åêðáéäåõóçó γ.ν.α.
åêðáéäåõóçó γ.ν.α.
åêðáéäåõóçó γ.ν.α.
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΑ ΧΡΟΝΙΚΑ, ΤΟΜΟΣ 71, ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑ, 2009<br />
407<br />
xxxxxxxxxxx<br />
xxxxxxxxxxxxxx<br />
xxxxxxxxxxxxxx<br />
μικρότερους προωθητικούς αυλούς αλλά προς το παρόν για τις ενδείξεις χρειάζεται επιφύλαξη<br />
και προσεκτική μελέτη της κάθε περίπτωσης χωριστά. Νοσοκ. Χρονικά, 71, Συμπλήρωμα,<br />
406-411, 2009.<br />
Λέξεις κλειδιά: Ενδοαυλική θεραπεία, ανευρύσματα, παθολογία αορτής, διαχωρισμός<br />
αορτής<br />
ΕΙΣΑΓΩΓΗ<br />
Είναι γνωστό ότι τα καρδιαγγειακά νοσήματα (έμφραγμα<br />
μυοκαρδίου, ρήξη ανευρύσματος, εγκεφαλικό<br />
επεισόδιο) αποτελούν την πρώτη αιτία θανάτου στο<br />
δυτικό κόσμο και το ποσοστό που καταλαμβάνουν στις<br />
αιτίες θανάτου είναι μεγαλύτερο από το άθροισμα της<br />
δεύτερης και τρίτης αιτίας θανάτου (καρκίνος, τροχαία).<br />
Οι παθήσεις της αορτής και οι επιπλοκές τους<br />
αποτελούν όλο και περισσότερο τον σύγχρονο ιατρικό<br />
κόσμο. Η αύξηση της διαγνωστικής της παθολογίας<br />
της αορτής (αξονική, υπερηχογράφημα), καθώς και η<br />
γήρανση του πληθυσμού έχουν επιφέρει αύξηση του<br />
ποσοστού που καταλαμβάνει η νόσος της αορτής<br />
στο σύνολο των παθήσεων που αντιμετωπίζουμε σε<br />
χρόνια ή επείγουσα βάση.<br />
Η φυσική εξέλιξη της εκφυλιστικής νόσου της<br />
αορτής είναι προοδευτική και οδηγεί σε διάταση του<br />
τοιχώματος και ενδεχομένως σε διαχωρισμό ή ελεύθερη<br />
ρήξη. Η επιθετική προληπτική ιατρική αντιμετώπιση<br />
με ρύθμιση της υπέρτασης, αποφυγή σωματικής<br />
καταπόνησης και προσεκτική παρακολούθηση με<br />
ακτινολογικό έλεγχο μπορεί να καθυστερήσει αλλά όχι<br />
να αποτρέψει την αύξηση του μεγέθους της αορτής<br />
και το ενδεχόμενο ρήξης. Η πενταετής θνητότητα<br />
για ανευρύσματα διαμέτρου 6 cm αγγίζει το 31% [1-3] .<br />
ΕΝΔΕΙΞΕΙΣ<br />
Οι ενδείξεις της ενδοαυλικής θεραπείας των παθήσεων<br />
της αορτής δεν είναι απολύτως ξεκαθαρισμένη.<br />
Στη βιβλιογραφία διαπιστώνουμε ότι είναι ένα από τα<br />
πιο πολυσυζητημένα θέματα των τελευταίων 10 ετών<br />
και σε γενικές γραμμές τα ενδοαυλικά μοσχεύματα<br />
έχουν χρησιμοποιηθεί σε όλες τις παθήσεις της αορτής<br />
όπως: 1) οξείς ή χρόνιους διαχωρισμούς, 2) αθηροσκληρωτικά<br />
ανευρύσματα, 3) ψευδοανευρύσματα, 4)<br />
διατιτραίνοντα έλκη της αορτής, 5) διατοιχωματικά<br />
αιματώματα, 6) μετατραυματικά ανευρύσματα, 7)<br />
