åêðáéäåõóçó γ.ν.α.
åêðáéäåõóçó γ.ν.α.
åêðáéäåõóçó γ.ν.α.
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
482 Η καλή ρύθμιση του Σακχαρώδη Διαβήτη μειώνει τον καρδιακό κίνδυνο<br />
xxxxxxxxxxx<br />
xxxxxxxxxxxxxx<br />
xxxxxxxxxxxxxx<br />
θανατηφόρα ή μη θανατηφόρα καρδιαγγειακά συμβάματα στα άτομα με ΣΔ 2 χωρίς στεφανιαία<br />
νόσο. Τα ευρήματα αυτά φαίνεται ότι γρήγορα θα αλλάξουν τις οδηγίες για θεραπευτικούς στόχους<br />
στον ΣΔ 2. Νοσοκ. Χρονικά, 71, Συμπλήρωμα, 481-487, 2009.<br />
Λέξεις κλειδιά: Σακχαρώδης Διαβήτης τύπου 2, καρδιαγγειακή θνησιμότητα.<br />
Ο Σακχαρώδης Διαβήτης τύπου 2 (ΣΔ 2) είναι η<br />
συνηθέστερη μορφή του διαβητικού συνδρόμου αφού<br />
αφορά περίπου το 90% του διαβητικού πληθυσμού και<br />
διακρίνεται σε ΣΔ 2 με ή χωρίς παχυσαρκία. Η παχυσαρκία<br />
είναι από τα χαρακτηριστικότερα ευρήματα<br />
στον ΣΔ 2 και συναντάται σε ποσοστό πάνω από 85%<br />
των περιπτώσεων ΣΔ 2. Η εμφάνιση του ΣΔ 2 γίνεται<br />
χωρίς ουσιαστικά οξέα συμπτώματα. Χαρακτηριστικά<br />
αναφέρεται ότι το 50% των διαβητικών τύπου 2<br />
στις Η.Π.Α (δηλαδή περίπου 8 εκατομμύρια άτομα)<br />
αγνοούν τη νόσο τους.<br />
Ο ΣΔ2 χαρακτηρίζεται από αυξημένη επίπτωση<br />
της μακροαγγειοπάθειας, όρος με τον οποίον εκφράζονται<br />
οι μη ειδικές αρτηριοσκληρυντικές βλάβες των<br />
μέσου και μεγάλου μεγέθους αγγείων, σε αντίθεση με<br />
τον όρο διαβητική μικροαγγειοπάθεια που αναφέρεται<br />
σε βλάβες των μικρών αγγείων και που είναι ειδικές<br />
για το διαβήτη. Η μακροαγγειοπάθεια εκδηλώνεται<br />
κυρίως ως καρδιαγγειακή νόσος που περιλαμβάνει<br />
τη στεφανιαία νόσο, τη προσβολή των εγκεφαλικών<br />
αγγείων και τη περιφερική αγγειακή νόσο.<br />
Μακροχρόνιες μεγάλες πολυκεντρικές μελέτες παρακολούθησης,<br />
έδειξαν ότι στα άτομα με Σακχαρώδη<br />
Διαβήτη (ΣΔ) και ειδικά με ΣΔ 2 υπάρχει αυξημένη<br />
θνητότητα που αποδίδεται στην μεγάλη επίπτωση<br />
της καρδιαγγειακής νόσου. Έτσι η μελέτη της Joslin<br />
Clinic έδειξε ότι στο ΣΔ υπάρχει κατά 2 – 4 φορές<br />
στους άνδρες και κατά 3 - 4 φορές στις γυναίκες<br />
αύξηση της θνησιμότητας από μακροαγγειοπάθεια<br />
κυρίως δε από στεφανιαία νόσο(1). Σε άλλη μελέτη<br />
μεταξύ 3822 διαβητικών ατόμων που απεβίωσαν,<br />
σε διάστημα μιας τριακονταετίας, κατά την νοσηλεία<br />
τους σε νοσοκομεία του Όλσο διαπιστώθηκε ότι η<br />
στεφανιαία νόσος ήταν η κύρια αιτία θανάτου. Ο<br />
σχετικός δε κίνδυνος για θάνατο από στεφανιαία νόσο<br />
στα άτομα αυτά, σε σχέση με τον γενικό πληθυσμό<br />
ήταν μεγαλύτερος κατά 4.3 στους άνδρες και 8.6 στις<br />
γυναίκες ηλικίας μικρότερης των 70 ετών, ενώ για<br />
ηλικίες μεγαλύτερες των 70 ετών ήταν μεγαλύτερος<br />
