ΣΔ2 είναι η υπερθερμιδική διατροφή
και ο καθιστικός τρόπος ζωής που συντελούν στην
παχυσαρκία. Οι παρεμβάσεις που αναστρέφουν ή
βελτιώνουν αυτούς τους παράγοντες ασκούν ευεργετική
επίδραση στο γλυκαιμικό έλεγχο ασθενών με
εγκατεστημένο ΣΔ2. Ακόμη και ήπια απώλεια βάρους,
της τάξης των 4kg, συχνά βελτιώνει την υπεργλυκαιμία.
Συνεπώς, η απώλεια βάρους και η αύξηση της σωματικής
δραστηριότητας πρέπει να αποτελούν αναπόσπαστο
κομμάτι της αντιμετώπισης του διαβήτη, από
τα αρχικά κιόλας στάδια. Δυστυχώς, ο υψηλός ρυθμός
ανάκτησης βάρους έχει περιορίσει τη μακροπρόθεσμη
αποτελεσματικότητα των υγιεινοδιαιτητικών παρεμβάσεων,
υποδηλώνοντας ότι η μεγάλη πλειοψηφία των
ασθενών θα χρειαστεί την προσθήκη φαρμακευτικής
αγωγής κατά την πορεία του διαβήτη.
Φάρμακα
Τα χαρακτηριστικά των διαθέσιμων αντιδιαβητικών
παραγόντων, όταν χρησιμοποιούνται ως μονοθεραπεία,
συνοψίζονται στον Πίνακα 6. Όταν τα επίπεδα
του σακχάρου είναι υψηλά (A1C>8,5%), συνιστώνται
κατηγορίες με μεγαλύτερη και ταχύτερη επίδραση στη
μείωση του σακχάρου ή ενδεχομένως και πρώιμη έναρξη
συνδυασμένης θεραπείας. Ωστόσο, ασθενείς με πρόσφατη
έναρξη διαβήτη συχνά απαντούν επαρκώς σε
λιγότερο εντατικές παρεμβάσεις σε σχέση με αυτούς με
μακροχρόνια νόσο. Όταν τα γλυκαιμικά επίπεδα είναι
πιο κοντά στο στόχο (A1C