ρήξεις ισθμού αορτής, 8) ανευρύσματα σε ασθενείς<br />
με σύνδρομο Marfan [4-12] .<br />
Από όλες τις ανωτέρω ενδείξεις εκείνη που<br />
φαίνεται να είναι ισχυρότερη είναι η τραυματική<br />
ρήξη του ισθμού της αορτής. Αυτό συμβαίνει<br />
για δύο κυρίως λόγους: (1) η περιοχή της αορτής<br />
που πάσχει είναι περιορισμένη και το ενδοαυλικό<br />
μόσχευμα έρχεται σε επαφή – στηρίζεται σε μια<br />
κατά τα άλλα υγιή αορτή. (2) Δίνει λύση σε ένα<br />
απειλητικό για τη ζωή του ασθενούς πρόβλημα ο<br />
οποίος όμως συνήθως δεν είναι ικανός να δεχθεί τη<br />
σχετικά μείζονα χειρουργική αποκατάσταση λόγω<br />
των συνοδών του κακώσεων. Έτσι υποβαθμίζεται<br />
ο βαθμός τραύματος και προσφέρεται καλύτερη<br />
δυνατότητα αντιμετώπισης των συνοδών κακώσεων<br />
(κρανιοκεφαλικών, θώρακος, κοιλίας κλπ.).<br />
Η ανοικτή χειρουργική αντιμετώπιση της τραυματικής<br />
ρήξης του ισθμού της αορτής συνοδεύεται<br />
παρά τις βελτιώσεις με τη χρήση μερικής εξωσωματικής<br />
από θνητότητα 3-5% και παραπληγία 3-5%. Σε<br />
αντιδιαστολή η ενδοαυλική αντιμετώπιση συνοδεύεται<br />
από 0-3% θνητότητα σχετιζόμενη με τη ρήξη, καθώς<br />
και 0-2% ποσοστό παραπληγίας [10-15] .<br />
Μετά τη ρήξη του ισθμού της αορτής η δεύτερη<br />
περιοχή που ενδείκνυται για ενδοαυλική θεραπεία<br />
είναι το άπω αορτικό τόξο (περιφερικότερα της έκφυσης<br />
της αριστερής κοινής καρωτίδας) και κυρίως<br />
η κατιούσα θωρακική αορτή, μετά την έκφυση της<br />
αριστερής υποκλειδίου αρτηρίας. Σε περιπτώσεις<br />
που η αριστερή υποκλείδιος κινδυνεύει να αποκλειστεί<br />
από το ενδοαυλικό μόσχευμα πρέπει να<br />
γίνει καρωτιδο-υποκλείδιο bypass πριν ή μετά την<br />
τοποθέτηση του ενδομοσχεύματος της αορτής.<br />
Ο αορτικός διαχωρισμός αποτελεί τη συχνότερη<br />
απειλητική για τη ζωή νόσο της αορτής με ποσοστό<br />
εμφάνισης 5-10 περιπτώσεων ανά εκατομμύριο<br />
πληθυσμό/έτος. Χωρίς αντιμετώπιση το 50% των<br />
ασθενών με οξύ διαχωρισμό της ανιούσας (Τύπου<br />
Α) καταλήγουν τις πρώτες 24 ώρες και το 60% των<br />
ασθενών με οξύ περιφερικό διαχωρισμό (Τύπου<br />
Β) χάνουν τη ζωή τους μέσα σε διάστημα ενός<br />
μηνός από την έναρξη. Μόνο 10% των ασθενών με<br />
εγγύς διαχωρισμό και το 40% εκείνων με περιφερικό<br />
διαχωρισμό θα είναι ζωντανοί σε 1 χρόνο. Οι<br />
ασθενείς με χρόνιο διαχωρισμό της αορτής Τύπου Β<br />
κινδυνεύουν σε ποσοστό 20% από ρήξη και απαιτούν<br />
αντιμετώπιση [16] .<br />
Η ένδειξη ενδοαυλικής αντιμετώπισης εδώ βρίσκει
Change language