κατά 2.4 και 2.8 στους άνδρες και στις γυναίκες αντίστοιχα.<br />
Στην Paris Prospective Study μετά από 11.2<br />
έτη παρακολούθησης ο κίνδυνος θνησιμότητας από<br />
στεφανιαία νόσο σε σχέση με μη διαβητικό πληθυσμό<br />
ήταν τριπλάσιος στους γνωστούς διαβητικούς, 2.1 φορές<br />
μεγαλύτερος στους νεοδιαγνωσθέντες διαβητικούς<br />
και 1.9 φορές μεγαλύτερος στα άτομα με διαταραχή<br />
ανοχή γλυκόζης (2).<br />
Η Framingham Study (3), μετά από 18ετη παρακολούθηση<br />
της επίπτωσης καινούργιων περιστατικών<br />
στεφανιαίας νόσου, έδειξε να υπάρχει ετησίως,<br />
αυξημένη επίπτωση της στεφανιαίας νόσου κατά<br />
1.6 και 2.1 φορές αντίστοιχα σε άνδρες και γυναίκες<br />
με ΣΔ 2 σε σχέση με τον γενικό πληθυσμό ενώ<br />
η επίπτωση των οξέων εμφραγμάτων μυοκαρδίου<br />
(ΟΕΜ) ήταν κατά 1,5 και 2.6 συχνότερη αντίστοιχα<br />
σε άνδρες και γυναίκες με ΣΔ 2. Δεδομένα του<br />
National Institute of Heart των ΗΠΑ δείχνουν ετήσιο<br />
επιπολασμό θανατηφόρων και μη θανατηφόρων<br />
στεφανιαίων επεισοδίων σε άτομα με ΣΔ 2 περί τα<br />
3% για ηλικίες 18-44 ετών και 20% για ηλικίες μεγαλύτερες<br />
των 65 ετών. Σχετικά πρόσφατες μελέτες (4)<br />
όπου διερευνήθηκε σε άτομα με ΣΔ 2 ο μακροχρόνιος<br />
επιπολασμός ΟΕΜ, σε σχέση με την ύπαρξη ή όχι<br />
προηγουμένου εμφράγματος μυοκαρδίου, διαπιστώθηκε<br />
ότι τα άτομα με ΣΔ 2 χωρίς ιστορικό ΕΜ<br />
παρουσιάζουν τον ίδιο επιπολασμό, θανατηφόρων ή<br />
μη, στεφανιαίων επεισοδίων με μη διαβητικά άτομα<br />
με ιστορικό ΕΜ. Αυτός είναι και ο λόγος που η Αμερικανική<br />
Διαβητολογική Ένωση (ADA) έχει προτείνει ο<br />
ΣΔ 2 να χαρακτηρίζεται ως ισοδύναμο στεφανιαίας<br />
νόσου, ασχέτως της μη ύπαρξης γνωστής στεφανιαίας<br />
νόσου και η αντιμετωπισή του να είναι η ίδια<br />
με αυτή της δευτερογενούς πρόληψης στεφανιαίας<br />
νόσου σε μη διαβητικό πληθυσμό.<br />
Αν και τα άτομα με ΣΔ2 εμφανίζουν σε σχέση με<br />
τον γενικό πληθυσμό σε μεγαλύτερη συχνότητα τους<br />
κλασσικούς παράγοντες κινδύνου για καρδιαγγειακή<br />
νόσο (υπέρταση, δυσλιπιδαιμία, κεντρική παχυσαρκία),<br />
στους παράγοντες αυτούς αποδίδονται λιγότεροι από<br />
το ήμισυ των θανάτων. Φαίνεται ότι η υπεργλυκαιμία<br />
αποτελεί έναν ισχυρό ανεξάρτητο παράγοντα<br />
κινδύνου για την εμφάνιση καρδιαγγειακής νόσου. Οι<br />
μηχανισμοί με τους οποίους η υπεργλυκαιμία μπορεί<br />
να επηρεάσει δυσμενώς την αθηρωματική εξέλιξη στα<br />
μεγάλα αγγεία θεωρούνται ότι είναι:<br />
α) η αυξημένη δραστηριότητα της πρωτεϊνικής κινάσης–C,<br />
β) η ενεργοποίηση του μεταβολικού κύκλου των<br />
πολυολών,<br />
γ) η μη ενζυματική γλυκοζυλίωση των πρωτεϊνών.
Change language