åêðáéäåõóçó γ.ν.α.

460 Νεότερες εξελίξεις στα οξέα ισχαιμικά σύνδρομα χωρίς ανάσπαση του ST διαστήματος
των αιμοπεταλίων PAR1 και PAR4. Ένας ανταγωνιστής
του υποδοχεα PAR-1(protease-activated reseptor), ο παράγων
SCH53048 μελετήθηκε σε 1.030 ασθενείς που
υπεβλήθησαν σε μη επείγουσα PCI ή σε στεφανιογραφία
με προοπτική PCI σε μελέτη φάσης ΙΙ με placebo- ομάδα
ελέγχου(47).Το φάρμακο έδειξε >80% ταχεία αναστολή
του αγωνιστή του υποδοχέα θρομβίνης που επάγει τη
συσσώρευση αιμοπεταλίων χωρίς αύξηση των αιμορραγιών
κατά ΤΙΜΙ. Δύο μεγάλες μελέτες με τον ανταγωνιστή
του PAR-1 υποδοχέα είναι σε εξέλιξη.
Figure 3. Stent Thrombosis at 1 Year With Prasugrel Versus
Clopidogrel Rates of Academic Research consortium definite
or probable stent thrombosis at 1 year in the TRITON–TIMI 38
trial. Blue bars = clopidogrel; red bars = prasugrel. Adapted
from Wiviott et al. (43).
σύνθετο καταληκτικό σημείο καρδιαγγειακού θανάτου,
μη θανατηφόρου εμφράγματος ή μη θανανατηφόρου
εγκεφαλικού κατά 19% στους 15 μήνες σε 13608 ασθενείς
με μέτριο-υψηλό κίνδυνο ΟΣΣ που προγραμματίσθηκαν
για επεμβατική αντιμετώπιση(PCI) στη μελέτη
TRITON-TIMI 38 (42). Επιπλεον, η πρασουγρέλη μείωσε
σημαντικά το έμφραγμα του μυοκαρδίου κατά 24%,
την ανάγκη για επείγουσα επαναγγείωση κατά 34%
και τη θρόμβωση των stents κατά 52% (43)(Σχ.3)
Το όφελος της πρασουγρέλης διαφάνηκε τόσο
στις πρώτες 3 ημέρες καθώς επίσης και στην μετέπειτα
παρακολούθηση(44). Ωστόσο, η μείωση
των ισχαιμικών επιπλοκών επετεύχθει με κόστος
την σημαντική αύξηση των αιμορραγιών (Hazard
Ratio1,32) συμπεριλαμβάνοντας την απόλυτη αύξηση
κατά 0,5% και 0,3% στα ποσοστά των επικίνδυνων
για τη ζωή και των θανατηφόρων αιμορραγιών
αντίστοιχα(42).
Μία νέα αντιαιμοπεταλική ουσία η AZD6140 πρόκειται
για έναν ισχυρό ανταγωνιστή του αναστολέα
P2Y12 που διαφέρει από την κλοπιδογρέλη και την
πρασουγρέλη στο γεγονός οτι η δράση της είναι
αναστρέψιμη(45). Στη μελέτη DISPERSE-2 η AZD6140
έδειξε ευνοική τάση στη μείωση των εμφραγμάτων
σε σχέση με την κλοπιδογρέλη, παρόμοια ποσοστά
μείζωνων αιμορραγιών αλλά μια μικρή αύξηση των
ελλάσωνων αιμορραγιών(46).Η αποτελεσματικότητα
του φαρμάκου θα εκτιμηθεί περαιτέρω σε μεγάλη
πολυκεντρική μελέτη με 18000 ασθενείς (μελέτη
PLATO) που βρίσκεται σε εξέλιξη και συμμετέχει και
η κλινική μας.
Η πηκτική δραστηριότητα της θρομβίνης συμπεριλαμβάνει
τη σύνδεση της άλφα-θρομβίνης στους υποδοχείς
ΑΝΤΙΘΡΟΜΒΩΤΙΚΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ
Η bivalirudin είναι ένας νεώτερος άμεσος αναστολέας
της θρομβίνης. Στη μελέτη ACUITY μελετήθηκαν
13.819 ασθενείς με ΟΣΣ που υπεβλήθησαν σε
πρώιμη επεμβατική αντιμετώπιση.Στη μελέτη αυτή
οι ασθενείς χωρίστηκαν σε 3 ομάδες αντιθρομβωτικής
θεραπείας και έλαβαν είτε α) μονοθεραπεία με
bivalirudin β) bivalirudin+IIbIIIa ή γ) ηπαρίνη(UCH or
LMWH)+IIbIIIa. Η μελέτη έδειξε οτι η μονοθεραπεία
με bivalirudin μείωσε το σύνθετο καταληκτικό σημείο
(θάνατος, έμφραγμα μυοκαρδίου, ανάγκη για άμεση
επαναιμάτωση και μείζωνα αιμορραγία) σε σύγκριση
με καθένα από τα άλλα δύο θεραπευτικά σχήματα στο
χρονικό διάστημα των 30 ημερών(Εικ.) Αυτή η διαφορά
οφείλεται κυρίως στο χαμηλότερο ποσοστό αιμορραγιών.Η
συχνότητα των ισχαιμικών επιπλοκών(θανάτου,
εμφράγματος, ανάγκη άμεσης επαναιμάτωσης) ήταν
παρόμοια και στις 3 ομάδες.
Από τη μελέτη αυτή αναδείχθηκε ως ιδανικός
χρόνος έναρξης χορήγησης του αναστολέα των υποδοχέων
IIbIIIa το χρονικό διάστημα αμέσως πρίν την
είσοδο του ασθενούς στο αιμοδυναμικό εργαστήριο
και όχι κατά την εισαγωγή του στο νοσοκομείο. Ετσι,
η καθυστερημένη έναρξη IIbIIIα είχε ως αποτέλεσμα