åêðáéäåõóçó γ.ν.α.
åêðáéäåõóçó γ.ν.α.
åêðáéäåõóçó γ.ν.α.
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΑ ΧΡΟΝΙΚΑ, ΤΟΜΟΣ 71, ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑ, 2009<br />
313<br />
Εάν μπορέσουμε να βρούμε μία διέξοδο από τους<br />
φόβους μας, εάν μπορούμε να εκμεταλλευτούμε τις<br />
τόσες ευκαιρίες που μας δίνονται, θα μπορούμε να<br />
ζήσουμε τη ζωή που ονειρευόμαστε, απαλλαγμένοι<br />
από κρίσεις, χωρίς το φόβο της αποδοκιμασίας των<br />
άλλων, χωρίς κρατήματα και αναστολές.<br />
Οι φόβοι μας δε σταματούν το θάνατο, σταματούν<br />
τη ζωή. Περισσότερο απ’ όσο παραδεχόμαστε και<br />
περισσότερο ακόμα κι απ’ όσο γνωρίζουμε, αναλώνουμε<br />
τη ζωή μας παλεύοντας με τους φόβους και<br />
τις επιπτώσεις. Ο φόβος είναι μία σκιά που καλύπτει<br />
τα πάντα: την αγάπη μας, τα αληθινά μας συναισθήματα,<br />
την ευτυχία μας, ακόμα και την ίδια μας την<br />
υπόσταση.<br />
Πόσα όμως απ’ όλα αυτά που φοβόμαστε πρόκειται<br />
να μας συμβούν;Η αλήθεια είναι ότι ουσιαστικά<br />
δεν υπάρχει μεγάλη συνάφεια μεταξύ αυτών που<br />
φοβόμαστε και αυτών που μας συμβαίνουν. Παρ’ όλα<br />
αυτά, ο φόβος κυβερνά τις ζωές μας. Η μεγαλύτερη<br />
πρόκληση είναι να προσπαθήσουμε να ξεπεράσουμε<br />
τους φόβους μας. Μας παρουσιάζονται τόσες πολλές<br />
ευκαιρίες και πρέπει να μάθουμε να τις εκμεταλλευόμαστε<br />
στο έπακρο.<br />
Όλα τελικά καταλήγουν στο φόβο του θανάτου,<br />
που βάσιμα αποτελεί την αιτία του μεγαλύτερου<br />
μέρους της δυστυχίας μας. Από τη στιγμή που κάθε<br />
φόβος έχει τη ρίζα του στο φόβο του θανάτου, εάν<br />
μάθουμε να χαλαρώνουμε απέναντι στο φόβο που περιβάλει<br />
το θάνατο, θα μπορούμε να αντιμετωπίσουμε<br />
οτιδήποτε άλλο με μεγαλύτερη ευκολία. Οι άνθρωποι<br />
που πεθαίνουν αντιμετωπίζουν τον υπέρτατο φόβο,<br />
το φόβο του θανάτου. Έρχονται αντιμέτωποι με το<br />
φόβο αυτό και συνειδητοποιούν ότι δεν τους συνθλίβει,<br />
ότι δεν έχει πλέον δύναμη επάνω τους. Οι άνθρωποι<br />
που πεθαίνουν μαθαίνουν ότι ο φόβος δεν έχει καμία<br />
σημασία· όμως για τους υπόλοιπους συνεχίζει να είναι<br />
πολύ πραγματικός. Οι ασθενείς που βρίσκονται στη<br />
μεθόριο της ζωής λένε ότι νιώθουν απίστευτη ευτυχία,<br />
όταν συνειδητοποιούν ότι δεν έχουν πλέον να φοβηθούν<br />
τίποτα, ότι δεν έχουν τίποτα να χάσουν.<br />
Το μάθημα του Θυμού<br />
Ο θυμός είναι ένα φυσιολογικό φαινόμενο, το<br />
οποίο, υπό κανονικές συνθήκες, χρειάζεται από μερικά<br />
δευτερόλεπτα μέχρι το πολύ λίγα λεπτά για να<br />
εξωτερικευτεί. Συχνά καταλήγουμε να εκφράζουμε<br />
περισσότερο θυμό απ’ όσο ταιριάζει στην κατάσταση<br />
ή δεν εκδηλώνουμε καθόλου θυμό. Ο καταπιεσμένος<br />
θυμός δεν εξατμίζεται έτσι απλά, αλλά γίνεται μία<br />
υπόθεση που εκκρεμεί. Ο θυμός δεν είναι το τρομερό<br />
