åêðáéäåõóçó γ.ν.α.

406
Ενδοαυλική αντιμετώπιση
των παθήσεων της αορτής
Π Δεδεηλίας
SUMMARY
DEDEILIAS P. Endovascular Treatment Of Aortic Diseases. Thoracic aorta pathology has become
one of the major causes of death in Western Communities. The natural history of degenerative
thoracic aortic disease is progressive and leads to dilation, dissection and rupture. Medical therapy
alone can only delay, but not avoid, aneurysm expansion and rupture: 5-year mortality is 16% for
aneurysms smaller than 6 cm in diameter and 31% for aneurysms larger than 6 cm in diameter.
Surgical resection is the only treatment available but in elderly people is associated with significant
mortality and morbidity. The endovascular treatment with stent graft placement has over the last five
years become a successful alternative treatment especially in high risk patients (e.g. severe trauma
patients, elderly patients with comorbidities). The feasibility of the available endovascular stent grafts
is limited to diseases of the thoracic and abdominal parts of the aorta while exceptionally they have
been used for arch repair with additional brachiocephalic branch transposition. Data on midterm
and long-term results as well as technical evolution in better coverage of aortic wall and better and
smaller delivery system are demanded for further expansion of indications. Nosokomiaka Chronika,
71, Supplement, 406-411, 2009.
xxxxxxxxx
xxxxxxxxxxxx
xxxxxxxxxxxx
Key words: Endovascular therapy, stent-graft, aorta, frozen trunk.
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Οι παθήσεις της αορτής και η θεραπεία τους απασχολούν όλο και περισσότερο τις δυτικές
κοινωνίες. Οι παθήσεις της ανιούσας αορτής και του τόξου αντιμετωπίζονται χειρουργικά, με τη
βοήθεια της εξωσωματικής κυκλοφορίας, της βαθιάς υποθερμίας και της εγκεφαλοπροστασίας
με εξαιρετική σχετικά επιτυχία. Για τις παθήσεις όμως της θωρακικής αορτής η χειρουργική
αντιμετώπιση, παρόλες τις βελτιώσεις, συνοδεύεται από μεγάλη θνητότητα (>10%) και
νοσηρότητα (>20%). Η ενδοαυλική αντιμετώπιση κερδίζει έδαφος στην αντιμετώπιση κυρίως των
παθήσεων της κατιούσης θωρακικής αορτής (εκφυλιστικά ανευρύσματα, τραυματική ρήξη ισθμού,
διαχωρισμοί τύπου Β, αυτόματη ρήξη έλκους, στένωση ισθμού αορτής, ψευδοανευρύσματα)
λόγω της συγκριτικά μικρότερης νοσηρότητας και θνητότητας που προσφέρει και λόγω του
γεγονότος ότι είναι τεχνικά εφικτή η εφαρμογή της στη θωρακική αορτή σε αντίθεση με το
τόξο ή την ανιούσα. Η τρίτη γενιά των προσφερόμενων μοσχευμάτων θα λύσει αρκετά από τα
προβλήματα που συνοδεύουν τη μέθοδο αυτή όπως διαφυγές και ευκολότερη προώθηση από
Επιμελητής Α΄, Α΄ Καρδιοχειρουργικό Τμήμα, ΓΝΑ «Ο Ευαγγελισμός».