εκείνο τέρας που καταβροχθίζει τις ζωές μας. Είναι<br />
ένα απλό συναίσθημα. Δεν είναι παραγωγικό να τον<br />
υπεραναλύουμε ή να αναρωτιόμαστε εάν είναι βάσιμος,<br />
κατάλληλος ή εγγυημένος. Είναι ένα συναίσθημα που<br />
πρέπει να το βιώσουμε και όχι να το κρίνουμε. Όπως<br />
όλα μας τα συναισθήματα, ο θυμός είναι μία μορφή<br />
επικοινωνίας, μας φέρνει ένα μήνυμα.<br />
Εκτός από το θυμό μας προς τους άλλους, θυμώνουμε<br />
και με τον ίδιο μας τον εαυτό, γινόμαστε έξαλλοι<br />
με τα πράγματα που κάναμε ή δεν κάναμε, θυμώνουμε<br />
επειδή νιώθουμε πως έχουμε προδώσει τους<br />
εαυτούς μας. Όταν στρέφουμε το θυμό μας προς τα<br />
μέσα, αυτός συνήθως εκδηλώνεται με συναισθήματα<br />
κατάθλιψης ή ενοχής. Ο θυμός που κρατάμε μέσα μας<br />
αλλάζει την εντύπωση που έχουμε για το παρελθόν<br />
και παραμορφώνει την εικόνα της σημερινής πραγματικότητας.<br />
Όλος αυτό ο θυμός γίνεται μια εκκρεμής<br />
υπόθεση, που δεν αφορά μόνο τους άλλους, αλλά και<br />
τους εαυτούς μας.<br />
Το μάθημα του Παιχνιδιού<br />
Οι άνθρωποι που αντιμετωπίζουν το θάνατο διακρίνουν<br />
πολύ ξεκάθαρα την ανάγκη τους για παιχνίδι.<br />
Ακούγοντας τις συζητήσεις τους με τα αγαπημένα<br />
τους πρόσωπα, είναι φανερό ότι αυτό που μετράει<br />
γι’ αυτούς τώρα που η ζωή τους πλησιάζει στο τέλος<br />
είναι οι στιγμές του ελεύθερου χρόνου που μοιράστηκαν<br />
μαζί τους, οι στιγμές της χαράς και του παιχνιδιού. Το<br />
πρώτο πράγμα για το οποίο μετανιώνουν οι άνθρωποι<br />
όταν αναπολούν τη ζωή τους είναι το «Μακάρι να μην<br />
είχα πάρει τη ζωή τόσο σοβαρά».<br />
Βρισκόμαστε εδώ για να χαιρόμαστε και να παίζουμε<br />
σε όλη τη διάρκεια της ζωής μας. Το παιχνίδι<br />
δεν είναι μόνο ένας τρόπος να περνάνε την ώρα<br />
τους τα παιδιά, είναι η ίδια η ζωική μας δύναμη. Το<br />
παιχνίδι συντηρεί τη νεανικότητα της καρδιάς μας,<br />
βάζει πάθος στο έργο μας και βοηθά τις σχέσεις μας<br />
να προκόψουν.<br />
Το μάθημα της Υπομονής<br />
Η υπομονή είναι ένα από τα πιο δύσκολα και ίσως<br />
το πιο ματαιωτικό μάθημα που πρέπει να πάρουμε.<br />
Στο σύγχρονο κόσμο που ζούμε, οι άνθρωποι δεν<br />
έχουν συνηθίσει να ζουν με στερήσεις και ελλείψεις.<br />
Ζητάμε αποτελέσματα και ικανοποίηση, εδώ και<br />
τώρα. Φιλοσοφικά, η υπομονή είναι σαν ένας μυς<br />
που πρέπει να χρησιμοποιούμε τακτικά, που πρέπει<br />
να τον γυμνάζουμε και να τον εμπιστευόμαστε. Εάν<br />
δεν ασκούμε το μυ μας αυτόν σε μικρές, καθημερινές<br />
καταστάσεις, δεν θα έχουμε έναν δυνατό μυ να μας<br />
στηρίξει στις πιο μεγάλες προκλήσεις της ζωής.<br />
Το πρώτο βήμα που πρέπει να κάνουμε για την<br />
κατάκτηση της υπομονής είναι να εγκαταλείψουμε<br />
τις προσπάθειες να διορθώνουμε ή να αλλάζουμε τα
Change language